រឿងដែលព្រះនាងពិម្ពាធ្វើដើម្បីព្រះពុទ្ធអង្គ ជ្រុងមួយ ដែលពុទ្ធបរិស័ទ មិនសូវបានដឹង

ប្រសិនបើបានសាកល្បងសិក្សា និងវិភាគលើជីវិតរបស់បុរស ដែលបានទទួលជោគជ័យក្នុងជីវិតមើលទៅ ភាគច្រើននឹងរកឃើញថា មានស្ត្រីភេទចាំជួយជ្រោមជ្រែងនៅពីខាងក្រោយជានិច្ច។

ព្រះសាស្តាឯករបស់លោកមួយនេះ មាននាមថា ព្រះសិទ្ធត្ថ ជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះ គ្រប់ភពគ្រប់ជាតិកំណើត ដែលព្រះអង្គបំពេញបារមីមក។ តាមការពិតទៅ មានស្ត្រីម្នាក់ប្រាថ្នាធ្វើខ្លួន ដើម្បីប្រណិប័ត្តណ៍ទទួលចូលបម្រើ និងរួមសុខរួមទុក្ខនៅក្បែរព្រះកាយរបស់ព្រះអង្គរហូត។

តើនរណាទៅ គឺជាបុគ្គលដែលបានលះបង់ នៅពីខាងក្រោយនៃភាពជោគជ័យ ដ៏ត្រចេះត្រចង់ក្រៃលែងមួយនេះ?

 “អនិច្ចា អាសូទឹកនេត្រា សូមបានឱកាសឲ្យពិម្ពានារីម្នាក់បានយល់ភ័ក្ត្រព្រះស្វាមី ពេញភ្នែកបានម្តងផង ទឹកជលនេត្រកុំបីហូរស្រក់បែបនេះឡើយ!”

ពេលបានជួបអតីតព្រះសា្វមី  មើលហាក់ដូចជាបែកគ្នាទៅសែនយូរ រឿងតែមួយគត់ ដែលព្រះនាងពិម្ពាប្រាថ្នាចង់បាន សូមត្រឹមគ្រាន់តែបានឃើញវង់ភ័ក្ត្របុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ ឲ្យបានពេញភ្នែកខ្លួនប៉ុណ្ណោះ នេះគឺជាពាក្យពេចន៍សារមួយ ដែលបង្ហើបឮចេញពីបបូរមាត់ស្ត្រីម្នាក់ ដែលមានឈ្មោះថា ជាបុគ្គលបានលះបង់ និងស៊ូទ្រាំយ៉ាងលំបាក ដែលគ្មានស្រីណាមួយក្នុងលោកនេះ អាចប្រៀបប្រដូចបាន។

អាចនិយាយបានថា ព្រះនាងពិម្ពា ក្នុងការទទួលដឹងឮរបស់ពុទ្ធសាសនិកជននោះ គ្មានប្រាថ្នានឹងមានអ្វីឲ្យលើសលប់ទៅជាង បានធ្វើជាអគ្គមហេសីរបស់ព្រះសិទ្ធត្ថ បុគ្គលត្រាស់ដឹងជាព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាអម្ចាស់ឡើយ ប៉ុន្តែតួនាទីដ៏គួរឲ្យជាប់ចិត្តដិតអារម្មណ៍របស់ព្រះនាង ក្នុងការបានធ្វើជាបុគ្គលលះបង់ ដែលចាំជួយជ្រោមជ្រែង និងផ្ដល់កម្លាំងចិត្តដ៏សំខាន់ ឲ្យដៃគូជីវិត ក្នុងការធ្វើដំណើរទៅរកគោលដៅដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម ដែលបានតម្កល់ចេតនាអធិដ្ឋានចិត្តទុកមក ឲ្យក្លាយទៅជាជ្រុងមួយ ដែលយើងនាំគ្នាទទួលដឹងត្រឹមគ្រាន់តែសម្ផស្ស។

មនុស្សតិចណាស់នឹងបានដឹងថា គ្រប់ពេលបួនអក្ខេយ្យកម្រៃមួយសែនកប្ប ព្រះនាងមានតួនាទីចាំជួយជ្រោមជ្រែង ឲ្យដៃគូបុណ្យរបស់ខ្លួនបានសន្សំបំពេញបារមី ដើម្បីត្រាស់ដឹងមករហូត។ ចិត្តដែលមានការឈឺចាប់ នៅពេលព្រាត់ប្រាសចាកពីបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ និងចំណងសម្ព័ន្ធភាពនោះ បើពុំបានចិញ្ចឹមកូនចិត្តដើម្បីទុកឲ្យយល់ចូលចិត្តទេ ការលះបង់ និងការស៊ូទ្រាំអត់ធ្មត់សង្កត់ចិត្តឲ្យដល់ទីបំផុត ហើយវិថីដល់ការដឹងច្បាស់ឃើញពិតរបស់អង្គព្រះសាស្តា អាចនឹងមានឧបសគ្គមករារាំងច្រើនឡើងជាងមុន ដ្បិតថាព្រះនាងពិម្ពាមិនព្រមធ្វើជាមនុស្សឆ្អឹងទទឹងកក្នុងដំណើរ ដែលបានពោលមកខាងលើនោះទេ។

ពេលដែលព្រះពុទ្ធអង្គសោយព្រះជាតិជាព្រះវេស្សន្តរ ហើយព្រះនាងពិម្ពាជាអគ្គមហេសីមានឈ្មោះថា នាងមន្រ្ទី។ គ្រាមួយដែលព្រះវេស្សន្តរបានបរិចាគព្រះរាជបុត្រ និងព្រះរាជធីតាឲ្យជាទានដល់ព្រាហ្មណ៍ជូជក ញ៉ាំងឲ្យព្រះនាងមន្រ្ទីទ្រង់ព្រះកន្សែងដល់បាត់ស្មារតី។ ពេលព្រះអង្គវេស្សន្តរបានបរិចាគក្រស្នា និងនាងជាលី ដែលប្រៀបបានដូចជាកែវភ្នែក និងបេះដូងថ្លើមប្រមាត់ទៅនោះ ប៉ុន្តែដោយហេតុដែលព្រះនាងទប់កាត់ព្រះទ័យបានក្នុងទីបំផុត ក៏ព្រោះតែយល់ពីព្រះទ័យថា ការលះបង់ក្នុងគ្រាឱកាសនេះ នឹងជាចំណែកចាក់បំពេញបង្គ្រប់បារមីឲ្យដល់ព្រះស្វាមីបានសម្រេច នូវសម្មាសម្ពោធិញាណក្នុងពេលខាងមុខ។

ពេលស្វាមីភរិយាដែលជាដៃគូនឹងគ្នាមកតាំងពីបុព្វកាល បានមកកើតរួមភពជាមួយគ្នាជាលើកចុងក្រោយ ព្រះនាងពិម្ពានៅតែរក្សាបាននូវតួនាទីរបស់ភរិយា ជាបុគ្គលអ្នកមានសេចក្ដីស៊ូទ្រាំ និងការលះបង់ ដើម្បីការសន្សំបំពេញបារមីរបស់ព្រះស្វាមីឥតសា្រកស្រាន្តឡើយ។

ក្នុងរាត្រីយប់ដែលព្រះរាជកុមាររាហុល ព្រះរាជឱរសតូចទើបនឹងបើកភ្នែក មើលឃើញពិភពលោកបានមិនយូរប៉ុន្មានផង ព្រះសិទ្ធត្ថត្រឡប់បែរជាកាត់ព្រះទ័យ ទ្រង់យាងទៅដោយសេះកណ្ឋកៈចេញពីព្រះរាជវាំង ទុកចោលឲ្យព្រះអគ្គមហេសីពិម្ពាស្រី ធ្លាក់ព្រះកាយចូលក្នុងឋានៈ “ជាស្ត្រីមេម៉ាយដែលស្វាមីបោះបង់ចោល អាប់ឱនដល់ព្រះកិត្តិយសព្រះកិត្តិនាម ដោយពុំបានត្រៀមរៀបចំខ្លួនរៀបចំចិត្តទុកមកពីមុន ទោះណាជាខិតខំព្យាយាមធ្វើការយល់ចូលចិត្តថា ព្រះស្វាមីមានបំណងបង់ប្រាថ្នាស្វែងរកការពិត ផ្លូវធម្មជាតិក៏ដោយ នៅតែកើតទុក្ខក្រៀមក្រំចិត្តដដែល”  មនុស្សនៅខាងក្រោយ ដូចជាព្រះនាងពិម្ពាត្រូវស៊ូទ្រាំអត់សង្កត់ចិត្តនោះ តែងមានរសជាតិហ្វីងជូចត់ណាស់។

ទោះជាយ៉ាងក្តី ពេលព្រះនាងទ្រង់ជ្រាបដំណឹងថា ព្រះស្វាមីទ្រង់ធ្វើសេចក្ដីព្យាយាម ដើម្បីកំចាត់បង់កិលេស ព្រះនាងទ្រង់បែរជាស្លៀកពាក់សំពត់ត្រាំដោយទឹកអម្ចត់ដូចជាអ្នកបួស ព្រះនាងក៏ប្រាថ្នាធ្វើខ្លួនកាន់ភេទជាព្រាហ្មណ៍ជានិច្ច ដូចជាព្រះស្វាមីដោយចិត្តស្មោះសភក្ដីភាព មិនព្រមប្រដាប់តាក់តែងព្រះកាយដោយផ្កាកម្រងគ្រឿងក្រអូប និងកែវមណីគ្រឿងអភរណៈអ្វីណាទាំងអស់។

ពេលព្រះនាងពិម្ពាមានឱកាសបានចូលគាល់ស្តាប់ព្រះធម្មទេសនា ក្នុងគ្រាដែលព្រះពុទ្ធអង្គស្ដេច ទ្រង់យាងត្រឡប់មកប្រោសព្រះបិតា នៅឯក្រុងកបិពស្ដុ។ ពេលដំបូងដែលបានជួបអតីតព្រះស្វាមីនោះ ព្រះនាងតក់ស្លុតនៅក្នុងអាការៈញាប់ញ័រ រហូតដល់មិនអាចគ្រប់គ្រងទប់ចិត្តបាន ដល់ថ្នាក់ស្ទុះស្រវាចូលទៅក្រាបទាបជិត ព្រះបាទារបស់ព្រះពុទ្ធអង្គ ប៉ុន្តែពេលបានស្តាប់ព្រះធម៌ហើយ ចិត្តក៏បានធូស្រាលពីភាពទុក្ខសោក ហើយព្រះនាងក៏បានសម្រេចជាព្រះអរិយបុគ្គល ថ្នាក់សោតានៅពេលនោះ។

ពេលបន្តបន្ទាប់មិនយូរ ព្រះនាងក៏សម្រេចចិត្តព្រះទ័យចូលសាងព្រះផ្នួសបួសជាភិក្ខុនី ធ្វើដំណើរជីវិតលើមាគ៌ាធម្មា តាមលំអានស្នាមព្រះពុទ្ធអង្គ ហើយបានសម្រេចធម៌ ជាព្រះអរហន្តក្នុងកាលជាទីបំផុត។

ពិម្ពាយសោធរាថេរី បានទទួលការលើកសរសើរពីព្រះពុទ្ធអង្គថា មានភាពជាឯតទគ្គៈ ៦ចំណុចគឺ

-សម្តែងឫទ្ធលើសសាមញ្ញជនបាន

-មានត្រចៀកទិព្វស្តាប់ឮសមេ្លងក្នុងទីឆ្ងាយ និងស្តាប់សម្លេងជាទិព្វបាន

-ទាយស្មានចិត្តអ្នកដទៃបាន

-រលឹកជាតិកំណើតបាន

-មានភ្នែកទិព្វ មើលក្នុងទីឆ្ងាយបាន

-ធ្វើឲ្យរឿងសៅហ្មងរលាយបាត់អស់បាន

ដោយការរក្សាលំនឹងជាក់លាក់ អត់ទ្រាំ និងការលះបង់របស់ព្រះនាងពិម្ពា អ្នកមានសម្ព័ន្ធមេត្រីភាព ធ្វើជាដៃគូជីវិតរបស់អង្គព្រះសាស្ដា មកច្រើនជាតិច្រើនភព។ ពេលដល់ជាតិកំណើតចុងក្រោយបំផុត ព្រះនាងទើបព្រមនឹងឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនឲ្យដល់ទីបំផុត ដើម្បីបានក្លាយជាជន្ទល់មួយ ដែលចាំជួយឱបទ្រត្រកងជ្រោមជ្រែង ឲ្យព្រះពុទ្ធអង្គបានសន្សំបំពេញបារមី ដើម្បីការត្រាស់ដឹង នាំការពិតថ្លៃថ្លាឧត្តមមកប្រគល់ឲ្យពិភពលោក។

អានិសង្សពីបុណ្យកុសលនេះ ញ៉ាំងឲ្យព្រះនាងផ្ទាល់ បានមានឱកាសចូលដល់សេចក្ដីសុខជានិរន្តរ៍ ពោលគឺព្រះនិព្វាន រួចផុតពីការវិលកើតវិលស្លាប់ដល់ទីបំផុត៕ [edit]

-----------------------------------------------------------------------------------------------

“...កាយនេះគឺជាកងគំនរនៃទុក្ខ កាយនេះមានគោលដៅឲ្យចេញផុតពីទុក្ខ

ហ្វឹកហាត់សតិបញ្ញាឲ្យល្អប្រពៃ រួចពិចារណាកាយនេះឲ្យឃើញជាក់ច្បាស់

តិចក៏នឹងរួចផុតចាកទុក្ខហើយ...”

-----------------------------------------------------------------------------------------------