គំនិតគួរពិចារណាខ្លឹមសារនៃជីវិត(២០)
“...មនុស្សដែលមិនមាន សមាធិ ចិត្តមាននីវរណៈ ភាពកង្វល់ ព្រួយបារម្ភកូន
បារម្ភចៅ បារម្ភនេះបារម្ភនោះ ពេលដែលខ្លួនស្លាប់ទៅ វិញ្ញណក៏ទៅតោងប្រកាន់យកត្រង់កូនត្រង់ចៅនោះៗ។
ពេលខ្លះបែរទៅកើតជាកូនរបស់ខ្លួនឯងក៏មាន។ ជួនកាលឪពុកម្តាយដែលបានបន្សល់ទុក ឲ្យនូវមរកមានដីស្រែចំការច្បារដំណាំ
ក៏កើតចិត្តព្រួយបារម្ភរឿងកេរអាករទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនទាំងនោះ។ ពេលស្លាប់ទៅ ក៏ទៅកើតជាសត្វក្នុងស្រែ ក្នុងចំការច្បារដំណាំនោះក៏មាន។
ពេលអ្នកខ្លះស្លាប់ទៅ ទៅកើតជាព្រាយបិសាច ចាំស្រែចំការ ព្រៃភ្នំក្រំថ្មនោះក៏មាន។
ពួកនេះជាពួក សម្ភវេសី គឺវិញ្ញាណអណ្តែតរសាត់ទៅដើររកកន្លែងអាស្រ័យសំចតនៅ។ បើចិត្តរបស់យើងតាំងនៅក្នុង
បុញ្ញកុសលកម្ម យើងមានសុគតិ ជាទីត្រាច់ទៅ បើចិត្តរបស់យើងតាំងនៅក្នុង បាបអកុសលកម្ម
វិញ វិញ្ញាណរបស់យើងក៏ទៅកាន់ ទុគតិ មិនបានទៅកើតក្នុងលោកដែលល្អស្អាតទេ...។
រូបភាព៖ Plus.google.com
No comments:
Post a Comment