មានជីវិតគឺមានបញ្ហា..!!!

ជីវិតប្រៀបដូចជាចង្រុកនៃបញ្ហា បែរមុខទៅណាក៏ឃើញតែបញ្ហាដែរ ហើយមានតែការឆ្លងកាត់វាទេ ទើបយើងអាចទៅដល់កន្លែងដែលយើងចង់ទៅ ។ វាមិនសំខាន់ថាយើងអាចរីកចម្រើនលើសនេះបានឬមិនបាននោះទេ សំខាន់ត្រូវទប់លំនឹងឲ្យជាប់ជាដាច់ខាតកុំឲ្យតែដួលទៅទីទាបជាងនេះទៅបានហើយ ។ អ្វីៗក្នុងថ្ងៃអនាគតនឹងអាចដំណើរការបានល្អ ប្រសិនបើយើងបានរៀបចំអ្វីៗក្នុងថ្ងៃនេះឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ប្រកបដោយចក្ខុវិស្ស័យវែងឆ្ងាយ ។

ដើមឈើដ៏រឹងមាំដែលអាចប្រឈមមុខជាមួយខ្យល់ព្យុះបាន គឺព្រោះតែងវាមានរាងកាយដែលអាចទន់ទោតាមខ្យល់បក នឹងមានឬសចាក់ក្នុងដីយ៉ាងរឹងមាំ ដែលអាចទប់លំនឹងខ្លួនឯងបានយ៉ាងល្អ ។ជីវិតពេលខ្លះមិនខុសពីដើមឈើទេ បើយើងចង់ឲ្យខ្លួនឯងអាចប្រឈមមុខជាមួយបញ្ហាបាន លុះត្រាតែយើងចេះបត់បែនចេះទន់ទោ មិនមានះមិនប្រឆាំងរឹងទទឹង តែគឺទន់ទោតាមកាលៈទេសៈ តាមពេលតាមវេលា គឺធ្វើខ្លួនដូចជាដើមឫស្សី កុំធ្វើខ្លួនដូចដើមស្រល់ ។

មនុស្សរឹងមាំពិតប្រាកដមិនមែនមនុស្សដែលអាចប្រឆាំងនឹងស្ថានការណ៍អាក្រក់ៗក្នុងជីវិតដោយមានះដោយកម្លាំងនោះទេ តែជាមនុស្សដែលអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានល្អ គេមិនរឹងទទឹងហើយចេះទន់ទោទៅតាមកាលតាមវេលារបស់វា ។ ធ្វើមនុស្សឆ្លាតត្រូវចេះបែងចែកឲ្យដាច់ រវាងកាតព្វកិច្ចត្រូវដោះស្រាយ និងអារម្មណ៍។ មនុស្សដែលប្រើអារម្មណ៍ច្រើនលើបញ្ហា គេនឹងក្លាយជាមនុស្សឆេវឆាវ មានតែមនុស្សដែលប្រើសតិបញ្ញាប្រកបដោយទំនួលខុសត្រូវទេ ទើបពួកគេអាចរកដំណោះស្រាយជីវិតប្រកបដោយចិត្ដដ៏ត្រជាក់បាន ។

ភ្លើងបញ្ហាមិនអាចរលត់ឡើយ បើយើងព្យាយាមជ្រើសយកដំណោះស្រាយដោយកំហល់ មានតែព្យាយាមធ្វើចិត្ដឲ្យត្រជាក់ទេ ទើបមនុស្សយើងអាចចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ល្អ អារម្មណ៍ល្អនឹងធ្វើឲ្យយើងអាចប្រឈមមុខជាមួយដំណោះស្រាយដោយស្ងប់ចិត្ដ។ ចិត្ដត្រជាក់គឺជាអំណាច មនុស្សដែលមានចិត្ដត្រជាក់ជានិច្ចអារម្មណ៍របស់គេនឹងល្អជានិច្ច អារម្មណ៍ល្អនាំឲ្យសប្បាយចិត្ដ ការងារអ្វីក៏ដោយឲ្យតែយើងធ្វើដោយសប្បាយចិត្ដ វានឹងបានផលយ៉ាងគាប់ចិត្ដ ព្រោះអារម្មណ៍ល្អៗតែងតែធ្វើឲ្យយើងនឹកឃើញដំណោះស្រាយល្អៗជានិច្ច៕

Cr. សម្បត្ដិ ខេមរា

រៀនទទួលស្គាល់តថភាពនៃជីវិតនេះ !

មេឃនិងដីនៃធម្មជាតិបានបង្កើតយប់បង្កើតថ្ងៃមក គឺដើម្បីប្រាប់យើងថា មានពេលងងឹតមានពេលភ្លឺជារឿងធម្មតា ។ ជីវិតពេលខ្លះគឺវាប្រៀបបានដូចជាយប់និងថ្ងៃអ៊ីចឹងដែរ វាមិនអាចចេះតែងងឹតរហូតទេ គឺតែងតែមានពេលភ្លឺ។ បើយើងព្យាយាមគិតច្រើនកើតទុក្ខច្រើនពីភាពងងឹតនេះ យើងនឹងបាត់បង់ក្ដីសុខនៅទីភ្លឺ មួយនាទីដែលយើងចំណាយពេលគិតទៅរករឿងមិនល្អ ពេលយើងកំពុងដេក ឬកំពុងសម្រាក គឺយើងបានបាត់បងក្ដីសុខពីដំណេក ឬការសម្រាករបស់យើងអស់មួយនាទីដែរ ។

ផ្ទៃផែនដីមួយនេះមិនមែនរាបស្មើទេ វាតែងតែមានខ្ពស់និងទាបតាមតំបន់ជារឿងធម្មតា ហើយបើយើងចង់ឲ្យស្មើដូចចិត្ដយើងនោះគឺមិនអាចទៅរួចទេ យើងមិនអាចយំសោក អង្វរឬបញ្ជាឲ្យផ្ទៃផែនដីនេះរាបស្មើបានឡើយ។ ជីវិតគឺបែបនេះ មានរឿងល្អៗក៏មានរឿងអាក្រក់ៗដែរ យើងមិនអាចយំសោក សុំអង្វរកុំឲ្យរឿងអាក្រក់ៗចូលមកក្នុងជីវិតយើងនេះបានទេ រឿងខ្លះវាទាមទារឲ្យយើងត្រូវតែទទួលស្គាល់ការពិត ថាវាត្រូវតែបែបនេះ ថាវាត្រូវតែបែបនោះ ។

ជីវិតយើងមានរឿងខ្លះ យើងអាចគ្រប់គ្រងបាន ហើយរឿងខ្លះទៀតគឺមិនអាចទេ ហើយបើយើងព្យាយាមប្រឆាំងគឺយើងនឹងរង់គ្រោះ អ្នកដែលពិបាកជាងគេគឺខ្លួនយើងផ្ទាល់នេះតែម្តង ។ យើងត្រូវរៀនទទួលស្គាល់ការពិតខ្លះ រៀនកាត់ចោលនូវរឿងអាក្រក់ៗខ្លះ ទើបជីវិតមិនសូវកើតទុក្ខច្រើន៕

Cr. សម្បត្ដិ ខេមរា

ភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់ផ្កា

ធម្មជាតិរបស់ផ្កាគឺស្រស់ស្អាត ភាពស្រស់ស្អាតរបស់ផ្កាគឺបរិសុទ្ធ ហើយភាពបរិសុទ្ធរបស់ផ្កាគឺជាភាពស្ងប់ស្ងាត់ ប៉ុន្ដែនៅក្នុងភាពស្ងប់ស្ងាត់នេះ គឺមានភាពផ្អែមល្អែមលាយឡំនឹងក្ដីស្រឡាញ់ ( ក៏ប៉ុន្ដែក៏មានផ្កាខ្លះវាបង្កប់ជាតិពុលដែរ )។ ផ្កាវាមិនដែលដឹងឡើយថាខ្លួនវាស្អាត មានតែមនុស្សទេដែលទៅសរសើរវាថាស្អាត ។ ធម្មជាតិបានបង្កើតផ្កាមកដើម្បីលម្អសម្រស់ផែនដី ប្រសិនបើទីឋានណាដែលមានផ្ការីកស្គុសស្គាយ ទីឋាននោះនឹងមានភាពស្រស់ស្អាតបរិសុទ្ធគួរឲ្យចង់រស់នៅ ។

ជីវិតមនុស្សយើងពេលខ្លះ មិនខុសពីផ្កាទេ យើងគ្រប់គ្នាតែងតែមានភាពស្អាតខុសប្លែកគ្នា ។ វាមិនអាចទេ ដែលមនុស្សម្នាក់ស្អាតដូចមនុស្សម្នាក់ទៀត ព្រោះមនុស្សយើងមានមុខខុសគ្នា ចិត្ដគំនិតខុសគ្នា ស្ថានភាពជីវិតខុសគ្នា ប៉ុន្ដែអ្វីដែលយើងមានដូចគ្នានោះ គឺភាពបរិសុទ្ធ ភាពផ្អែមល្ហែម លាយឡំនឹងក្ដីស្រឡាញ់ ដែលយើងមានចំពោះមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ។ ភាពស្រស់ស្អាតរបស់យើង ពេលខ្លះវាមិនឋិតនៅលើសម្បកក្រៅទេ គឺឋិតនៅក្នុងបេះដូងនៃភាពជាគុណតម្លៃ ក្រោមអត្ថន័យគុណធម៌ ។ ពេលខ្លះចិត្ដល្អ អាចធ្វើឲ្យមនុស្សធម្មតាម្នាក់ក្លាយជាស្រស់ស្អាតនិងគួរឲ្យស្រឡាញ់រាប់អាន ហើយពេលខ្លះទៀត ចិត្ដអាក្រក់ក៏អាចធ្វើឲ្យមនុស្សធម្មតាម្នាក់ ក្លាយជាគួរឲ្យរអើមបានដែរ ។

ធម្មជាតិបង្កើតជីវិតមក គឺដើម្បីឲ្យពួកគេឆ្លងកាត់ភាពវ័យក្មេង ហើយធ្វើដំណើរទៅកាន់វ័យជរា រួចក៏ដល់ទីបញ្ចប់ ។ មិនមែនមានតែជីវិតទេ ដែលប្រែប្រួលមិនទៀងនោះ សូម្បីតែអ្វីៗជុំវិញខ្លួនយើងក៏ប្រែប្រួលរហូតដែរ ។ គ្មានអ្វីដែលអាចគេចចេញពីទីបញ្ចប់បានឡើយ ផ្កាក៏ដូចគ្នា ដ្បិតតែវាស្រស់ស្អាត ប៉ុន្ដែមិនមែនជាភាពឋិតថេររបស់វាទេ ។ តើយើងខំប្រឹងបំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីអ្វីទៅ ? ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

រៀនទទួលការឈឺចាប់

ខណៈពេលដែលយើងបានឃើញនរណាម្នាក់ដើរទៅដល់គោលដៅនៃជីវិត យើងតែងតែសរសើរគេថា គេមានសំណាងណាស់ ។ ប៉ុន្ដែមានពេលខ្លះយើងមិនបានដឹងឡើយ ថាខាងក្រោយពាក្យសំណាងទាំងនេះ គេបានឆ្លងកាត់អ្វីខ្លះនោះមកទេ ?

ចេះឈឺចាប់ បណ្ដាលឲ្យចេះខ្មាសគេ ចេះខ្មាសគេបណ្ដាលឲ្យចេះតស៊ូ ។ មានពេលខ្លះរបត់នៃជីវិត បាននាំឲ្យយើងមកនូវគំនិតភ្លឺថ្លា បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ឧបសគ្គឬរឿងរ៉ាវមិនសមបំណងមួយចំនួន ប៉ុន្ដែពេលខ្លះយើងបែរជាយល់ថាឧបសគ្គទាំងនោះគឺជារនាំងទៅវិញ! ទាំងដែលការពិតគឺយើងកំពុងតែទទួលបានថាមពលគំនិតពីរបត់នៃជីវិតទាំងនោះ។ ជីវិតគឺជាការរៀន ការរៀនគឺជាការដកពិសោធ ជីវិតដែលគ្មានការដកពិសោធ គឺជាការរស់នៅក្នុងបរិបទដដែលៗទៅមុខមិនរួចឡើយ ។ យើងមិនអាចក្លាយជាអ្វីដែលយើងបានគិតឡើយ ប្រសិនបើយើងនៅតែរស់នៅតាមរបៀបដដែលៗនោះ ។

មានពេលខ្លះ រឿងលំបាកៗវាមិនបានចូលមកដើម្បីបំផ្លាញយើងទេ គឺវាចូលមកដើម្បីបង្រៀនយើង ។ យើងគួររៀននិយាយពាក្យថាអរគុណទៅកាន់ឧបសគ្គជីវិតទាំងនោះ អរគុណឧបសគ្គដែលបានបង្រៀនឲ្យយើងស្គាល់រសជាតិនៃការតស៊ូក្នុងជីវិត ។ អរគុណការបរាជ័យ ដែលបានបង្រៀនយើងឲ្យឆ្លាតជាងមុន ។ អរគុណការមើលងាយពីអ្នកដទៃ ដែលបានជួយជម្រុញកម្លាំងនៃការតស៊ូឲ្យកាន់តែខ្លាំងក្លាឡើងរបស់យើង ។ អរគុណការលំបាកទាំងឡាយ ដែលបានបង្រៀនយើងឲ្យស្គាល់ពីរបត់នៃជីវិត និងចុងក្រោយគឺអរគុណខ្លួនឯង ដែលតែងតែឆ្លងកាត់រឿងរ៉ាវយ៉ាប់ៗជាច្រើនកន្លងមក ។

បើមិនមានភក់ក្នុងបាតបឹងទេ សមម្លេះមិនមានផ្កាឈូកដ៏ស្រស់ស្អាតរីកព្រោងព្រាតពេញបឹងនោះឡើយ។ ជីវិត បើមិនមានការលះបង់ខ្លះ ការឈឺចាប់ខ្លះ គឺមិនអាចទទួលបានផ្លែផ្កានៃជីវិតនោះឡើយ ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

កូនសោជីវិត!

នៅពេលដែលយើងរៀនជិះកង់ យើងតែងតែគិតថាការជិះកង់វាជារឿងលំបាកបំផុត ប៉ុន្ដែក្រោយពេលយើងចេះជិះ យើងក៏និយាយឡើងថា ការជិះកង់គ្មានអ្វីលំបាកទេ ប៉ុន្ដែកាលដែលយើងមិនទាន់ចេះជិះ យើងពុំដែលហ៊ាននិយាយពាក្យងាយស្រួលចំពោះការជិះកង់នេះទេ ។ ជីវិតមានរឿងងាយៗជាច្រើនដែលយើងត្រូវយល់ ប៉ុន្ដែនៅពេលដែលយើងមិនទាន់យល់ យើងក៏គិតថាវាជារឿងដែលមិនងាយយល់ ហើយប្រសិនបើយើងទុកវាចោលដោយមិនព្រមឈ្វេងយល់ នោះទើបជាការមិនយល់ពិតប្រាកដ ។

ឆាកជីវិត មានរឿងជាច្រើនដែលយើងត្រូវដឹងត្រូវឆ្លងកាត់ ដើម្បីពង្រឹងការយល់ដឹងឲ្យកាន់តែទូលំទូលាយ មនុស្សដែលមានការយល់ដឹងកាន់តែល្អ ការគិតក៏កាន់តែវែងឆ្ងាយ ការគិតគូរបានវែងឆ្ងាយ បណ្ដាលឲ្យយើងមើលឃើញដល់អនាគត ។ ការសុបិនចំពោះរកគោលដៅមួយ វានឹងក្លាយជាការសុបិនជារៀងរហូត ប្រសិនបើយើងគ្រាន់តែស្រមៃលេងៗហើយបំភ្លេចចោល ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងព្យាយាមស្វែងរកច្រកចេញណាមួយដើម្បីធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្ដីសុបិននោះៗយើងនឹងឃើញវិធីសាស្ត្រជាច្រើន ដើម្បីប្រើជាមធ្យោបាយសម្រាប់ដំណើរការមួយនោះ ។

យើងមិនអាចទទួលបានផ្លែស្វាយដោយមិនចំណាយប្រាក់ទិញនោះទេ ប៉ុន្ដែយើងអាចមានផ្លែស្វាយច្រើនរហូតហូបមិនអស់ ប្រសិនបើយើងមានដើមស្វាយជារបស់ខ្លួនឯង ។ យើងមិនអាចទទួលបានត្រីមកបរិភោគដោយមិនចំណាយអ្វីសោះឡើយ ប៉ុន្ដែយើងនឹងមានត្រីបរិភោគមិនអស់ ប្រសិនបើយើងចេះពីវិធីរកត្រី ។ យើងមិនអាចទទួលបានអ្វីដែលយើងត្រូវការពីមនុស្សគ្រប់គ្នាបានទេ ប៉ុន្ដែយើងនឹងមានរបស់ដែលយើងត្រូវការជាច្រើន ប្រសិនបើយើងព្យាយាមបង្កើតវាឡើងមកដោយខ្លួនឯង ហើយយើងក៏មិនអាចទទួលបានអ្វីដែលយើងស្រមៃនោះដែរ ប្រសិនបើយើងគ្រាន់តែស្រមៃហើយបំភ្លេចចោល ។

ឆាកជីវិតគឺពិតជាឯកោណាស់ ប៉ុន្ដែយើងនឹងមិនឯកោទេ ប្រសិនបើយើងមានជីវិតមួយដែលមានអ្វីដែលយើងចង់បាន ប៉ុន្ដែវានឹងគ្មានន័យអ្វីទាំងអស់ ប្រសិនបើជីវិតពុំមានវត្តមាននូវអ្វីដែលយើងធ្លាប់ចង់បាន ។ មានសំណួរតែមួយគត់ដែលយើងត្រូវឆ្លើយតបជាអត្ថន័យនាំជីវិតនេះថា តើយើងនឹងបន្ដរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដដែលៗដល់ពេលណា ? ប្រសិនបើយើងខ្លាចខ្មោច យើងនឹងមិនហ៊ានដើរទៅណាមកណាពេលយប់ឡើយ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងមិនខ្លាច ទីឋានណាក៏ដោយ ក៏យើងអាចដើរបានដែរ ហើយមានមេរៀនជាច្រើនដែលយើងបានរៀនពីភាពភ័យខ្លាចទាំងនោះ ដែលវាជាមេរៀនដែលមនុស្សភ័យខ្លាចមិនដែលបានរៀន ។ ភាពកំសាកគឺជាសោគុក ដែលឃុំឃាំងមហិច្ឆតារបស់មនុស្សមិនឲ្យងើបរួច ហើយការជឿជាក់លើខ្លួនឯង គឺជាកូនសោមួយដ៏សំខាន់ក្នុងការស្រាយបញ្ហាជីវិត៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

ចាប់ផ្តើមពីលើកដំបូង

 យើងអាចឈរនៅទីនេះ គឺមានន័យថាយើងបានដើរចេញពីអតីតកាលហើយ អ្វីដែលយើងកំពុងសម្លឹង គឺសម្លឹងទៅមុខ ។ រាល់យប់ដែលយើងបានគេងលក់ គឺជាពេលដែលយើងបានស្លាប់ ហើយរាល់ពេលដែលយើងក្រោកពីដំណេក គឺយើងកំពុងចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មី ។ អតីតកាលពេលខ្លះ បានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវស្នាមញញឹម ហើយពេលខ្លះក៏ធ្វើឲ្យយើងស្រក់ទឹកភ្នែក ។ មិនថាពីមុនយើងជាអ្វីនោះទេ ក៏មិនសំខាន់ថារឿងមិនល្អពីមុនវាអាក្រក់យ៉ាងណានោះដែរ ព្រោះថាយើងបានឆ្លងកាត់វារួចមកហើយ យំឬសើចក៏សុទ្ធតែជារសជាតិជីវិត គ្រប់យ៉ាងយើងអាចឆ្លងផុតដោយជោគជ័យ ទោះពេលខ្លះវាធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ខ្លះក៏ដោយ ប៉ុន្ដែវាគឺជាមេរៀនដ៏មានតម្លៃបំផុតសម្រាប់ជីវិតទៅថ្ងៃក្រោយ ។

ស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុន Apple លោក "Steve Jobs " បាននិយាយថា " អ្នកមិនអាចទទួលបានលេខមួយទេ ប្រសិនបើអ្នកមិនឆ្លងកាត់លេខសូន្យ " ខ្ញុំជឿថានឹងមានរឿងលំបាកៗជាច្រើនដែលកើតមានលើជីវិតរបស់យើងនៅថ្ងៃអនាគត ហើយរឿងលំបាកៗទាំងនោះ មានខ្លះគឺយើងធ្លាប់ឆ្លងកាត់រួចមកហើយ ហើយមានខ្លះទៀតយើងមិនដែលឆ្លងកាត់ទាល់តែសោះ ក៏មិនអាចដឹងថាវានឹងមកដល់ពេលណាដែរ ។ គ្រប់រឿងលំបាកៗគឺសុទ្ធតែចាប់ផ្ដើមចេញពីលើកដំបូងទាំងអស់ បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់លើកដំបូងហើយ យើងទទួលបានគំនិតល្អជាងមុន រួចយើងក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើវាជាលើកទីពីរ ហើយលើកទីពីរគឺធ្វើឲ្យយើងស្គាល់វាច្បាស់ជាងមុន អាចធ្វើវាបានងាយស្រួលជាងមុន ម្លោះហើយភាពលំបាកៗតែងតែផ្ដើមចេញពីលើកដំបូង ។ ពុំមានបុគ្គលណាម្នាក់ដែលចេះហែលទឹកដោយមិនត្រូវបានឈ្លក់ទឹកពីរបីដងនោះទេ ហើយក៏ពុំមាននរណាម្នាក់ចេះជិះកង់ដោយមិនមានការដួលពីរបីដងនោះដែរ ។ គ្រប់របត់ជីវិត គឺសុទ្ធតែជាមេរៀន គ្រាន់តែពេលខ្លះយើងមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ដោយសារតែយើងយល់ថាវាជារឿងស្រាលៗ ទាំងដែលការពិតចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃបុព្វហេតុជីវិត គឺតែងតែចាប់ផ្ដើមពីរឿងស្រាលៗនេះឯង ។

ចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃការរៀនហែលទឹក គឺត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការលង់ទឹក ។ នៅក្នុងតម្រាស៊ុនជឺបានសរសេរថា " ធ្វើសង្គ្រាមត្រូវគិតដល់ការបរាជ័យជាមុន " ចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្ដីសុបិន គឺជាការចាប់ផ្ដើមត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការបរាជ័យ ។ ការបរាជ័យក្នុងជីវិត ជារឿងជៀសមិនផុតឡើយ តែការប្រឹងប្រែងដោយកម្លាំងកាយចិត្ដ ប៉ុន្ដែនៅតែបរាជ័យទៀត វាគឺជាការបរាជ័យដ៏មានតម្លៃបំផុត ព្រោះយើងអាចចំនេញបានមេរៀនថ្មីៗ និងថាមពលថ្មីៗសម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍ចិត្តគំនិត ។ កុំខ្លាចជាមួយការសាកល្បង ព្រោះពេលខ្លះវីរៈបុរស ក៏អាចកើតចេញពីជនតូចតាចទាំងនេះបានដែរ ៕...

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

អ្នកលំបាកមិនមែនមានតែយើងទេ

នៅពេលដែលយើងហត់នឿយ យើងតែងតែសម្រាក ដើម្បីបំប៉នកម្លាំង ។ នៅពេលដែលយើងឃ្លានខ្លាំង ពេលខ្លះយើងហូបរហូតដល់ហល់ ។ នៅពេលដែលមេឃក្ដៅហែង យើងក៏ស្រែកថាក្ដៅណាស់ ចង់ផឹកទឹក ឬចង់ទៅរកម្លប់ដើម្បីជ្រកបំបាត់ហត់។ នៅពេលដែលយើងហូបមិនឆ្ងាញ់ យើងប្រាកដជាទៅរកម្ហូបឆ្ងាញ់មកញាំ ។ នៅពេលដែលយើងឈឺថ្កាត់ យើងតែងតែទៅរកពេទ្យព្យាបាល។ នៅពេលដែលយើងអស់កម្លាំង យើងប្រាកដជាមិនអាចទៅមុខទៀតទេ យើងតែងតែនិយាយថា សម្រាកសិនទៅ បាត់ហត់ចាំបន្ដទៀត ឬរឿងហេតុអសកម្មជាច្រើនទៀតដែលវាជាកាយវិកាស្ដែងចេញពីសម្ដីនិងទង្វើរបស់យើង ...។

គ្រប់ពេលដែលយើងហត់ខ្លាំង អ្នកដទៃក៏ចេះហត់ដែរ… តែគេទ្រាំ។ គ្រប់ពេលដែលយើងស្រែកថាលំបាកណាស់ អ្នកដទៃក៏គេចេះលំបាកដែរ...តែគេទ្រាំ ។ គ្រប់ពេលដែលយើងនៅក្រោមកម្ដៅថ្ងៃក្ដៅខ្លាំង អ្នកដទៃក៏គេក្ដៅដែរ...តែគេទ្រាំ។ នៅពេលដែលយើងចេះកើតទុក្ខ ចេះឈឺចាប់ ចេះស្រឡាញ់ ចេះចង់បាន ចេះទាមទារ ចេះផ្ដល់ឲ្យ ចេះចង់បានក្ដីអាណិតមេត្ដា ចេះនិយាយគ្រប់ពាក្យពេចន៍ដែលអាចនិយាយបានតាមចិត្ដ នេះជាអ្វីដែលយើងមាន វាពិតជាអស្ចារ្យណាស់ទៅហើយសម្រាប់យើង ខណៈពេលដែលជីវិតផ្សេងទៀតដែលរស់លើផែនដីដូចគ្នាតែពួកគេគ្មានអ្វីដែលយើងមាន ហើយជីវិតរបស់ពួកគេកំពុងឋិតក្នុងខ្នោះច្រវាក់នៃភាពជាទាសករឥតកោះត្រើយនោះ តើពួកគេកម្សត់ប៉ុនណាទៅ? មានកូនមានចៅ ក៏មិនអាចបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ មានជីវិតរស់នៅតែមិនមែនជារបស់ខ្លួនឯង មានជើងទាំងបួន មានស្លាបទាំងគូ ដូចសត្វផ្សេងទៀត អាចដើរអាចហោះបាន តែមិនអាចគេចចេញពីខ្នោះច្រវាក់របស់មនុស្សដដែល ហើយត្រូវរស់ជារបស់ផ្ដាច់មុខរបស់គេ រហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់ ។

អ្នកកម្សត់មិនមែនមានតែអ្នកទេ មានអ្នកកម្សត់ជាងអ្នករាប់លានទៅទៀត គ្រាន់តែពួកគេខ្លះអាចស្រែកឡូឡា ហើយខ្លះទៀតមិនអាចស្ដីចេញបាន និងខ្លះទៀតទ្រាំ គឺទ្រាំរហូតដល់ពួកគេទៅមុខលេងរួច ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

តើគួរជ្រើសមនុស្សបែបណា ?

យើងម្នាក់ៗតែងតែប្រាថ្នាចង់បានមនុស្សល្អមករួមដំណើរជីវិតជាមួយ វាមិនចម្លែកទេដែលគ្រាន់តែចង់បានមនុស្សល្អ ។ មនុស្សល្អលើលោកនេះមិនខ្វះទេ អ្វីដែលខ្វះនោះគឺភាពល្អពិតៗ ស្រឡាញ់យើងពិតៗ ។

យើងគួរស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ដែលឲ្យក្ដីស្រឡាញ់របស់គេមកយើងដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ទើបយើងអាចទទួលបានក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធពិតៗ ។ ក្ដីស្រឡាញ់មិនមែនជាការទាមទារទេ តែជាការធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីគ្នាទៅវិញទៅមក ។

បើគេស្រឡាញ់យើងដោយសារយើងមានការងារល្អ ដោយសាររូបសម្បត្ដិយើងស្អាត ដោយសារយើងមានលុយ នោះគឺគេមិនបានស្រឡាញ់យើងដោយស្មោះទេ គឺគេស្រឡាញ់អ្វីដែលយើងមាន ប្រសិនបើថ្ងៃណាមួយអ្វីៗដែលយើងមាននោះត្រូវបាត់បង់ដោយប្រការណាមួយ គេអាចនឹងបោះបង់យើងចោលក៏ថាបាន។ គេថាស្នេហាមិនមែនជាលុយទេ តែបើគ្មានលុយអ្វីៗក៏គ្មានដែរ ។

ការស្វែងរកមនុស្សម្នាក់មកកាន់ដៃយើង កំដរយើងឆ្លងកាត់គ្រាលំបាកៗ ទទួលយកគ្រប់យ៉ាងដែលយើងមាន ហ៊ានពុះពារឧបសគ្គគ្រប់យ៉ាងជាមួយយើង ស្រឡាញ់យើងដោយចិត្ដស្មោះ វាពិតជាពិបាកបំផុត ប៉ុន្ដែបើយើងអង្គុយតែទាមទារចង់បានភាពល្អពីគេ ទាំងដែលខ្លួនឯងពុំទាន់ល្អដូចអ្វីដែលចង់បានពីគេ នោះរឹតតែពិបាកថែមទៀតក្នុងការស្វែងរកមនុស្សល្អ ព្រោះមនុស្សល្អអាចនឹងមានគេតាមប្រមាញ់ច្រើន ប៉ុន្ដែនិស្ស័យនៃភាពជាមនុស្សល្អដូចគ្នា គេប្រាកដជាប្រើកែវភ្នែកដ៏ល្អរបស់គេស្វែងរកមនុស្សល្អដូចគេហើយ ហើយម្នាក់នោះអាចជាយើងក៏ថាបាន ប្រសិនបើយើងជាមនុស្សល្អពិតមែន។ ផ្កាដែលរីកយ៉ាងស្រស់ស្អាត វាមិនខ្វល់ថាមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ស្រឡាញ់វាទេ សំខាន់វានៅតែរីកបញ្ចេញភាពស្រស់ស្អាតរបស់វាដល់ផែនដីដដែល។

ការសម្រេចចិត្ដបញ្ចប់ភាពជាយុវវ័យ ឱកាសគឺមានតែម្ដងគត់ ប្រើការជ្រើសរើសម្ដងនេះរើសឲ្យត្រូវ កុំឲ្យខ្លួនឯងមានការស្ដាយក្រោយ ដោយសារការសម្រេចចិត្តមិនច្បាស់លាស់ ឬតាមការណែនាំរបស់អ្នកដទៃ ឬដោយសារសម្លឹងឃើញអ្វីៗដែលគេមាន ។ គ្មានអ្វីមានមាតម្លៃឡើយក្រៅពីក្ដីស្រឡាញ់ ព្រោះបើគ្មានក្ដីស្រឡាញ់ ក៏គ្មានសុភមង្គលយូរអង្វែងដែរ។ រឿងរៀបការ មិនមែនជារឿងលេងសើចទេ វាគឺជាកិត្តិយសរបស់យើង ម្លោះហើយការសម្រេចចិត្ដគឺត្រូវតែឆ្លងកាត់ភាពប្រាកដប្រជាសិន មុនផ្ញើជីវិតផ្ញើក្ដីសង្ឃឹមទៅលើគេ ជ្រើសយកគេមករួមដំណើរជីវិត ព្រោះរឿងឈឺចាប់ទៅថ្ងៃក្រោយអាចមានឬអត់ ត្រូវមើលលើនិស្ស័យរបស់គេ និងយើងហើយ ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

យើងខុសពីគេ !!!!!

យើងអាចជាជនដែលឈរលើលេខ ១០  តែមិនមែនបានន័យថាលេខ ១០ ជាលេខមិនល្អនោះទេ ។ លេខ ១០ អាចទុកថាអស្ចារ្យជាងលេខ ១១ ទៅហើយ ។ មនុស្សយើងកើតមកលើលោកនេះ គ្មាននរណាម្នាក់មានក្បាលពីរ ដៃប្រាំបីនោះទេ អ្វីៗគឺស្មើគ្នា ប៉ុន្ដែភាពអវិជ្ជមានមានកម្រិតខុសគ្នា ។ មនុស្សយើងភាគច្រើនមិនពេញចិត្ដនិងលេខដែលខ្លួនកំពុងឈរទេ តែងតែកើតទុក្ខមិនសុខចិត្ដចង់បានលេខល្អឬលេខ ១ ហើយលេខ ៩ ក៏មិនទទួលបាន លេខ ១០ ដែលកំពុងឈរក៏មិនបានរីករាយជាមួយ ។

ការចង់បានជីវិតប្រសើរវាគ្មានអ្វីខុសទេ ព្រោះនេះជាធម្មជាតិនៃជីវិត បន្ដែប្រសិនបើយើងចេះតែចង់បាន ហើយយើងមិនដឹងធ្វើម៉េចទើបបាន នោះគឺជាសេចក្ដីចង់បានដ៏ល្ងង់ខ្លៅបំផុត ។ ការចង់បានត្រូវតែដើរឲ្យទន្ទឹមនឹងការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឯង ។ លោក " Steve jope "បានពោលថា " អ្នកមិនអាចទទួលបានលេខ" “១” ទេ ប្រសិនបើអ្នកមិនបានឆ្លងកាត់លេ " ០” ។

យើងអាចចង់បានផ្លែស្វាយ ប៉ុន្ដែបើយើងមិនទិញគេ ឬមានដើមស្វាយដែលជារបស់ខ្លួនឯង យើងមិនអាចទទួលបានផ្លែស្វាយឡើយ ។ ធនធានដែលយើងយកទៅទិញផ្លែស្វាយ គឺវាកើតពីការស្វែងរក ហើយការស្វែងរកនោះគឺត្រូវបើកម្លាំងទៅប្ដូរយកវា។

យើងគួរតែដឹងថាយើងអាចមិនមែនមនុស្សអស្ចារ្យប៉ុន្ដែបើយើងហ៊ានគិតរឿងអស្ចារ្យ យើងនឹងឃើញផ្លូវថ្មីៗនិងទិដ្ធភាពល្អៗក្នុងក្ដីស្រមៃ។ ពេលខ្លះការមិនហ៊ានគិត ប្រៀបដូចជាការបិទផ្លូវដង្ហើមនៃជោគវាសនាល្អរបស់ខ្លួនឯងអ៊ីចឹង ។ ពាក្យថាមិនអាច ជាពាក្យរបស់បុគ្គលបរាជ័យ ហើយបុគ្គលនោះ មិនអាចឡើងដល់លេខ ១ ឡើយ ព្រោះគេបានទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងថាគេមិនអាចទៅណាបានពី១០ ហើយលេខ១០នឹងនៅជាមួយគេអស់មួយជីវិត។ ដូចពាក្យមួយឃ្លាលើកឡើងថា “ផ្លូវកាន់ភាពជោគជ័យ គ្មានស្នាមជើងមនុស្សខ្ជិលទេ” ។

កូនឥន្ទ្រីដែលចិញ្ចឹមនិងមើលថែដោយមេមាន់ នៅពេលដែលវាធំឡើង វានឹងទទួលស្គាល់ថាវាគឺជាមាន់ វានឹងបដិសេធការហោះហើរលើអាកាស ដូចឥន្ទ្រីផ្សេងទៀត តែបើតាមធម្មជាតិវាគឺជាឥន្ទ្រី វាមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីហើរលើមេឃដ៏ធំល្វឹងល្វើយប្រកបដោយសេរីភាព ប៉ុន្ដែសារជាតិរបស់សត្វមាន់បានប្រាប់វាថាវាជាមាន់ វាមិនអាចហោះហើរលើមេឃបានទេ ទោះបីជាវាចង់ហោះហើរកម្រិតណាក៏ដោយ បើវាមិនទទួលស្គាល់ខ្លួនវាថាជាឥន្ទ្រីទេ វានឹងដើរលើដីដូចកូនមាន់អស់មួយជីវិត ។

គិតសាជាថ្មី ប្រសិនបើពិតជាចង់បានលេខ ១ យើងត្រូវតែហ៊ានគិត ហ៊ានធ្វើ ហ៊ានអភិវឌ្ឍខ្លួន ទើបជីវិតរបស់យើងអាចមានការផ្លាស់ប្ដូរ ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

មនុស្សស្រីដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ !

អាចថាខ្ញុំរើសច្រើន តែខ្ញុំត្រូវតែរើសអ៊ីចឹងហើយ រឿងអនាគត មិនមែនជាល្បែងលេងបាត់ពួនទេ វាជាទំនួលខុសត្រូវ និងកាតព្វកិច្ចក្នុងភាពជាម្ចាស់ការលើជីវិតខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំមិនដែលគិតទេថា ខ្ញុំអាចនឹងរកបានមនុស្សយល់ចិត្ដខ្ញុំម្នាក់ ហើយមានគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំចង់បាន ។ ខ្ញុំអាចជាមនុស្សមិនល្អប៉ុន្ដែបើខ្ញុំមិនល្អទៅហើយ ខ្ញុំជ្រើសរើសមនុស្សមិនល្អទៀតនោះ គឺរឹទ្ធតែមិនល្អទ្វេដង ។ ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំគិតច្រើន តែធម្មជាតិបង្កើតមនុស្សមកមានខួរក្បាលសម្រាប់គិត បើមិនគិតមិនខុសពីសត្វគោ ក្របី ជ្រូក មាន់ ទា ឡើយ ។

មនុស្សស្រីភាគច្រើន មុននឹងស្រឡាញ់មនុស្សប្រុស គេតែងតែសម្លឹងមើលពីក្រោយខ្នងមនុស្សប្រុស បើមានជញ្ជាំងរឹងមាំគេនឹងទៅផ្អែកជាមួយ តែបើមានជញ្ជាំងស្លឹកត្នោតពុកផុយវិញណា៎ កុំថាឡើយមើល សូម្បីតែគិតក៏មិនអាចដែរ។

ខ្ញុំជាកូនប្រុស ខ្ញុំមិនដែលខ្លាចថាខ្លួនឯងរកប្រពន្ធមិនបាននោះទេ អ្វីដែលខ្ញុំគិតគឺពេលនេះខ្ញុំត្រូវតែមើលឲ្យបានវែងឆ្ងាយ ហើយធ្វើឲ្យខ្លួនឯងរឹងមាំ។ មនុស្សប្រុសប្រៀបដូចជាដើមឈើអ៊ីចឹង បើដើមឈើតូចតាចមិនរឹងមាំមិនកក់ក្ដៅ គ្មានសត្វបក្សាបក្សីណាភ្លើទៅធ្វើសំបុកលើនោះទេ បើមានមែននោះពិតជារឿងចម្លែកហើយ។

ក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនប្រុស ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាមនុស្សប្រុសចង់បានប្រពន្ធស្អាត តែទន្ទឹមនឹងស្អាត ក៏មិនអាចខ្វះចរិយាយមាយ៌ាទបានដែរ ។ គេថា "មនុស្សថ្លៃថ្នូរឬមិនថ្លៃថ្នូរឋិតលើចរិត មនុស្សល្អពិតៗឋិតលើនិស្ស័យ " បើនិស្ស័យល្អអនាគតនឹងល្អ តែបើនិស្ស័យជាមនុស្សមិនល្អនឹងមានតែរឿងក្ដៅក្រហាយ គ្មានសុភមង្គលទេ។

មនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ មិនមែនត្រូវតែស្អាតទេ តែត្រូវតែជាមនុស្សដែលខ្ញុំអាចទុកចិត្ដបាន គេអាចមិនមែនជាមនុស្សអស្ចារ្យ តែអាចជាមនុស្សសាមញ្ញធម្មតាដូចខ្ញុំ មិនឡូយឆាយ មិនបាច់មានចំណេះដឹងច្រើនពេកទេខ្ញុំមិនត្រូវការឡើយ មិនបាច់ល្អពេកទេនៅជាមួយគ្នាទៅចេះកែលម្អគ្នាហើយ ជាមនុស្សសាមញ្ញៗធម្មតាៗ ឃើញផ្ទះរញេរញៃចេះរៀបចំទុកដាក់ ជាមនុស្សម្នាក់ជាទីគាប់ចិត្ដនៃញាតិជិតខាង ជាមនុស្សដែលចេះស្រឡាញ់ខ្លួនឯង ជាមនុស្សដែលចេះរក្សាកិត្តិយសគ្រួសារ ជាមនុស្សដែលមិនចេះលាក់បាំង ជាមនុស្សដែលនិយាយស្ដាប់គ្នាបាន មិនមានមានះទិដ្ឋិរឹងត្អឹង ជាមនុស្សដែលប្រកបដោយកតញ្ញូតាធម៌ចំពោះអ្នកមានគុណទាំងសងខាង ជាមនុស្សចិត្ដល្អចេះធ្វើបុណ្យចេះធ្វើអំពើល្អទុកក្នុងសង្គម ជាសាច់ញាតិដ៏ល្អនៃគ្រួសារខ្ញុំ ហើយក៏ជាមនុស្សត្រូវតែស្មោះត្រង់ ។

ខ្ញុំមិនមែនជាជនដែលចាំតែសុំពីគេទេ ខ្ញុំមិនហ៊ានសន្យាទេថាខ្ញុំត្រូវតែជាមនុស្សល្អ។ ខ្ញុំគិតថាកើតជាកូនប្រុស បើខ្លួនឯងមិនរឹងមាំ ខ្លួនឯងមិនទាន់មានលក្ខណសម្បត្ដិល្អគ្រប់គ្រាន់ ក៏ខ្ញុំមិនហ៊ានទាមទារភាពល្អពីមនុស្សស្រីដែរ ។ អាចថាខ្ញុំអាត្មានិយម ដែលយល់តែពីការទាមទារ តែមិនព្រមកែប្រែខ្លួនឯង ប៉ុន្ដែបើយើងពាក់អាវរហែក តើយើងសប្បាយចិត្ដនឹងពាក់ទេ? ប្រាកដណាស់ថាមិនអាច តែបើយើងមិនអាចពាក់ អ្នកដទៃក៏មិនអាចដែរ ។ បើខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំខ្វះអ្វី ខ្ញុំនឹងបន្ថែមនោះ ។

រឿងរៀបការមិនមែនជាការកំណត់ថាជីវិតគូត្រូវតែស្រឡាញ់គ្នាជាអមតៈទេ មានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលបានលែងលះគ្នាដោយសាររឿងមិនចុះសម្រុង ខ្វះការយោគយល់ មានះចង់ឈ្នះតែរៀងខ្លួន ។ ខ្ញុំមិនចង់ជួបរឿងអវិជ្ជមានទាំងនោះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឲ្យទំព័រជីវិតខ្ញុំ ត្រូវគេសរសេរលេងតែផ្ដេសតែផ្ដាសឡើយ ។

ខ្ញុំមិនប្រាថ្នាចង់ធ្វើអ្នកមានទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់មានគ្រួសារមួយដ៏កក់ក្ដៅ រស់នៅជាមួយធម្មជាតិ ចាកចេញពីការប្រកួតប្រជែងរបស់មនុស្សក្នុងវណ្ណៈសង្គម រស់ដោយពឹងលើកម្លាំងខ្លួនឯង មានមុខរបរខ្លួនឯង តូចក្ដីធំក្ដីឲ្យតែបានជួបជុំគ្រួសារ មានក្រមិនឋិតលើព្រហ្មលិខិតទេ គឺឋិតលើការខិតខំប្រឹងប្រែងនិងការចេះជួយគ្នា។ ទីណាក៏ដោយ ឲ្យតែអាចរស់នៅបានសុខសាន្ដ ទីនោះហើយជាស្រុកកំណើតពិតប្រាកដ។ ទីណាក៏ដោយឲ្យតែអាចមើលថែគ្រួសារបានល្អ អាចរីករាយជាមួយគ្នា ផ្ដល់ក្ដីសុខភាពកក់ក្ដៅនិងស្នាមញញឹមឲ្យគ្នា សុខទុក្ខចែករំលែកគ្នា ទីនោះហើយគឺជាផ្ទះដ៏កក់ក្ដៅបំផុត ហើយក៏ជាការសោយសុខលើពាក្យថាជីវិតដែរ ព្រោះគ្មានក្ដីសុខណាធំជាង ក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងរង្វង់គ្រួសារឡើយ យើងអាចកំណត់ក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្វីមួយ តែមិនអាចកំណត់បានលើក្ដីស្រឡាញ់របស់គ្រួសារបានទេ៕...

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

តើអានដើម្បីអ្វី?

ការអាន វាមិនមែនជាវិធីធ្វើឲ្យមនុស្សជោគជ័យនោះទេ តែវាគឺជាការបន្ថែមប្រសិទ្ធភាពទៅលើការគិតឲ្យបានកាន់តែល្អជាងមុន និងមានគំនិតដ៏វែងឆ្ងាយប្រកបដោយចក្ខុវិស័យ ។ នៅលើវិថីជីវិតដែលពោរពេញដោយការប្រជែងប្រណាំងនេះ មនុស្សដែលគ្មានការអាន គេអាចមើលទៅមុខបានត្រឹមតែផុតកន្ទុយភ្នែករបស់គេប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្ដែមនុស្សដែលមានចក្ខុវិស័យ គេអាចមើលឃើញចម្ងាយដល់ទៅរាប់រយពាន់យោជន៍ ។ ការអានគឺគ្មានបានប្រយោជន៍អ្វីទាំងអស់ ប្រសិនបើយើងមិនបានយកនូវអ្វីដែលយើងបានរៀនបានអាន យកទៅអនុវត្តន៍ក្នុងតថភាពជាក់ស្ដែងទេ ហើយជាពិសេសចំណេះដឹងនឹងក្លាយទៅជារបស់គ្មានន័យគ្មានតម្លៃ ប្រសិនបើវាមិនអាចបង្កើតជាប្រយោជន៍បាន ឬមិនបានចែករំលែកទៅដល់អ្នកដទៃនោះ ៕...

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

អវិជ្ជា_ជាប្រធាននៃអកុសលទាំងឡាយ!

ប្រសិនបើយើងមិនយល់ យើងនឹងខឹងគេដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយ តែប្រសិនបើយើងចេះយល់ពីហេតុផល យើងនឹងដឹងថាហេតុអ្វីបានជាមានបញ្ហាអសកម្មកើតឡើង ។ ប្រសិនបើយើងមិនយល់ យើងនឹងយល់ថាមនុស្សអាក្រក់គួរឲ្យស្អប់ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងយល់ យើងនឹងដឹងថាមនុស្សអាក្រក់គួរឲ្យអាណិត ។ ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវអាណិតមនុស្សអាក្រក់ ? នោះគឺមកពីយើងមិនយល់ពីប្រភពនៃមនុស្សអាក្រក់ ថាហេតុអ្វីបានជាមានមនុស្សអាក្រក់ ។ ពាក្យថាអាក្រក់នរណាៗក៏អាចនិយាយបាន ហើយនរណាៗក៏អាចក្លាយជាមនុស្សអាក្រក់បានដែរ ប្រសិនបើតម្រូវការជីវិត ឬបរិយាកាសជីវិតតម្រូវឲ្យធ្វើជាមនុស្សអាក្រក់ ។

ភាពជាមនុស្សអាក្រក់គឺពិតជាឯកោបំផុត ព្រោះក្នុងលោកនេះពុំមានមនុស្សអាក្រក់ណាត្រូវបានគេសាទរនោះទេ ហើយក៏គ្មានទីឋានណាគេចង់ស្វាគមន៍មនុស្សអាក្រក់នោះដែរ គឺមានតែការស្អប់និងការរអើមចំពោះពួកគេតែប៉ុណ្ណោះ ។ មនុស្សអាក្រក់ដែលគួរឲ្យរអើមខ្លាំងបំផុត គឺកើតឡើងដោយសារការខ្វះសេចក្ដីល្អក្នុងចិត្ដ ហើយការខ្វះសេចក្ដីល្អក្នុងចិត្ដគឺបណ្ដាលមកពីខ្វះការអប់រំចិត្ដ ដែលជាហេតុបណ្ដាលឲ្យភ្លើងនៃភាពច្រណែនឈ្នានីស ភ្លើងនៃការចង់បានហួសហេតុ ភ្លើងនៃការចងគំនុំសងសឹក ដណ្ដើមលួចប្លន់ ការបៀតបៀនអ្នកដទៃក្នុងផ្លូវអាក្រក់ផ្សេងៗ ឆេះឡើងក្នុងចិត្ដរបស់ពួកគេ ហើយភ្លើងនោះបានដុតពួកគេទាំងថ្ងៃទាំងយប់ឲ្យក្ដៅក្រហាយដេកមិនលក់បាយមិនឆ្ងាញ់គ្មានក្ដីសុខផ្លូវចិត្ដ ហើយជីវិតមួយនេះពោរពេញទៅដោយការភ័យខ្លាច ។

ព្រះពុទ្ធបានត្រាស់សម្ដែងថា " អវិជ្ជា ជាប្រធាននៃអកុសលទាំងឡាយ " មនុស្សអាក្រក់បែងចែកជាច្រើនប្រភេទ ហើយគ្រប់ផ្នែកនិមួយៗនៃភាពអាក្រក់ គឺសុទ្ធតែផ្សំឡើងពីភាពអវិជ្ជា ព្រោះដោយសារភាពអវិជ្ជា ទើបមានភាពអសកម្មក្នុងជីវិតកើតឡើង ហើយភាពអសកម្មទាំងនោះហើយ ដែលជាប្រភពនៃអំពើអាក្រក់ទាំងឡាយ ។

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

កុំស្អប់មនុស្សអាក្រក់

បិតាសន្ដិភាពប្រទេសឥណ្ឌា មហាត្មៈគន្ធី បានពោលថា " យើងមិនត្រូវស្អប់មនុស្សអាក្រក់ទេ អ្វីដែលយើងត្រូវស្អប់គឺអំពើអាក្រក់ " មនុស្សយើងនរណាៗក៏អាចក្លាយជាមនុស្សអាក្រក់បានដែរ ប្រសិនបើអំពើអាក្រក់មិនត្រូវបានបំបាត់ចោល ។ មានពេលខ្លះយើងបានយល់ច្រឡំចំពោះការជាន់ពន្លិចនរណាម្នាក់ជាមួយអំពើអាក្រក់របស់គេ ដោយយល់ថាធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីកម្ចាត់មនុស្សអាក្រក់ ប៉ុន្ដែតាមសច្ចភាពនៃជាតិមនុស្សអាក្រក់ គឺកើតពីអំពើអាក្រក់ បើគ្មានអំពើអាក្រក់ ក៏គ្មានមនុស្សអាក្រក់ដែរ ។ យើងមិនអាចក្លាយជាអច្ឆរិយបុគ្គលដោយសារការជាន់ពន្លិចនរណាម្នាក់ឡើយ ទោះបីគេជាមនុស្សអាក្រក់ក៏ដោយ តែបើយើងអាចស្រាយចំណងអវិជ្ជារបស់គេបាន នោះទើបហៅថាបុគ្គលដ៏ប្រសើរ ។

ខុងជឺបានបង្រៀនទៀតថា "ចូរតបស្នងអំពើអាក្រក់ដោយអំពើល្អ តបស្នងអំពើល្អដោយភាពយុត្តិធម៌ " នៅក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញដោយកំហុសនេះ ពុំមាននរណាម្នាក់អាចគេចផុតពីកំហុសឡើយ ហើយនេះគឺជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវមានមេត្ដាធម៌ចំពោះភាពជាមនុស្សដូចគ្នា ។ អំពើអាក្រក់ពេលខ្លះប្រៀបដូចក្រដាសសមួយសន្លឹកដែលគេសរសេរពាក្យថា " អាក្រក់ " ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងគ្រាន់តែយកអ្វីម្យ៉ាងទៅលុបពាក្យអាក្រក់ចេញ រួចជំនួសមកវិញនូវពាក្យ " ល្អ " នោះគ្រប់គ្នាប្រាកដជាអានថាល្អ ទោះបីជាវាមានស្នាមខ្លះក៏ដោយ ហើយក្រដាសនៅតែជាក្រដាសដដែល មនុស្សក៏ដូចគ្នា ប្រសិនបើយើងផ្ដល់ការអប់រំត្រឹមត្រូវ គឺយើងបានលុបពាក្យអាក្រក់ចេញពីផ្ទៃមុខរបស់គេ ។ មនុស្សអាក្រក់ក៏ជាមនុស្សដែរ ពេលខ្លះដោយសារតែខ្វះសតិពិចារណា ឬដោយសារតែគេល្ងង់ ទើបគេបង្កើតបានជាកំហុសឆ្គងឡើងមក ។ ក្នុងនាមយើងជាមនុស្សដូចគ្នា យើងមិនគួរជ្រើសយកវប្បធម៌ជាន់ពន្លិចមកកែប្រែនរណាម្នាក់នោះទេ ។ ខុងជឺ បានបង្រៀនថា " គោលការណ៍របស់មនុស្សថ្លៃថ្នូរគឺសច្ចធម៌ " ប្រសិនបើយើងជាមនុស្សត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្ដែយើងអប់រំនរណាម្នាក់ដោយប្រាសចាកពី សច្ចធម៌ យើងមិនខុសពីមនុស្សអាក្រក់ឡើយ ពេលខ្លះអាចអាក្រក់ជាងពួកគេទៅទៀត ។

យើងអាចមានខ្លួនឯងជាឧបមា  មានព្រះពុទ្ធដីកាថា អត្ដានំ ឧបមា កត្វា យកខ្លួនរបស់ខ្លួនឯងធ្វើជាឧបមា ប្រសិនបើយើងមិនប្រយ័ត្នជាន់ត្រូវបន្លា តើយើងចង់ដកវាចេញឬចង់ឲ្យគេចាក់វាបន្ថែម ? ក្នុងបរិបទសង្គមមនុស្សក៏ដូចគ្នាដែរ គ្មាននរណាម្នាក់អាចសប្បាយចិត្ដជាមួយការតិះដៀលទេ ប៉ុន្ដែគេនឹងសប្បាយចិត្ដជាមួយការណែនាំដ៏ត្រឹមត្រូវ ។ ខ្ញុំនិយាយនេះមិនបានកាន់ជើងមនុស្សអាក្រក់ទេ មនុស្សអាក្រក់ត្រូវតែមានទោស ដាក់ទោសគឺដើម្បីកែប្រែសារជាតិមនុស្សអាក្រក់ចេញ ប៉ុន្ដែមេត្ដាធម៌គឺត្រូវមានកាលទេសៈប៉ុណ្ណោះ ....

"កុំធ្វើអំពើណាដែលយើងមិនចង់ឲ្យគេធ្វើដាក់យើង" -ខុងជឺ-

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

កម្លាំងចិត្ដនេះសំខាន់ណាស់!!!

ដើមឈើមួយដើមៗ ទម្រាំតែវាធំ វាបានឆ្លងកាត់ពីកូនរុក្ខជាតិតូចមួយ ហើយក៏បន្តលូតលាស់ជាមួយឧបសគ្កជាច្រើន ប៉ុន្ដែការតស៊ូលូតលាស់បន្ដិចម្ដងៗ រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយវានឹងធំ ហើយវានឹងលែងខ្លាចខ្យល់ភ្លៀងទៀតហើយ ព្រោះជីវិតរបស់វាត្រូវបានរកឃើញថាមពលពិតប្រាកដ ។ កូនរុក្ខជាតិ គឺប្រៀបដូចកូនចិត្ដនៃក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងដែរ ឲ្យតែយើងរក្សាវាក្នុងចិត្ដ មុននឹងក្រោយវាគង់តែក្លាយមកជាការណ៍ពិតនៅថ្ងៃណាមួយមិនខាន ។

ឆាកជីវិតមានព្យុះមានភ្លៀងជារឿងគេចមិនផុត ហើយមានតែការតស៊ូទេ ទើបយើងអាចបន្ដជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដីនេះតទៅទៀតបាន ។ ពុំមានអ្វីឋិតថេរ ហើយក៏គ្មានរឿងសមបំណងច្រើនដែរ ជីវិតមានតែពាក្យមួយមាត់គត់ គឺ “តស៊ូ” យើងអាចបាត់បង់គ្រប់យ៉ាង តែមិនអាចបាត់បង់ការតស៊ូនេះបានទេ ។ គ្មាននរណាម្នាក់យកទំនិញមកឲ្យយើងស្រួលៗនោះឡើយ លុះត្រាតែយើងយកលុយទៅទិញ ជីវិតក៏ដូចគ្នា គ្មានជោគជ័យណាបានមកដោយស្រួលៗដោយមិនមានការពលីខ្លះនោះដែរ ។

យើងអាចនឹងឋិតនៅចំណុចមួយដែលកំពុងទន់ខ្សោយ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងបន្ដភាពទន់ខ្សោយនេះតទៅទៀត ថ្ងៃក្រោយយើងនឹងដួលងើបលែងរួច ។ បន្លាដែលមុតចូលសាច់ យើងប្រាកដជាដឹងហើយថាឈឺ ប៉ុន្ដែបើយើងមិនដកវាចេញ តើពេលណាទើបយើងអាចបន្ដដំណើរទៅមុខទៀតបាន ? បើយើងមិនដកភាពទន់ជ្រាយចេញពីជីវិត តើធ្វើម៉េចទើបអាចតតាំងជាមួយកម្លាំងខ្យល់ព្យុះនៃជីវិតបានទៅ ?

ញញឹមហើយបន្ដដំណើរទៅមុខជានិច្ច ព្រោះគ្មាននរណាម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់ជួបរឿងអសកម្មក្នុងជីវិតនោះទេ ជួនកាលយើងថាយើងលំបាក ប៉ុន្ដែយើងពិតជាមិនបានដឹងឡើយថា នៅមានគេលំបាកជាងយើងរាប់សិបដងច្រើនទៀត ។ ការឈឺចាប់ ការបរាជ័យ ការបាត់បង់ ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាវាជាការពិត ហើយចងចាំវាទុកជាមេរៀនជីវិត ដើម្បីបង្កើនភាពរឹងមាំឲ្យខ្លួនឯងទៅថ្ងៃក្រោយ ។ ជីវិតដែលរឹងមាំពិតប្រាកដ មិនមែនជាការទ្រាំជាមួយការឈឺចាប់ទេ គឺចេះរស់នៅនិងចេះបត់បែនជាមួយរសជាតិពិតនៃជីវិត ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

ភ្លេចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង!

ស្នាមរបួសដែលមុតលើសាច់ វាពិតជាឈឺណាស់ ហើយវានឹងរឹតតែឈឺខ្លាំងបំផុត ប្រសិនបើយើងព្យាយាមចាក់វាបន្ថែម ។ ស្នេហាវាពិតជាផ្អែមណាស់ បន្ដែវាក៏ល្វីណាស់ដែរ ហើយវានឹងរឹតតែល្វីងទេ្វដង ប្រសិនបើយើងបានដឹងថាវាលែងមានរសជាតិផ្អែមហើយ នៅតែប្រឹងលេបទាំងល្វីង ចុងក្រោយអ្នកដែលស្ទើរស្លាប់គឺយើងខ្លួនឯង ។ អ្នកដទៃបានចាក់យើងមួយកាំបិត យើងឈឺណាស់ទៅហើយ តើហេតុអ្វីយើងត្រូវចាក់ខ្លួនឯងបន្ថែមទៀត ? អ្នកដទៃធ្វើបាបយើង ចុះហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើបាបខ្លួនឯង ?

មានពេលខ្លះ ការបាត់បង់វាធ្វើឲ្យយើងសោកស្ដាយ ប៉ុន្ដែមានរបស់ខ្លះទោះវាមានតម្លៃប៉ុនណាក៏ដោយ បើវាមិនល្អសម្រាប់យើងហើយ ទោះបាត់ក៏មិនគួរឲ្យស្ដាយដែរ ។ របស់ខ្លះវាចូលមកដើម្បីឲ្យយើងស្រឡាញ់ ប៉ុន្ដែមិនមែនកម្មសិទ្ធិយើងទេ ។ មនុស្សខ្លះ ចូលមកដើម្បីបង្រៀនយើងពីរសជាតិនៃក្ដីស្រឡាញ់ ក្រោយមកក៏ចាក់យើងមួយកាំបិត រួចគេក៏ដើរទៅបាត់ដោយគ្មានស្ដាយស្រណោះ ។

សត្វចាបដែលយើងបានចិញ្ចឹម ការដែលយើងដាក់វាក្នុងទ្រុង ទោះទ្រុងស្អាតប៉ុនណាក៏ដោយ វាមិនមែនបានន័យថាស្រឡាញ់ទេ គេហៅថាឃុំឃាំង មនុស្សក៏ដូចគ្នា ទោះបីយើងឃុំឃាំងគេ បើចិត្ដគេចង់ទៅហើយ ទោះបីឃាត់ក៏គ្មានន័យដែរ ឃាត់កាយបានតែមិនអាចឃាត់ចិត្ដបានឡើយ ។

បាត់បង់របស់ជាទីស្រឡាញ់ វាពិតជាឈឺណាស់ ស្ដាយណាស់ ប៉ុន្ដែការឈឺចាប់សោកស្ដាយមិនអាចធ្វើឲ្យគ្រប់យ៉ាងត្រឡប់ដូចដើមវិញឡើយ ។ រឿងមិនល្អក្នុងជីវិត មិនមែនមានតែយើងទេ ដែលជួបប្រទះ អ្នកដទៃក៏ដូចយើងដែរ គ្រាន់តែយើងមិនបានដឹងប៉ុណ្ណោះ ។ សូម្បីតែផ្លូវដែលយើងដើររាល់ថ្ងៃ ក៏មានបត់បែន មានជង្ហុក មានដុំថ្ម ចុះទម្រាំផ្លូវជីវិត តើលែងអីនឹងគ្មានរឿងខកបំណង ? ជីវិតគឺជាជម្រើស គេអាចជ្រើសយកការបោះបង់យើង ចុះហេតុអ្វីយើងមិនអាចជ្រើសយកខ្លួនឯង ?

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

រៀនពីបរិស្ថានជុំវិញយើង

បរិស្ថានជុំវិញខ្លួនយើង សុទ្ធសឹងជាគ្រូរបស់យើង ជាក់ស្តែងមនុស្សម្នាក់ៗតែងតែគិតពីនេះពីនោះ ដូច្នេះហើយ មានថ្ងៃមួយខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា៖ តើខ្ញុំគួរតែធ្វើបែបណាជាមួយនឹងជីវិតមួយនេះ? គ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងផ្ទះក៏បានផ្តល់ចម្លើយឱ្យខ្ញុំ។

-ដំបូលផ្ទះប្រាប់ខ្ញុំ “ដាក់គោលដៅឱ្យខ្ពស់”

-កង្ហាប្រាប់ខ្ញុំថា “ធ្វើអ្វីត្រូវធ្វើដោយចិត្តត្រជាក់”

-នាឡិកាប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវគោរពពេលវេលា”

-ប្រតិទិនប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវចេះព្យាយាមកែប្រែអ្វីដែលជាកំហុសខ្លួនឯងជារៀងរាល់ថ្ងៃ”

-ទូដាក់សៀវភៅប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវតែរៀនសូត្រនូវអ្វីដែលថ្មី”

-កញ្ចក់ប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវចេះពិចារណាមើលពីខ្លួនឯង”

-អំពូលភ្លើងប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវតែមានអនាគតភ្លឺស្វាង”

-សរសរ និងធ្នឹមប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវមានទំនួលខុសត្រូវ”

-ផ្ទៃបាតប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវស៊ូទ្រាំឱ្យបានជាមួយនឹងទម្ងន់ និងសម្ពាធ”

-កាំជណ្តើរប្រាប់ខ្ញុំថា “ធ្វើអ្វីត្រូវធ្វើម្តងមួយៗ ហើយប្រុងប្រយ័ត្ន”

-ក្រណាត់ជូតជើងប្រាប់ខ្ញុំថា “ទោះត្រូវគេមើលងាយជិះជាន់បែបណា ត្រូវតែតាំងចិត្តធ្វើការដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ដើម្បីភាពស្អាតស្អំ”

-ទ្វារបន្ទប់ប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវចេះទុកចិត្តគេ តែក៏មិនមែនគ្រប់គ្នាទាំងអស់នោះដែរ”

-បង្អួចប្រាប់ខ្ញុំថា “កុំសម្ងំក្នុងទីងងឹតនាំចិត្តចង្អៀតតែឯង ត្រូវចេះស្វែង ត្រូវចេះបើកចិត្តមើលពិភពខាងក្រៅ”

-កន្ត្រៃប្រាប់ខ្ញុំថា “អ្វីដែលមិនមានប្រយោជន៍ដល់ជីវិត កុំគិតច្រើន ត្រូវចេះកាត់ចិត្ត”

-ហើយចុងក្រោយកុងតាក់ចុចទឹកបង្គន់ប្រាប់ខ្ញុំថា “នៅពេលដែលត្រូវលះបង់ចោល ចូរកុំទុក”

គិតៗទៅ គ្រប់យ៉ាងដែលនៅជុំវិញយើង សុទ្ធតែអាចបង្រៀនយើងពីរបត់នៃជីវិត គ្រាន់តែថា តើយើងអាចយល់ ឬមិនយល់ ធ្វើតាម ឬមិនធ្វើតាម នៅពេលដែលវត្ថុជុំវិញ បានព្យាយាមប្រាប់ដល់យើងហើយនោះ៕

... គំនិតមនុស្សវិជ្ជមាន

តើស្នេហាជាស្អីទៅ ?

ស្នេហាមិនមែនស្រាទេ ប៉ុន្ដែវាធ្វើឲ្យយើងស្រវឹង ។ ស្នេហាមិនមែនស្ករទេ តែវាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាផ្អែម ។ ស្នេហាមិនមែនម៉ាស៊ីនត្រជាក់ទេ តែវាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថារងាគ្រប់ពេលនឹកគេ ហើយពេលនៅជិតចង់តែឱបគេ ។ ស្នេហាមិនមែនជាស្ករកៅស៊ូទេ តែវាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាស្អិតជាប់ខួរក្បាល ។ ស្នេហាមិនមែនគ្រឿងញៀនទេ តែវាធ្វើឲ្យយើងបាត់មុខគេមិនបាន ។ ស្នេហាមិនមែនជាការធ្វើសង្គ្រាមទេ តែវាធ្វើឲ្យយើងនៅមិនសុខដេកមិនលក់យល់សប្តិមិនល្អ បើមិនបានប្រកែកគ្នាពីរបីមាត់មុនពេលដេក ។ ស្នេហាមិនមែនជាសម្លទេ តែវាធ្វើឲ្យយើងបាយមិនឆ្ងាញ់គ្រប់ពេលនឹកគេ ។ តើស្នេហាជាអ្វីឲ្យពិតប្រាកដ?

ពេលខ្លះស្នេហាប្រៀបដូចកាហ្វេទឹកកកមួយកែវ បើល្វីងពេកផឹកមិនឆ្ងាញ់ទេ តែដល់ពេលដាក់ស្ករច្រើន ទើបដឹងឆ្ងាញ់ ប៉ុន្ដែបើកាន់តែត្រជាក់ទៀត គឺកាន់តែឆ្ងាញ់ទ្វេដង ។ មានពេលខ្លះ ឈ្លោះព្រោះស្រឡាញ់ ម្ញ៉ិកម្ញ៉ក់ព្រោះចង់ឲ្យគេទ្រ រករឿងច្រើនព្រោះចង់ឲ្យគេខ្វល់ សួរនាំច្រើនព្រោះខ្លាចគេមានថ្មី និយាយច្រើនព្រោះចង់ឲ្យគេយល់ពីជម្រៅចិត្ដ ។ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលអាចធ្វើជាដើមឈើដ៏រឹងមាំ ដើម្បីមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ទៅ ?

ក្នុងលោកនេះ មនុស្សដែលអាចស្ដាប់ឮសំឡេងបេះដូងគ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាមនុស្សដែលអាចបរិយាយនូវភាសាជាច្រើនចេញពីជម្រៅចិត្ដ ប្រាប់ដល់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ។ ពេលខ្លះពាក្យពេចន៍ទាំងនោះ វាបានចូលទៅក្នុងប្រអប់នៃដួងវិញ្ញាណរបស់យើង ទាំងដែលគេពុំធ្លាប់ប្រាប់យើង ។ ពេលខ្លះ សំឡេងខ្សិបនៃបេះដូងរបស់គេ បានប្រាប់យើងនូវសម្ដីរាប់លានម៉ាត់ ដែលអ្នកដទៃមិនអាចស្ដាប់ឮ ប៉ុន្ដែពាក្យទាំងនោះវាមាននិយមន័យតែមួយគត់ គឺក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធ ៕...

តើមានទេ? ... ហាសហាស...

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

រៀនផ្ដល់តម្លៃចំពោះមិត្តភាព

 មិត្តភាពមួយអាចរីកចម្រើនទៅបាន គឺដោយសារតែអំពើល្អដែលយើងបានផ្ដល់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមានពេលខ្លះមិត្តភាពនោះ ក៏អាចរលាយបាត់ទៅវិញ ដោយសារតែកំហុសមួយពេលផងដែរ ។ មិត្តភាពមិនដូចម៉ូតូឡាននោះទេ ម៉ូតូឬឡាន ប្រសិនបើវាខូចយើងអាចជួសជុលឡើងវិញប្រើការដូចដើមបាន តែសម្រាប់មិត្តភាពមិនមែនជារឿងងាយស្រួលឡើយ ទោះបីជាយើងមានលុយរាប់សែនក៏មិនអាចទិញទំនុកចិត្ដពីមុនឲ្យត្រឡប់មកវិញបានដែរ ។ មនុស្សពីរនាក់ដែលអស់ទំនុកចិត្ដលើគ្នាទៅហើយ ទោះបីជារាប់អានគ្នាបន្ដទៀតក៏មិនស្និទ្ធដែរ គ្រប់យ៉ាងគឺមិនអាចដូចដើមឡើយ វាប្រៀបដូចជាម្ជុលមួយដើមដែលបានជ្រុះចូលក្នុងបាតទន្លេអ៊ីចឹង ។

មានពេលខ្លះ អំពើល្អបន្តិចបន្តួចដែលយើងបានធ្វើដាក់គ្នា គឺជាគុណតម្លៃនៃក្ដីស្រឡាញ់ គ្រាន់តែយើងមិនចាប់អារម្មណ៍រហូតដល់ថ្ងៃដែលយើង និងគេលែងមានឱកាសមើលមុខគ្នាផ្ទាល់ដូចមុន និយាយគ្នាសើចសប្បាយជាមួយគ្នាដូចមុន យើងក៏នឹករឭកហើយចង់ឲ្យគ្រប់យ៉ាងដូចដើម នេះអាចទុកថាជាគុណតម្លៃនៃការចងចាំដ៏ល្អមួយសម្រាប់មិត្តភាពមួយដ៏កក់ក្ដៅ បំផុត។

អំពើល្អបង្កើតឲ្យយើងនូវមិត្តភាព ហើយមិត្តភាពបង្កើតឲ្យយើងនូវក្ដីស្រឡាញ់ អំណាចនៃក្ដីស្រឡាញ់គឺពិតជាធំធេងណាស់ ។ យើងអាចនឹងកើតទុក្ខព្រួយ ប្រសិនបើយើងបានដឹងថា មិត្តភក្តិ ឬសាច់ញាតិរបស់យើងមានបញ្ហាមិនល្អ ប៉ុន្ដែយើងនឹងសប្បាយចិត្ដ ប្រសិនបើពួកគេកំពុងរីករាយ ទោះបីពេលខ្លះយើងគ្មានចំណែកសម្រាប់ភាពល្អរបស់គេក៏ដោយ(សប្បាយចិត្ដជំនួសគេ) នេះគឺអំណាចនៃក្ដីស្រឡាញ់ វាពុំមែនជារបស់ដែលគេអាចលក់នៅតាមផ្សារទេ តែវាគឺជាអារម្មណ៍ដែលកើតចេញពីការស្រឡាញ់ ។

យើងគួរថែរក្សាមិត្តភាពដោយក្ដីស្រឡាញ់ យើងនឹងទទួលបានភាពជិតស្និទ្ធកក់ក្ដៅ ផ្ដល់ភាពល្អឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ទើបសន្ដិភាពអាចបានយូរអង្វែង ។ ត្រូវចាំថា មិត្តភាពមិនមែនជាទំនិញឡើយ បើយើងធ្វើឲ្យវាខូច គឺមិនងាយជួសជុលវិញបានទេ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

មនុស្សស្រីដែលមានសំណាង !!

មនុស្សស្រីដែលមានសំណាងកើតមកជាមួយរូបឆោមលោមល្អ ជាមនុស្សស្រីដែលមានបុរសៗជាច្រើនចាប់អារម្មណ៍ប្រលោមស្នេហ៍ ។ ផ្កាដែលរីកហើយ គឺតែងតែមានគេមើលឃើញ ផ្កាដែលគេមើលឃើញហើយ តែងតែមានគេស្រឡាញ់ចង់បាន។

មនុស្សស្រីដែលមានសំណាង មិនឋិតនៅលើរូបឆោមលោមទាំងស្រុងទេ គឺឋិតនៅលើកែវភ្នែករបស់នាងពូកែមើលបុរសឬក៏អត់? ព្រោះបើនាងអសមត្ថភាពឬមើលមិនដឹងថាបុរសដែលនាងជ្រើសរើសនោះល្អឬអត់ទេ នោះនាងនឹងអភ័ព្វបំផុត ដែលនាងមិនដឹងថា តម្លៃរបស់នាងគឺជាអ្វី។

មនុស្សស្រីប្រៀបដូចជាផ្កា រីកហើយកាលណាតែងស្រស់ស្អាត ប៉ុន្ដែឱកាសនៃការរីកមានមិនច្រើនទេ ម្លោះហើយការជ្រើសរើសមនុស្សល្អក៏មានពេលមិនច្រើនដែរ ។

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត

អ្វីដែលខ្ញុំស្រឡាញ់

១) ខ្ញុំស្រលាញ់ភាពជោគជ័យ ព្រោះវាធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹងទទួលបានអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន។

២) ខ្ញុំស្រលាញ់ភាពបរាជ័យ ព្រោះវាបានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យរឹងមាំ។

៣) ខ្ញុំស្រលាញ់សេចក្តីរីករាយ ព្រោះវាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានកម្លាំងចិត្ត។

៤) ខ្ញុំស្រលាញ់សេចក្តីទុក្ខក្រៀមក្រំ ព្រោះវាបើកមនោសញ្ចេតនាឲ្យខ្ញុំកំសត់ចង់យំចង់ស្រក់ទឹកភ្នែក និងរៀនទទួលយកការពិតពីវា។

៥) ខ្ញុំស្រលាញ់ពន្លឺរស្មីព្រះអាទិត្យ ព្រោះវាបានផ្តល់កំដៅឲ្យខ្ញុំ។

៦) ខ្ញុំស្រលាញ់ភាពងងឹត ព្រោះវាធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចមើលឃើញពន្លឺរស្មីព្រិចៗនៃហ្វូងតារាទាំងឡាយដ៏ស្រស់ស្អាតកាន់តែច្បាស់។

៧) ខ្ញុំស្រលាញ់ភ្លៀងបង្អុរចុះមក ព្រោះវាអាចលាងជំរះនូវចិត្តសៅហ្មងចេញពីខ្លួនខ្ញុំ។

៨) ខ្ញុំស្រលាញ់កូនក្មេង ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ មិនមានពុតត្បុត។

៩) ខ្ញុំស្រលាញ់មនុស្សចាស់ ដោយសារ ចំណេះដឹងនិងបទពិសោធគាត់ អាចចែករំលែកដល់ខ្ញុំបាន។

១០) ខ្ញុំស្រលាញ់អ្នកមាន ដោយសារពួកគេពូកែរកនិងចេះទុកដាក់ ។

១១) ខ្ញុំស្រលាញ់អ្នកក្រ ដោយសារ ពួកគេមានចំនួនច្រើន។

តម្លៃអប់រំ៖

ចូលព្យាយាម ស្រលាញ់អ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួន និងហេតុការណ៍ទាំងឡាយដែលបានកើតឡើងឲ្យបានច្រើន ដើម្បីសេចក្តីសុខផ្លូវចិត្ត និងអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ដោយក្តីសង្ឃឹម៕

ពាក្យ ១២​​ឃ្លា​ របស់លោកស្រីផឹង លីយាន (ភរិយា​ ប្រធានាធិបតេយ្យចិន​ Xi JinPing)

ទី១- កូន​សម្លាញ់... កូន​ត្រូវ​រៀន​ធ្វើ​ម្ហូបអាហារខ្លះ។ នេះ​មិន​មែន​ដើម្បី​យក​ទៅ​ប្រណិប័តន៍​អ្នក​ណា​ឡើយ ប៉ុន្តែ​​នៅ​ពេល​ដែល​មនុស្ស​ដែល​ស្រឡាញ់​កូន​មិន​នៅ​ កូន​អាច​​​រស់​នៅ​មើល​ថែ​ខ្លួន​ឯង​​បាន (រស់​បាន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង)។

ទី២- កូន​សម្លាញ់... កូន​ត្រូវ​ចេះ​បើក​បរ​​។ នេះ​មិន​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​តំណែង​ តួ​នាទី​អ្វី​នោះ​ទេ ព្រោះ​បើ​កូន​បើក​ឡាន​ខ្លួន​ឯង​បាន កូន​នឹង​អាច​ទៅ​​គ្រប់​កន្លែង​ដែល​កូន​ចង់​ទៅ​បាន​គ្រប់​ពេល​គ្រប់​វេលា ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​សុំ​អង្វរ​អ្នក​ណា (​មាន​ឯករាជ្យ សិទ្ធិ​សេរី)

ទី៣- កូន​សម្លាញ់... កូន​ត្រូវ​ចូល​រៀន​មហាវិទ្យាល័យ និង​ត្រូវ​ជា​មហាវិទ្យាល័យ​ដែល​មាន​​គុណភាព។ នេះ​មិនមែន​​រៀន​ដើម្បី​យក​ក្រេឌីត​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ក្នុង​មួយ​ជីវិត​មនុស្ស​យើង ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់​ការ​សិក្សា​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​​ឲ្យ​បាន ៣​ទៅ​៤​ឆ្នាំ ដែល​ជា​​ជីវិត​ដែល​គ្មាន​លក្ខខណ្ឌ​តវ៉ា និង​ជា​ជីវិត​ដែល​​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ឲ្យ​មាន​សតិ​បញ្ញា ការ​គិត និង​ប្រើ​ហេតុផល (នៅ​ពេល​ចូល​ប្រឡូក​​ក្នុង​សង្គម​វា​ប្រៀបដូច​ជា​បាន​ស្គាល់​ពី​ជីវិត​ពិត)

ទី៤- កូន​សម្លាញ់... កូន​ដឹង​ទេ​ថា កូន​ទុក​ដាន​ជើង​បាន​​ឆ្ងាយ​ប៉ុណ្ណា ចិត្ត​គំនិត​​របស់​កូន​នឹង​ទូលំទូលាយ​បានប៉ុន​នោះ។ នៅ​ពេល​មាន​ចិត្ត​ទូលំទូលាយ​ហើយ ទើប​កូន​មាន​ក្ដី​សុខ ហើយ​បើ​ដើរ​មិន​បាន​ឆ្ងាយ​ទេ គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​សៀវភៅ​នាំ​កូន​ទៅ (​ពង្រីក​ទស្សនវិស័យ​របស់​ខ្លួន​ឯង​ដោយ​ពឹង​ផ្អែក​​លើ​ចំណេះដឹង)

ទី៥- កូន​សម្លាញ់... បើ​លោក​នេះ​នៅ​សល់​តែ​ទឹក​ពីរ​ពែង កូន​ត្រូវ​ទុក​មួយ​ពែង​ផឹក ចំណែក​មួយ​ពែង​ទៀត​គឺ​ត្រូវ​​ទុក​ប្រើ​សម្អាត​ផ្ទៃ​មុខ និង​ខោ​អាវ​ក្នុង​របស់​កូន (ការ​មើល​ឃើញ​តម្លៃ​ខ្លួន​​​ឯង មិន​ពាក់ព័ន្ធ​​នឹងការ​មាន ឬ​ក្រ​នោះ​ទេ)

ទី៦- កូន​សម្លាញ់... បើ​មេឃ​រលំ​ធ្លាក់​មក កូន​កុំ​បាច់​យំ​ស្រែក និង​​មិន​បាច់​ថ្ងូរ​រអ៊ូ​ថា​យ៉ាង​ណា​នោះ​ទេ ព្រោះ​​វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ដែល​ស្រឡាញ់​កូន​កាន់​តែ​ឈឺ​ចាប់ ចំណែក​មនុស្ស​ដែល​ស្អប់​កូន​កាន់​តែ​បាន​ចិត្ត (ព្រម​ទទួល​ជតា​កម្ម​យ៉ាង​ស្ងប់ មនុស្ស​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់​នឹង​មាន​ក្ដី​សុខ)។

ទី៧- កូន​សម្លាញ់... ទោះ​បី​ហូប​បាយ​ជាមួយ​ទឹក​ស៊ីអ៊ីវ ក៏​ត្រូវ​​​ជូត​តុ ក្រាល​កម្រាល​ឲ្យ​បាន​ស្អាត ហើយ​អង្គុយ​ហូប​ឲ្យ​មាន​របៀបរៀបរយ។ រស់​នៅ​តាម​បែប​ធម្មតា​ៗ ប៉ុន្តែ​រក្សា​ឲ្យ​បាន​ភាព​ថ្លៃថ្នូរ​ សមរម្យ (ឥរិយា មារយាទ និង​ស្ថានភាព​មិន​មែន​ជា​រឿង​​ពាក់ព័ន្ធ​គ្នា​នោះ​ទេ)។

ទី៨- កូន​សម្លាញ់... នៅ​ពេល​កូន​ទៅ​កន្លែង​ឆ្ងាយ​ៗ ត្រូវ​ចាំ​ទុក​ថា ក្រៅ​ពី​ត្រូវ​យក​កាមេរ៉ា​ថត​រូប​ទៅ​ជាមួយ គឺ​ត្រូវ​យក​ប៊ិកនិង​ក្រដាស​ទៅ​ផង ព្រោះ​ទេសភាព​អាច​ដូច​គ្នា ប៉ុន្តែ​អារម្មណ៍​ដែល​មើល​ទេសភាព​នោះ​មិន​​ប្រាកដ​ថា​អាច​ត្រលប់​មក​បាន​ដូច​ដើម​​វិញ​នោះ​ទេ។ Xu Xia Ke អាច​ក្លាយ​​ជា​ភូមិវិទូ​ដ៏​ល្បី​នៅ​ប្រទេស​ចិន មិន​មែន​ដោយ​សារ​គាត់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ច្រើន​បំផុត​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​សារ​គាត់​បាន​កត់ត្រា​រឿងរ៉ាវ និង​បទ​ពិសោធ​យ៉ាង​ល្អិតល្អន់​ពី​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​គាត់ ដើម្បី​បន្សល់​ទុក​ឲ្យ​ក្មេង​ៗ​ជំនាន់​ក្រោយ។

ទី៩- កូន​សម្លាញ់... កូន​ត្រូវ​មាន​ផ្ទះ​មួយ​​របស់​​ខ្លួន​ឯង ទោះ​បី​ត្រឹម​តែ ៥ម៉ែត្រ​បួន​ជ្រុង​ក៏​ដោយ ព្រោះ​នៅ​ពេល​កូន​ឈ្លោះ​គ្នា​ជាមួយ​មនុស្ស​ដែល​កូន​ស្រឡាញ់ ដល់​បែកបាក់​ក៏​មិន​ដល់​ថ្នាក់​ត្រូវ​រក​កន្លែង​ដេក​មិន​បាន។ អ្វី​ដែល​សំខាន់​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​កូន​មាន​ចិត្ត​ក្ដៅ នោះ​ក៏​មាន​កន្លែង​ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​ចិត្ត​ត្រជាក់​វិញ​បាន​​នៅ​ទី​នោះ (ឧបនិស្ស័យ​បែប​ឯករាជ្យ)។

ទី១០- កូន​សម្លាញ់... ពេល​នៅ​ក្មេង​ ​ត្រូវ​មាន​ចំណេះដឹង នៅ​ពេល​ធំ​ឡើង​ត្រូវ​មាន​បទពិសោធ ទើប​កូន​មាន​ជីវិត​ដែល​រីក​ចម្រើន​យ៉ាង​មាន​គុណភាព (អាន​បទពិសោធ​របស់​អ្នក​ដទៃ និង​ស្វែង​រក​បទពិសោធ​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង)។

ទី១១- កូន​សម្លាញ់... មិន​ថា​ពេល​ណា​ក៏​ដោយ គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​មេត្តា។ ត្រូវ​ចាំ​ទុក​ថា ការ​មាន​សន្ដាន​ចិត្ត​ល្អ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​​​ក្លាយ​ជា​​មនុស្ស​ដែល​ទទួល​បាន​ការ​ឃុំគ្រង​មើល​ថែ​ល្អ​បំផុត​ពី​អ្នក​ផង និង​វត្ថុ​ស័ក្ដិសិទ្ធ​ទាំង​ឡាយ (ការ​ឃុំ​គ្រង​មើល​ថែ​នេះ​មិន​មែន​ដោយ​ភាព​មាន​បាន និង​អំណាច​នោះ​ទេ គឺ​ធ្វើ​ល្អ​ យើង​នឹង​បាន​អ្វី​ល្អ​មក​វិញ)។

ទី១២- កូន​សម្លាញ់... ស្នាម​ញញឹម ភាព​ស្រស់​ស្អាត និង​ភាព​ជឿជាក់​ នេះ​ហើយ​គឺ​ជា​ទ្រព្យរបស់កូន ៕

Cr: Pichsoudeny Noun