រៀនពីបរិស្ថានជុំវិញយើង

បរិស្ថានជុំវិញខ្លួនយើង សុទ្ធសឹងជាគ្រូរបស់យើង ជាក់ស្តែងមនុស្សម្នាក់ៗតែងតែគិតពីនេះពីនោះ ដូច្នេះហើយ មានថ្ងៃមួយខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា៖ តើខ្ញុំគួរតែធ្វើបែបណាជាមួយនឹងជីវិតមួយនេះ? គ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងផ្ទះក៏បានផ្តល់ចម្លើយឱ្យខ្ញុំ។

-ដំបូលផ្ទះប្រាប់ខ្ញុំ “ដាក់គោលដៅឱ្យខ្ពស់”

-កង្ហាប្រាប់ខ្ញុំថា “ធ្វើអ្វីត្រូវធ្វើដោយចិត្តត្រជាក់”

-នាឡិកាប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវគោរពពេលវេលា”

-ប្រតិទិនប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវចេះព្យាយាមកែប្រែអ្វីដែលជាកំហុសខ្លួនឯងជារៀងរាល់ថ្ងៃ”

-ទូដាក់សៀវភៅប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវតែរៀនសូត្រនូវអ្វីដែលថ្មី”

-កញ្ចក់ប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវចេះពិចារណាមើលពីខ្លួនឯង”

-អំពូលភ្លើងប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវតែមានអនាគតភ្លឺស្វាង”

-សរសរ និងធ្នឹមប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវមានទំនួលខុសត្រូវ”

-ផ្ទៃបាតប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវស៊ូទ្រាំឱ្យបានជាមួយនឹងទម្ងន់ និងសម្ពាធ”

-កាំជណ្តើរប្រាប់ខ្ញុំថា “ធ្វើអ្វីត្រូវធ្វើម្តងមួយៗ ហើយប្រុងប្រយ័ត្ន”

-ក្រណាត់ជូតជើងប្រាប់ខ្ញុំថា “ទោះត្រូវគេមើលងាយជិះជាន់បែបណា ត្រូវតែតាំងចិត្តធ្វើការដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ដើម្បីភាពស្អាតស្អំ”

-ទ្វារបន្ទប់ប្រាប់ខ្ញុំថា “ត្រូវចេះទុកចិត្តគេ តែក៏មិនមែនគ្រប់គ្នាទាំងអស់នោះដែរ”

-បង្អួចប្រាប់ខ្ញុំថា “កុំសម្ងំក្នុងទីងងឹតនាំចិត្តចង្អៀតតែឯង ត្រូវចេះស្វែង ត្រូវចេះបើកចិត្តមើលពិភពខាងក្រៅ”

-កន្ត្រៃប្រាប់ខ្ញុំថា “អ្វីដែលមិនមានប្រយោជន៍ដល់ជីវិត កុំគិតច្រើន ត្រូវចេះកាត់ចិត្ត”

-ហើយចុងក្រោយកុងតាក់ចុចទឹកបង្គន់ប្រាប់ខ្ញុំថា “នៅពេលដែលត្រូវលះបង់ចោល ចូរកុំទុក”

គិតៗទៅ គ្រប់យ៉ាងដែលនៅជុំវិញយើង សុទ្ធតែអាចបង្រៀនយើងពីរបត់នៃជីវិត គ្រាន់តែថា តើយើងអាចយល់ ឬមិនយល់ ធ្វើតាម ឬមិនធ្វើតាម នៅពេលដែលវត្ថុជុំវិញ បានព្យាយាមប្រាប់ដល់យើងហើយនោះ៕

... គំនិតមនុស្សវិជ្ជមាន