តើត្រូវជ្រើសរើសមិត្តរបស់យើងបែបណា? តើអ្វីដែលនាំឱ្យយើងសម្រេចថា
អ្នកណាជាសត្រូវរបស់យើង? តើយើងវិនិច្ឆ័យបែបណា ថាតើមនុស្សម្នាក់ធ្វើនេះវាត្រូវ
ឬខុស? ជាអំពើល្អ ឬក៏ជាអំពើអាក្រក់? សំណួរទាំងនេះត្រូវបានចោទសួរឡើង
ដោយអធិការបតីអាល្លឺម៉ង់ ប៊ីស្មាក់ (Otto Von Bismarck) ។
មិត្តភាពតែងកើតឡើងដោយសុចរិតភាព ។
ឧបករណ៍សម្រាប់ពិសោធន៍រកសុចរិតភាព គឺធ្វើការប្រៀបធៀបរវាងសម្តី និង ទង្វើ ។
ជាធម្មតាមានតែជនទុច្ចរិតប៉ុណ្ណោះ ដែលនិយាយផ្សេង ការប្រព្រឹត្តទង្វើផ្សេង
ហើយចិត្តគិតក៏ផ្សេងទៅទៀត ។ ចំពោះជនសុចរិត សម្តី ទង្វើ និងចិត្តគិតគឺតែមួយ ។
មិត្តភាពមិនអាចកើតឡើង
ដោយខ្វះការជឿទុកចិត្តបានទេ ហើយក៏មិនអាចមានការជឿទុកចិត្តបានដែរ បើខ្វះសុចរិតភាព ។
ក៏ប៉ុន្តែ ទ្រឹស្តីការទូតគិតខុសពីនេះ មិត្តភាព ដែលកើតឡើងតាមរយៈការទូតសុទ្ធតែជាចេតនាដើម្បីប្រយោជន៍ទាំងអស់
។
ទ្រឹស្តីនយោបាយកាទូតចិនបានពោលដូច្នេះថា “មិនសំខាន់ជាឆ្មាស
ឬឆ្មាខ្មៅទេ សំខាន់ឲ្យតែចាប់កណ្តុរបាន, សត្រូវ របស់សត្រូវ
គឺជាមិត្តខ្ញុំ” ។ ប្រយោជន៍ជាតិជាប្រការសំខាន់ណាស់
ព្រោះសូម្បីតែ នីក្កូឡូ ម៉ាកាវែល្លី (Niccolo Machiavelli) ដែលត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនចោទថា
មានគំនិតនយោបាយអសីលធម៌ និង ផ្តាច់ការ
ក៏នៅតែផ្តល់ទ្រឹស្តីសម្រាប់បម្រើប្រយោជន៍រួមជាធំដែរ ។
____
No comments:
Post a Comment