(កាព្យបទ៧)
១- ហាមមិត្តខ្លួនមិនឲ្យធ្វើ
នូវកម្មអំពើជាវេរា
២- នាំឲ្យធ្វើបុណ្យនានា
ដែលជាអំពើបុណ្យកុសល ។
៣- បាននាំស្ដាប់ធម៌ទេសនា
ដែលមិត្តអាត្មាមិនដែលស្គាល់
៤- ប្រាប់ផ្លូវសួគ៌ផ្លូវមគ្គផល
ឲ្យបានដឹងដល់ពួកមិត្តនោះ ។
មិត្តទាំង ៤ នេះមិត្តថ្លាថ្លៃ
មិត្តប្រសើរក្រៃជួយសង្គ្រោះ
ណែនាំប្រយោជន៍យ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់
គួរសេពមិត្តនោះកុំខានឡើយ ៕
ដដ.ទំ.៤០៧
No comments:
Post a Comment