គ្រប់យ៉ាងជារឿងដែលត្រូវឆ្លងកាត់

យើងមិនចូលចិត្ដលេបថ្នាំទេ ប៉ុន្ដែពេលយើងឈឺយើងត្រូវតែលេប ។ យើងមិនចូលចិត្ដម្ជុលចាក់ថ្នាំទេ ប៉ុន្ដែពេលយើងឈឺ យើងត្រូវតែទទួលការចាក់ថ្នាំ ។ យើងមិនចូលចិត្ដការឈឺចាប់ទេ ប៉ុន្ដែបើយើងមិនព្រមលេប យើងនឹងឈឺធ្ងន់លើសដើម ។ របួសមិនអាចជាទៅបាន ប្រសិនបើយើងមិនព្រមទទួលការព្យាបាល ។ រឿងគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិត វាមិនអាចកន្លងផុតបានឡើយ ប្រសិនបើយើងមិនបានឆ្លងកាត់ ។ យើងមិនអាចទាមទារឲ្យផែនដីត្រូវតែរាបស្មើបានទេ ។ យើងមិនអាចទាមទារឲ្យអ្វីៗក្នុងលោកនេះ ត្រូវតែស្របនឹងចិត្ដយើងតែម្នាក់ឯងបានឡើយ ។

ពេលយើងឈឺ ទោះយើងមិនចូលចិត្ដថ្នាំពេទ្យ ក៏យើងត្រូវតែលេប ។ ពេលយើងជួបរឿងលំបាកក្នុងជីវិត ទោះយើងមិនចូលចិត្ដក៏ត្រូវតែទទួល ។ ពេលយើងព្យាយាមហាមឃាត់ព្រះអាទិត្យមិនឲ្យរះ ក៏ព្រះអាទិត្យនៅតែរះ ទោះយើងយំដល់ស្លាប់ ក៏គ្រប់យ៉ាងនៅតែដំណើរការតាមធម្មតារបស់វា ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងយល់ព្រមទទួលស្គាល់ថាគ្រប់យ៉ាងត្រូវតែបែបនេះ នោះយើងនឹងលែងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាជីវិតយើងទៅជាបែបនេះឬបែបនោះទៀតហើយ ។

ផ្អែមខ្លះ ល្វីងខ្លះ នេះគឺរសជាតិនៃជីវិត ។ រឿងលំបាកៗ តែងតែមកដល់មុនរឿងសមបំណងទាំងឡាយជានិច្ច ។ ចាស់លោកថា "នឿយមុនស្រណុកក្រោយ" ។ ឆ្លងកាត់រសជាតិល្វីងនៃថ្នាំពេទ្យ ទើបយើងអាចជាសះស្បើយពីជំងឺ។ ការឆ្លងកាត់ភាពល្វីងជូរចត់នៃភាពតស៊ូ ទើបយើងអាចទទួលបានផ្លែផ្កាជីវិត ។ រឿងគ្រប់យ៉ាងដែលបានកើតឡើងក្នុងជីវិត គឺសុទ្ធតែជាអ្វីដែលយើងត្រូវឆ្លងកាត់ ហើយមានតែការឆ្លងកាត់នេះទេ ទើបយើងអាចទៅដល់គោលដៅដែលយើងចង់ទៅ ។ ត្រូវចងចាំថា ចាញ់ជាមេរៀន ឈ្នះជាជោគជ័យ ៕

ប.ភ៖ ប្រាជ្ញាជីវិត