ស្នេហានិងកាលៈទេសៈ

សុភាសិតជនជាតិជ្វីបមួយឃ្លា បានអប់រំថា " ប្រសិនបើអ្នកចង់ជួបជាមួយនឹងរាជបុត្រី អ្នកត្រូវធ្វើខ្លួនឯងឲ្យក្លាយជារាជបុត្រាជាមុនសិន" ។ ស្នេហាពិត គឺកើតពីក្ដីស្រឡាញ់ មិនទាក់ទងរឿងបុគ្គលទេ ។ មិនសំខាន់មានក្រ មិនសំខាន់អាក្រក់ល្អ តែសំខាន់លើចិត្តស្រឡាញ់ ឬមិនស្រឡាញ់ ។ ប៉ុន្ដែបើមើលលើសង្គមបច្ចុប្បន្ន ភាគច្រើនគេមិនប្រើនិយមន័យស្នេហ៍ពិតទេ គេច្រើនប្រើនិយមន័យយសនិយម ។ នេះជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យក្ដីស្រឡាញ់ពិត ត្រូវស្រាលជាចំនួនទឹកលុយ ។

មនុស្សយើងបើក្រពះទទេ គឺធ្វើអីមិនកើតឡើយ ។ បើមានតែក្ដីស្រឡាញ់ តែគ្មានអ្វីសោះក៏គ្មានក្ដីសុខដែរ ។ ស្នេហាមិនមែនជាការយកលុយទៅឲ្យគេទេ តែវាត្រូវការកិត្តិយស វាត្រូវការភាពរឹងមាំ វាត្រូវការថាមពលជីវិត វាត្រូវការភាពសុខសាន្ដ និងតម្រូវការផ្សេងៗទៀតជាច្រើន ដែលយើងត្រូវប្រើលុយដើម្បីទិញពួកវា ។ ប៉ុន្ដែបើយើងគ្មានអ្វីសោះ តើយើងទៅយកមូលហេតុទាំងនោះមកពីណា ? បើយើងគ្មានអ្វីសោះ តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទើបអាចឈរក្បែររាជបុត្រីបានទៅ?

ស្នេហាជាតម្រូវការបេះដូង តែចំណេះដឹងជាតម្រូវការខួរក្បាល និងក្រពះ ។ បើក្រហើយគ្មានចំណេះដឹង គឺជីវិតគ្មានន័យទេ ។ តែបើក្រហើយមានគំនិត គឺបានន័យថាមានកំណើត ។ មនុស្សមានកំណើត គេប្រាកដជាអាចឈរក្បែរមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់ ។ គេប្រាកដជាអាចបង្កើតភាពសុខសាន្ដ បង្កើតកិត្តិយស បង្កើតថាមពលជីវិតរបស់គេបាន ។ យើងគួរតែផ្លាស់ប្ដូរភាពអវិជ្ជមានខ្លួនឯងឲ្យបាន មុននឹងចង់បានបេះដូងអ្នកដទៃ ព្រោះក្ដីស្រឡាញ់គឺស៊ីមិនកើតទេ ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត