គំនិតគួរពិចារណាខ្លឹមសារនៃជីវិត (៧៥)

“...ការដឹងមិនទាន់អារម្មណ៍ គឺជាការបណ្ដោយឲ្យអារម្មណ៍ទៅមួយខណៈ។ ការកំណត់ដឹងគំនិត កំណត់ដឹងហេតុផល កំណត់ដឹងការ និយាយ កំណត់ដឹងទង្វើ និងកំណត់ដឹងអ្វីផ្សេងៗទៀត។ ព្រះពុទ្ធអង្គបរមគ្រូជាម្ចាស់នៃយើង ទ្រង់មានពុទ្ធដីកាដល់យើង ទាំងអស់គ្នាថា ឲ្យមានបញ្ញា ឲ្យដឹងទាន់អ្វីជាអ្វី ឲ្យដឹងទាន់គំនិត ថានោះជាគំនិតប៉ុណ្ណោះ ឲ្យដឹងទាន់អារម្មណ៍ ថានោះជាអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះ ឲ្យដឹងទាន់ ចំណាំ ថានោះជាការចងចាំប៉ុណ្ណោះ។ វាក៏កើតមានជារឿងរបស់វាប៉ុណ្ណោះឯង ដោយយើងមិនចាំបាច់ទៅរវល់ ទៅតាក់តែងក្នុងខ្លួន របស់វា ឲ្យវាកើតមានច្រើនជាងដែលគួរនឹងមាន ឬត្រង់ទីនឹងមានអំណាចលើចិត្តរបស់យើងឡើយ...”៕

អប់រំដោយ                

តេ.ជយសារោ