ភ្លេចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង!

ស្នាមរបួសដែលមុតលើសាច់ វាពិតជាឈឺណាស់ ហើយវានឹងរឹតតែឈឺខ្លាំងបំផុត ប្រសិនបើយើងព្យាយាមចាក់វាបន្ថែម ។ ស្នេហាវាពិតជាផ្អែមណាស់ បន្ដែវាក៏ល្វីណាស់ដែរ ហើយវានឹងរឹតតែល្វីងទេ្វដង ប្រសិនបើយើងបានដឹងថាវាលែងមានរសជាតិផ្អែមហើយ នៅតែប្រឹងលេបទាំងល្វីង ចុងក្រោយអ្នកដែលស្ទើរស្លាប់គឺយើងខ្លួនឯង ។ អ្នកដទៃបានចាក់យើងមួយកាំបិត យើងឈឺណាស់ទៅហើយ តើហេតុអ្វីយើងត្រូវចាក់ខ្លួនឯងបន្ថែមទៀត ? អ្នកដទៃធ្វើបាបយើង ចុះហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើបាបខ្លួនឯង ?

មានពេលខ្លះ ការបាត់បង់វាធ្វើឲ្យយើងសោកស្ដាយ ប៉ុន្ដែមានរបស់ខ្លះទោះវាមានតម្លៃប៉ុនណាក៏ដោយ បើវាមិនល្អសម្រាប់យើងហើយ ទោះបាត់ក៏មិនគួរឲ្យស្ដាយដែរ ។ របស់ខ្លះវាចូលមកដើម្បីឲ្យយើងស្រឡាញ់ ប៉ុន្ដែមិនមែនកម្មសិទ្ធិយើងទេ ។ មនុស្សខ្លះ ចូលមកដើម្បីបង្រៀនយើងពីរសជាតិនៃក្ដីស្រឡាញ់ ក្រោយមកក៏ចាក់យើងមួយកាំបិត រួចគេក៏ដើរទៅបាត់ដោយគ្មានស្ដាយស្រណោះ ។

សត្វចាបដែលយើងបានចិញ្ចឹម ការដែលយើងដាក់វាក្នុងទ្រុង ទោះទ្រុងស្អាតប៉ុនណាក៏ដោយ វាមិនមែនបានន័យថាស្រឡាញ់ទេ គេហៅថាឃុំឃាំង មនុស្សក៏ដូចគ្នា ទោះបីយើងឃុំឃាំងគេ បើចិត្ដគេចង់ទៅហើយ ទោះបីឃាត់ក៏គ្មានន័យដែរ ឃាត់កាយបានតែមិនអាចឃាត់ចិត្ដបានឡើយ ។

បាត់បង់របស់ជាទីស្រឡាញ់ វាពិតជាឈឺណាស់ ស្ដាយណាស់ ប៉ុន្ដែការឈឺចាប់សោកស្ដាយមិនអាចធ្វើឲ្យគ្រប់យ៉ាងត្រឡប់ដូចដើមវិញឡើយ ។ រឿងមិនល្អក្នុងជីវិត មិនមែនមានតែយើងទេ ដែលជួបប្រទះ អ្នកដទៃក៏ដូចយើងដែរ គ្រាន់តែយើងមិនបានដឹងប៉ុណ្ណោះ ។ សូម្បីតែផ្លូវដែលយើងដើររាល់ថ្ងៃ ក៏មានបត់បែន មានជង្ហុក មានដុំថ្ម ចុះទម្រាំផ្លូវជីវិត តើលែងអីនឹងគ្មានរឿងខកបំណង ? ជីវិតគឺជាជម្រើស គេអាចជ្រើសយកការបោះបង់យើង ចុះហេតុអ្វីយើងមិនអាចជ្រើសយកខ្លួនឯង ?

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត