មាតាបិតាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះបុត្តធីតា

មាតាបិតាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះបុត្តធីតា

មានគំនិតទសន្សៈមួយដែលគេលើកឡើងថា ម្ដាយឪពុកមិនមានគុណនោះ បើតាមមនុស្សនិយាយគិតដោយទូទៅគេយល់ថា មនុស្សបែបនេះនឹងមានបាបកម្ម។ បាបកម្មគឺជាកម្មដែលមិនល្អជាអំពើអាក្រក់ ការដែលមានកម្មមិនល្អក៏មានផលរបស់កម្មនោះមិនល្អដែរ ហើយជាការទទួលផលរបស់បាបនោះ ។ បុគ្គលណាមិនជឿក្ដីឬជឿក្ដី វាជាកម្មរបស់ភាន់គេ ។ ការពិត វាត្រូវតែកើតមានដូច្នោះ ត្រូវមានបាបកម្ម ត្រូវមានផលមិនល្អ ព្រោះវាជាផលរបស់បាបនោះឯង ។ មានតែផលបុណ្យប៉ុណ្ណោះ ទើបនឹងកើតមានផលល្អ ផលរបស់បាបនឹងកើតមានផលល្អមិនបានឡើយ អ្នកជឿមិនជឿងក៏ហីទៅចុះ ។ សច្ចធម៌នេះមិនដែលប្រែប្រួលឡើយ ត្រូវជាសច្ចធម៌គ្រប់កាលលំហទាំងអស។

ហេតុអ្វីទើបហ៊ានថា គំនិតដែលនិយាយថា ម្ដាយឪពុក គ្រូឧបជ្ឈាយាចារ្យមិនមានគុណអ្វីទាំងអស់ វាជាបាប ក៏ដោយសារតែម្ដាយឪពុក គ្រូឧបជ្ឈាយាចារ្យទាំងនោះ លោកមានព្រះគុណយ៉ាងក្រៃលែង ជាពិសេសម្ដាយឪពុកតែម្ដង ជាអ្នកមានព្រះគុណចំពោះបុត្តធីតាយ៉ាងក្រៃលែងជាទីបំផុត រកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមពុំបាន រហូតដល់ព្រះពុទ្ធបរមគ្រូជាម្ចាស់នៃយើង ព្រះអង្គទ្រង់សំដែងថា ម្ដាយឪពុកជាព្រះអរហន្តរបស់កូនប្រុសស្រី ។ ព្រះពុទ្ធអង្គផ្ទាល់ក៏ជាព្រះអរហន្តមួយអង្គ គឺព្រះអរហំសម្មសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ ព្រះអង្គទ្រង់មានព្រះគុណបំណាច់លើអ្នកមានគុណទាំងឡាយ ប៉ុន្តែត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គទ្រង់សំដែងថា សម្រាប់បុត្តធីតាវិញ ម្តាយឪពុកប្រៀបដូចជាព្រះអរហន្តរបស់ខ្លួនផងដែរ ។

គឺលោកមានគុណចំពោះបុត្តធីតាលើគុណទាំងឡាយ ដូចនេះហើយ កូនប្រុសស្រីទាំងឡាយណាហ៊ានគិត ឬហ៊ាននិយាយថា ម្ដាយឪពុក មិនមានគុណចំពោះខ្លួន ទើបជាអំពើបាបយ៉ាងធ្ងន់ ត្រឹមតែមានគំនិតគិតប៉ុណ្ណោះ មិនទាន់បានអនុវត្តនៅប្រការដទៃចំពោះលោក ក៏ជាបាបកម្មធ្ងន់ធ្ងរបាត់ទៅហើយ ទម្រាំសំដែងឱ្យឃើញតាមកាយកម្មចំពោះលោក ហើយបាបកម្មនោះធ្ងន់ពន់ប្រមាណ ប្រសិនបើធ្វើឱ្យបាត់បង់ជីវិតលោកទៀតនោះ ក៏ទទួលបាបកម្មមួយឈ្មោះថា អនន្តរិយកម្ម ។ ការនិយាយក្ដី ការធ្វើអ្វីមួយក្ដី ដែលជាអំពើមិនសមគួរចំពោះមាតាបិតា សុទ្ធតែមានហេតុមកពីគំនិតដែលគិតថា ម្ដាយឪពុកមិនមានគុណអ្វីទាំងអស់ ។ ដូចនោះទើបនិយាយថា គំនិតនោះជាបាប ដើមហេតុនៃអកុសលដ៏មានកម្លាំង ផលរបស់បាបនោះក៏ដូចបានពោលខាងដើម ចាប់ផ្ដើមត្រង់ពីចិត្តរបស់បុគ្គលរបស់សាមីខ្លួនឯង ដែលមិនប្រកបដោយហេតុផល មិនមែនជាការពិត មិនទៀងត្រង់ ជាភាពក្ដៅក្រហាយចិត្ត ។

ម្ដាយឪពុកទាំងឡាយក៏ជាមនុស្សបុថុជ្ជន រមែងមានពេលធ្វើរឿង អាចមិនត្រឹមត្រូវខ្លះ ខុសឆ្គងក្នុងប្រការខ្លះ ដែលជាការធ្វេសប្រហែសមានច្រើនមានតិចខ្លះ ឱ្យអត់នោះមិនឡើយ ។ ប្រសិនបើកូនប្រុសស្រីទាំងឡាយណា មានគំនិតយល់ឃើញថា ម្ដាយឪពុករបស់ខ្លួនមិនមានគុណបំណាច ព្រោះមិនបានតាំងចិត្តឱ្យកូនប្រុសស្រីមកកើតទេ ពេលលោកមានការភ្លាំងភ្លាត់ទៅខ្លះធ្វើនូវអំពើមិនគប្បីមានធ្ងន់ស្រាលខ្លះ កូនប្រុសស្រីក៏មានបដិកិរិយាចំពោះលោកយ៉ាងខ្លាំងក្លា ។ ប៉ុន្តែនៅមានគំនិតគិតថា ម្ដាយឪពុកជាអ្នកមានព្រះគុណរបស់កូនប្រុសស្រីហើយ ពេលលោកមានការភ្លាំងភ្លាត់ទៅខ្លះ តាមវិស័យរបស់ជនសាមញ្ញ បដិកិរិយាដ៏មានកម្លាំងក៏មិនកើតឡើង ការតូចចិត្ត ការអាក់អន់ចិត្ត មានការប្រព្រឹត្តទៅជាធម្មតា ដែលមានសេចក្ដីគោរពស្រឡាញ់ចំពោះម្ដាយឪពុក ជាហេតុមួយមិននាំយកនូវបាបកម្មផ្សេងឱ្យកើតឡើងបាន ។

សព្វថ្ងៃនេះ មានពត៌មានអំពីកូនប្រុសស្រីប្រទូស្តរាយ ចំពោះម្ដាយឪពុកជារឿយៗ មានពត៌មានខ្លះសឹងតែមិនគួរឱ្យជឿនឹងភ្នែកនិងត្រចៀកទៀតផង គឺជាការសំដែងភាពអាកូនមិនដឹងគុណ អាកូនមិនដឹងទិស មានសេចក្ដីប្រមាថលើគុណនេះខ្លាំងឥតឧបមា ឬអាចនិយាយអាក្រក់ថ្កោលទោសចំពោះម្ដាយឪពុក ដោយមិនមានចិត្តខ្លាចញញើតបាបកម្មអ្វីណាបន្តិចសោះ ។

នេះក៏ព្រោះតែសព្វថ្ងៃនេះ មានការគិត ការនិយាយ ការបញ្ចុះបញ្ចូលនូវផ្នត់គំនិតឱ្យកើតមានការយល់ចូលចិត្តថា ម្ដាយឪពុកមិនមានគុណ ដោយមិនបានតាំងចេតនាឱ្យកូនប្រុសស្រីមកកើត នាំឱ្យមានគំនិតយល់ឃើញថា ម្ដាយឪពុកជាមនុស្សអាត្មានិយមប៉ុណ្ណោះ តាមការពិតនឹងស្វែងរកហេតុផលអ្វី យកមកបញ្ជាក់បង្ហាញឱ្យឃើញថា ម្ដាយឪពុកគ្មានគុណដូច្នេះក៏រកមិនមានដែរ ។ មិនមានបុគ្គលណាអាចរកហេតុផល មកបញ្ជាក់ក្នុងរឿងនេះបានឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ មានហេតុផលដោយច្រើនណាស់ដែលអាចយកមកបញ្ជាក់បានថា ម្ដាយឪពុកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ មានមេត្តាករុណាចំពោះកូនប្រុសស្រី ខ្លាំងជាងការសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះជីវិតរបស់ខ្លួនលោកផងដែរ ។

ដើម្បីការពាររារាំងចិត្តខ្លួនឯង មិនឱ្យញាប់ញ័រទៅតាមពាក្យបញ្ចុះបញ្ចូលដែលមានពាក្យរិះគន់ច្រើនណាស់ក្នុងមួយរយៈប៉ុន្មានឆ្នាំចុក្រោយនេះ ទើបគ្រប់គ្នាសមគួរដល់ការព្យាយាមរកពេលទំនេរ រលឹកនឹកគុណរបស់ម្ដាយឪពុក ចាប់ពីចំណុចស៊ូទ្រាំអត់ធ្មត់របស់លោកដែលខំពរផ្ទៃ៩ខែ ឬ១០ខែ ដែលមានទម្ងន់រកពេលដាក់ចុះមិនបាន ។

យើងគ្រាន់តែកាន់របស់ធ្ងន់ដៃម្ដងកាលក៏ទ្រាំមិនចង់បាន ត្រូវដាក់ និងមិនចង់លើកយួរកាន់ផង ប្រសិនបើគ្មានអារម្មណ៍ថា របស់នោះជាវត្ថុប្រសើរមានតម្លៃខ្ពស់ ក្រៅពីនោះ គ្រប់គ្នាក៏ប្រហែលជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍ហើយថា ខណៈពេលដែលកូនប្រុសស្រីតាំងនៅក្នុងគត៌នោះ  មិនធ្វើឱ្យម្ដាយឪពុកដែលមានរូបសម្បត្តិស្រស់ស្អាតសោភាគួរឱ្យចង់ទស្សនា ។ អ្នកខ្លះទៀត ប្រហែលជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍នឹកគិតថា គួរឱ្យខ្មាសអៀន ប៉ុន្តែចំពោះទឹកចិត្តរបស់ម្ដាយឪពុកអារម្មណ៍ដូច្នេះវិញ រកមិនឃើញមានឡើយ ។

អារម្មណ៍ទាំងអស់របស់លោក ទៅប្រមូលម្ដុំរួមបានជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះបុត្តធីតា ទោះបីជានៅមិនទាន់បានឃើញមុខមាត់ក៏ដោយចុះ នេះអាចប៉ានប្រមាណបានពីការដែលលោកមិនបានគេចវេសជៀសឆ្ងាយទៅណា ក្នុងរយៈពេលដែលកូនប្រុសស្រីមកចាប់កំណើតតាំងនៅក្នុងផ្ទៃ លោកប្រហែលជាស្ថិតនៅក្នុងសង្គម ក្នុងក្រសែភ្នែរបស់មនុស្សទូទៅតាមប្រក្រតី ហើយជួនកាលលោកអាចមានមោទនភាពរំភើមរំជួលចិត្តជាងហ្នឹងទៀតក៏ថាបាន ។ ទាំងអស់នេះ អាចប្រព្រឹត្តទៅបាន ដោយអំណាចនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះកូនប្រុសស្រីទាំងឡាយស្មោះចេញអស់ពីទឹកចិត្តបរិសុទ្ធពិតមែន។ សូមឱ្យកូនប្រុសស្រីព្យាយាមរកពេលវេលាទំនេរ គិតពិចារណាឱ្យបានស៊ីជម្រៅក្នុងរឿងរបស់លោកនេះ កុំរៀនគិតសើរៗស្រាលភ្នែកខ្វាក់ ត្រចៀកថ្លង់ ចិត្តស្អុយ និងជាការគ្រប់គ្រង់ចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ តាមពុទ្ធោវាទ ដែលព្រះអង្គទ្រង់សំដែងទុកអស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ៕

អប់រំដោយ

លោកឪ ញាណសំវរ