គំនិតគួរពិចារណាខ្លឹមសារនៃជីវិត (១៣១)

ធម្មតាចិត្តមនុស្ស រមែងអន្ទះអន្ទែងស្ទុះស្ទាទៅកាន់អារម្មណ៍ផ្សេងៗ ដែលចូលមកប្រលោមឲ្យស្រឡាញ់ខ្លះ មកញុះញង់ឲ្យស្អប់ខ្ពើមខ្លះ មកលលួងឲ្យភ្លាំងភ្លាត់ញាប់ញ័រខ្លះ មិនឲ្យនឹងនួនបាន បើគ្មានបង្គោលឲ្យចិត្តប្រកាន់យកជាបង្អែក ចិត្តរមែងមិននឹងធឹងនៅបានទេ តែងតែអណ្ដែតអណ្ដូងទៅរកសេចក្ដីក្ដៅក្រហាយ ដូចស្វាដែលចូលចិត្តលោតចុះលោតឡើង បើមិនចងទុកនឹងបង្គោលបណ្ដោយឲ្យទៅតាមទំនើង អាចនឹងធ្វើឲ្យវិនាសច្រើនស្ថាន ។

ចិត្តរបស់មនុស្ស រមែងត្រូវវិបត្តិដោយអំណាចសេចក្ដីលោភ ក្រោធ វង្វេង ឥច្ឆា ឫស្យា ព្រមទាំងឲ្យទោសគឺសេចក្ដីវិនាស អាក្រក់ខ្លាំងជាងសេះដែលខូច ឬជាងដំរីចុះប្រេងទៅទៀត ។

ដោយហេតុនេះ មនុស្សយើងគួរមានគោលគឺ ពុទ្ធសាសនាជាបង្អែកជាគ្រឿងអប់រំចិត្ត ដើម្បីឲ្យប្រណីតបញ្ចងលះបង់សេចក្ដីវិបត្តិអាក្រក់នោះចោលចេញ ។ មនុស្សដែលមានពុទ្ធសាសនា ជាគោលហ្វឹកហាត់ចិត្ត រមែងគ្មានសេចក្ដីវិបត្តិ មានតែសេចក្ដីត្រជាក់ចិត្ត ឥតមានកិលេសដុតរោល ឲ្យធ្វើសេចក្ដីអាក្រក់ ដែលជាហេតុឲ្យក្ដៅក្រហាយ ឲ្យវិនាសដល់ខ្លួន និងអ្នកដទៃទេ ។