គំនិតគួរពិចារណាខ្លឹមសារនៃជីវិត (១០២)

“…រោគរបស់ចិត្តដ៏ធំមហិមា មាន ៣ ប្រភេទ គឺ លោភៈ សេចក្ដីលោភលន់ ទោសៈ សេចក្ដីខឹងក្រោធ និងមោហៈ វង្វេង ងងឹតងងល់ ។ រោគនេះប្រៀបដូចជារោគមហារីក វាស៊ីឆ្លងរាលដាលរុករានដល់អ្នកដទៃផងដែរ វាចូលទៅជិតកូនក៏ជាប់កូន ចូលទៅជិតចៅក៏ជាប់ចៅ ចូលទៅជិតមិត្តភក្ដិក៏ជាប់មិនមិត្តភក្ដិ ចូលទៅជិតអ្នកណា ក៏ឆ្លងជាប់អ្នកនោះ ព្រមទាំងបង្កវិនាសកម្មដល់ខ្លួនឯងផង និងដល់អ្នកដទៃផង ។

រោគដែលរៀងស្រាលធូរជាងរោគខាងលើនោះមាន ៥ ប្រភេទ គឺ កាមឆន្ទៈ ស្រឡាញ់ក្នុងកាមគុណ៥  ព្យាបាទៈ ចងគំនុំគំគួនព្យាបាទ ថីនមិទ្ធៈ ភាពងោកងុយងោក ឧទ្ធច្ចកុក្កច្ចៈ រាយមាយចិត្តអណ្ដែតអណ្តូងចិត្ត និងវិចិក្កិច្ឆា សេចក្ដីសង្ស័យមិនដាច់ស្រេច ។ រោគនេះប្រៀបដូចជារោគសើរស្បែក មានស្រែង កមរមាស់ វាចាក់វាដោត វាម្ដងទៅនេះម្ដងទៅនោះ ឲ្យស្ងៀមនឹងមិនបាន ។ រោគនេះរក្សាពិបាក វិជ្ជបណ្ឌិតមិនអាចព្យាបាលរក្សាឲ្យជាសះស្បើយបានឡើយ ក្រៅពីពុទ្ធឱសថតែប៉ុណ្ណោះ…” ៕

អប់រំដោយ

លោកឪ លីធម្មរោ