“...សេចក្ដីត្រេកអរប្រាថ្នាចង់បានដ៏មុះមុត
ត្រង់ទីនឹងរួចផុត ឬដឹងច្បាស់នោះ វាជាសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បាន រារាំងការរួចផុត
ព្យាយាម ហួសហេតុពេក ប៉ុន្តែខ្វះបញ្ញា ជាការជម្រុញខ្លួនឯង ទៅកាន់សេចក្ដីទុក្ខលំបាក
ដោយមិនចាំបាច់ទៅវិញ។ ដំណើរផ្លូវកណ្ដាលគឺ ស្ងប់ ទំនេរពីសុខ ទំនេរពីទុក្ខ។
តួនាទីរបស់យើងនោះ ញ៉ាំងធ្វើនូវហេតុឲ្យល្អបំផុតប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកផលដែលនឹងទទួលបានមកវិញ
វាជារឿងរបស់វា។ បើយើងទ្រទ្រង់ជីវិតដោយការទម្លាក់ចុះដូចនេះហើយ ទុក្ខក៏មិនមកវាយប្រហារយើងតទៅទៀតដែរ...”៕
អប់រំដោយ
តេ.
សុភទ្ទោ
No comments:
Post a Comment