ក្នុងឆាកជីវិត គឺវាដូចគ្នាទៅនឹងកីឡាប្រដាល់នៅលើសង្វៀនអីចឹង។
បើម្នាក់ណាភ្លេចខ្លួនប្រហែស នោះដៃគូម្ខាងទៀតនឹងមានឱកាសផ្ដួល។ ហេតុផលនេះ
ខ្ញុំសូមនិយាយថា ជីវិតយើង គឺជាកីឡាប្រដាល់ជាមួយនឹងបញ្ហា។ បើមិនផ្ដួលបញ្ហាទេ
បញ្ហានឹងផ្ដួលយើង។ បើមិនកែប្រែស្ថានការណ៍ទេ ស្ថានការណ៍នឹងកែប្រែយើង។
បើយើងមិនខ្លាំងជាងបញ្ហាទេ បញ្ហានឹងខ្លាំងជាងយើង។ បើយើងមិនធំជាងបញ្ហាទេ
នោះបញ្ហានឹងធំជាងយើង។ បើយើងមិនកម្ចាត់បញ្ហាទេ បញ្ហានឹងកម្ចាត់យើង។ វាជាក្រឹត្យក្រមនៃជម្រើសគឺមានតែពីរ(ចាញ់និងឈ្នះ)
ហើយមិនមាន ឈ្នះ-ឈ្នះ ឬ ស្មើគ្នាទេ។
នៅពេលនឿយហត់ ចូរប្រដូចជីវិតឲ្យដូចជាការប្រឹងដកដង្ហើម
ដែលមិនហ៊ានសូម្បីតែនឿយហត់។ ធ្វើបែបនេះ យើងនឹងមិនហ៊ានរអ៊ូថា នឿយហត់។
នៅពេលចង់ឈប់(បញ្ចប់ជីវិត) ចូរប្រើជីវិតប្រឹងប្រែងឲ្យដូចជាចង្វាក់បេះដូងដែលប្រឹងប្រែងធ្វើចលនាមិនហ៊ានឈប់។
ធ្វើបែបនេះ យើងនឹងមិនហ៊ានឈប់។ នៅពេលជួបឧបសគ្គ ចូរតាំងជីវិតអ្នកឲ្យធំទូលាយដូចផែនដី ទោះបីជាត្រូវគេខាកស្ដោះ
ជីកកកាយ បន្ទោរបង់...យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏រឿងទាំងនោះនៅតែមិនអាចបង្អាក់ដំណើរផែនដីកុំឈប់វិលបន្តបានឡើយ។
នៅពេលយល់ថាជីវិតពិបាកធ្វើដំណើរទៅមុខ ចូរស្រមៃទៅរកអ្នកដែលពិកាគ្មានសូម្បីតែជើង
ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែរឹងមាំហើយប្រឹងធ្វើដំណើរទៅមុខបានទៀត។
Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត
No comments:
Post a Comment