ពុទ្ធោ តាមដឹងចិត្ត

 “…អង្គុយពែនភ្នែន យកជើងស្តាំ ដាក់លើជើងធ្វេង យកដៃស្ដាំដាក់លើដៃធ្វេង តម្រង់ដងខ្លួនឲ្យត្រង់ តាមកំណត់ដឹងចិត្ត ពុទ្ធៈ ព្រមជាមួយនឹងខ្យល់ដង្ហើមចូល ធោ ព្រមជាមួយនឹងខ្យល់ដង្ហើមចេញក៏បាន បើនឹកពុទ្ធោព្រមជាមួយនឹងខ្យល់ដង្ហើមចូល-ដង្ហើមចេញ ពេលណាកំពុងដកដង្ហើមនៅរៀងរយាលៗ ចិត្តអាចបញ្ជូនក្រសែចេញ ទៅកាន់ទីផ្សេងបាន លែងបានដឹងពីខ្យល់ដង្ហើមចេញចូល ក៏ឲ្យនឹកពុទ្ធោៗឆាប់ចូលមកវិញ។

ដោយនឹកពុទ្ធោដោយភាពស្រាលចិត្ត កុំទៅសង្កត់សង្កិនអារម្មណ៍ កុំទៅបង្គាប់ចិត្តឲ្យស្ងប់ នឹកពុទ្ធោៗ ឲ្យជាប់ កុំទៅនឹកថា ពេលណាចិត្តស្ងប់ ពេលណាចិត្តនឹងដឹង ពេលណាចិត្តនឹងភ្លឺស្វាង ឲ្យកំណត់ដឹងត្រង់ចិត្តតែម្យ៉ាងគត់ នឹកពុទ្ធោៗៗ ពុទ្ធោក៏នៅជាមួយនឹងចិត្ត ចិត្តក៏នៅជាមួយនឹងពុទ្ធោ ពេលមានការតាំងចិត្តនឹកពុទ្ធោ សតិសម្បជញ្ញៈនឹងមក។

នាទីត្រឹមតែនឹកពុទ្ធោៗ ៗ ទម្រាំនឹងដល់ពេលសមគួរ ចិត្តក៏នឹងស្ងប់ ឬមិនស្ងប់មិនសំខាន់ទេ ឲ្យតែយើងនឹកពុទ្ធោជាប់ជនិច្ច ដោយមិនដាច់រយៈអស់កាលយ៉ាងយូរ រហូតដល់ចិត្ត វាស្ទាត់ជំនាញខ្លួនឯង ចំពោះការនឹកពុទ្ធោ ក្នុងទីបំផុត ចិត្តក៏នឹងនឹកពុទ្ធោៗ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត។

ពេលចិត្តនឹកដល់ពុទ្ធោ ដោយមិនបានតាំងចិត្តនេះ សំដែងសរឃើញថា ការចម្រើនភាវនារបស់យើងកំពុងនឹងបានផលហើយ ក្នុងពេលចិត្តយើងនឹកនៅត្រង់ពុទ្ធោៗ ពុទ្ធោក៏ជាគ្រឿងដឹងរបស់ចិត្ត គ្រឿងរលឹករបស់សតិ ពេលចិត្តមានគ្រឿងដឹង សតិមានគ្រឿងរលឹក បុគ្គលប្រតិបត្តិ តាំងចិត្តប្រតិបត្តិឲ្យបានច្រើនៗ រហូតដល់ខ្លាំង ក្នុងទីបំផុតចិត្ត នឹងកើតការស្ងប់ មានអាការៈច្រើនយ៉ាង ដែលនឹងគប្បីកើតឡើង…”។

------------------------------------

អប់រំដោយ

លោកឪពុទ្ធានិយោ