គំនិតគួរពិចារណាខ្លឹមសារនៃជីវិត (១០៨)

“…ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់ដឹងបានក៏ព្រោះតែព្រះអង្គចម្រើនព្រះអានាបានស្សតិ ត្រួតមើលខ្យល់ដង្ហើមចេញ-ចូលប៉ុណ្ណោះ ព្រះអង្គមិនឲ្យចេញ ឲ្យត្រួតមើលនៅត្រង់នោះ ចូលក៏ដឹងចេញក៏ដឹងនៅត្រង់នោះ សាសនាវាកើតឡើងយ៉ាងនោះឯង មិនបានកើតពីការតាក់តែងលំអអ្វី នេះមិនត្រួតមើលខ្លួនឯង ទៅមើលឯអ្នកដទៃ ឲ្យមើលត្រូវចិត្តសាមីខ្លួនឯង អ្នកណាធ្វើអ្វីក៏ឲ្យត្រូវចិត្តសាមីខ្លួនឯង ហ្នឹងហើយរឿងកិលេស តណ្ហា ចូលមើលទៅវា ក៏ដូចជាការមើលឃើញខ្លួនឯង ។

ធម៌របស់ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ បើមិនបានចំរើនភាវនាយក ពុទ្ធោ មកជាអារម្មណ៍ទេ ចិត្តក៏គិតរឿយប៉ើយតាមលោកតាមសំសារៈ បើចិត្តវាមិនប្រព្រឹត្តទៅហើយ ជួលវាឲ្យទៅក៏វាមិនទៅដែរ ត្រង់នេះហៅថា ភាវនាមយបញ្ញា ។ នានាចិត្តំ ចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗវាមិនដូចគ្នាទេ អ្នកណាធ្វើអ្នកនោះបាន អ្នកណាហ្ន៎ នឹងធ្វើឲ្យគ្នាបាន មានតែចង្អុលប្រាប់បង្ហាញផ្លូវ បង្ហាញវិធី បង្ហាញមធ្យោបាយប៉ុណ្ណោះ ។ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ព្រះអង្គមានតែប្រាប់ផ្លូវប៉ុណ្ណោះ សេចក្ដីព្យាយាមញ៉ាំងប្រយោជន៍ឲ្យសម្រេចបាន មានតែពួកយើងគ្រប់គ្នាប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវធ្វើ…” ។

អប់រំដោយ

លោកឪ លី កុសលធរោ