អនុទិនទស្សនជីវិត ១៩

ពូជពង្សផៅសន្តានដ៏ពិតប្រាកដរបស់យើងគឺកម្មរបស់យើង ព្រោះវាមិនបែកចេញពីខ្លួនរបស់យើងទេ វាជាប់តាមយើងទៅគ្រប់ទីកន្លែង  ប្រសិនបើកម្មល្អក៏ជួយឧបត្ថម្ភអបស្ទបជួយបើកភ្លើងខៀវឲ្យយើងទៅដោយស្រួល តែបើកម្មអាក្រក់ក៏រង់ចាំស្ទាក់កាត់រារាំងធ្វើឲ្យយើងប្រព្រឹត្តទៅដោយមិនស្រួលឡើយ ចេះតែកើតក្ក្ដៅដីក្រហាយ ចេះតែបង់ខាត រកស៊ីមិនចំណេញ រៀនមិនចប់ ព្រោះតែភ្លើងក្រហម គឺមានកម្មអាក្រក់ ។ ចំណែកខាងសាច់ញាតិបងប្អូនផៅសន្តានខាងក្រៅនោះ មិនអាចជាប់តាមគ្នាទៅបានគ្រប់ទីកន្លែងទេ ជួលកាលជួបគ្នាមិនដល់ ១០-២០ ឆ្នាំផងក៏បែក អ្នកខ្លះទៀតក៏មិនបានជួបគ្នា ប៉ុន្តែកម្មរបស់យើងជាប់តាមយើងទៅគ្រប់ទីកន្លែង គ្រប់ជាតិភព សមដូចព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់សំដែងថា "កម្មពន្ធុ_កម្មជាពូជពង្សផៅសន្តានរបស់យើង" ។