បានរៀនសូត្រពីជីវិត

ជីវិតមិនមែនជាការអង្គុយរាប់ចំនួនឆ្នាំដែលខ្លួនអាចរស់នៅបាននោះទេ។ វាមិនមែនអាស្រ័យថាយើងអាចរស់នៅបានយូរ ឬឆាប់នោះទេ ប៉ុន្តែវាអាស្រ័យថាយើងបានរស់នៅដើម្បីធ្វើប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃអ្វីខ្លះ...។ ចុងក្រោយយើងក៏ប្រហែលជាទទួលបានមេរៀនមួយ។ ការពិតបើយើងចេះរស់នៅដោយត្រឹមត្រូវ និងដោយល្អរឿងស្លាប់គ្មានអ្វីគួរឱ្យខ្លាចទេ។

មនុស្សដែលភ័យខ្លាចស្លាប់បំផុត ប្រហែលជាមិនទាន់ចេះរស់នៅឱ្យត្រឹមត្រូវនៅឡើយទេ។ ខ្ញុំមិនចង់ស្លាប់ទៅវិញទាំងមិនទាន់ចេះរស់នៅឱ្យបានត្រឹមត្រូវនោះទេ ដូច្នេះហើយខ្ញុំតែងតែមានបំណងចង់រៀនរស់នៅឱ្យល្អ។ ខ្ញុំចង់ឱ្យជីវិតនេះគឺមានភាពស្រស់ស្អាត ហើយភាពស្រស់ស្អាតទាំងនោះ ប្រាកដជាកើតចេញពីការរស់នៅដោយការសាងធ្វើនូវប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃ ឱ្យបានច្រើនតាមដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន។ ពេលដែលការចែករំលែករបស់យើងធ្វើឱ្យអ្នកដទៃមានអារម្មណ៍រំភើប យើងក៏ទទួលបានអារម្មណ៍រំភើបនោះត្រឡប់មកវិញ ហើយនៅពេលយើងធ្វើបែបនេះកាន់តែច្រើន យើងក៏ដឹងថាការពិតជីវិតនឹងទទួលបានកាន់តែច្រើននៅពេលដែលយើងត្រៀមខ្លួនធ្វើជាអ្នកផ្ដល់ឱ្យ។

នៅពេលយើងទទួលបានអ្វីដែលយើងចង់បានយើងនឹងរំភើបប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងអាចផ្ដល់ឱ្យអ្នកដទៃនូវអ្វីដែលគេចង់បានវិញនោះយើងនឹងស្គាល់អារម្មណ៍រំភើបច្រើនជាងការគ្រាន់តែទទួលបានរាប់សិបដង។ តាមរបៀបដែលយើងបានលះបង់ចំពោះអ្នកដទៃរាល់ថ្ងៃ មិនថាវាជាចំណែកតូចដែលសឹងតែគ្មាននរណាចាប់អារម្មណ៍ ប៉ុន្តែវានឹងផ្ដល់មកវិញយ៉ាងច្រើនបំផុត ហើយនោះគឺសេចក្ដីសុខ និងភាពកក់ក្ដៅដែលពិបាកនិយាយប្រាប់ឱ្យអ្នកដទៃយល់បាន...៕

*******************************************

Cr. វិញ្ញាសាជីវិត