បើយើងមិននិយាយគ្នា

ប្ដីប្រពន្ធឈ្លោះគ្នាគឺជារឿងមួយ ស្រែកជេរគ្នា ហែកកេរ្ដិ៍ប្ដីប្រពន្ធឯងបង្ហាញមហាជនដើម្បីឈ្នះ ជាកំហុសធំ ។ យើងពុំអាចមើលឃើញអ្វីនៅភពងងឹតទេ ក៏មិនអាចទទួលបានអ្វីពីចិត្ដអវិជ្ជាដែរ ។ ពន្លឺតែងតែបំភ្លឺទីងងឹត ទឹកអាចពន្លត់ភ្លើងបាន ប៉ុន្ដែមនុស្សជាច្រើនបានប្រើចិត្តភ្លើង ទៅប្រឆាំងចិត្ដភ្លើង ប្រើភាពងងឹតងងុលអវិជ្ជា ទៅតតាំងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ គ្មាននរណាចង់ឈ្លោះគ្នាទេ តែបើម្ខាងឆេះ ហើយម្ខាងទៀតដុតបន្ថែម គឺមានតែធ្វើឱ្យរឿងកាន់តែធំ ។

ពេលខ្លះរឿងតូចតាចទេ អាចនិយាយគ្នាស្ងាត់ៗបាន ប៉ុន្ដែមនុស្សខ្លះបែរជាស្រែកឡូឡាក្ដុងក្ដាំង ផ្អើលគេផ្អើលឯង ។ ខ្មាសគេទេ ដែលហែកកេរ្ដិ៍គ្រួសារឯងបង្ហាញគេ ? តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលចាំសើចចំអកយើង ពេលយើងឈ្លោះគ្នា ? តើឈឺទេ ប្រសិនបើគេនិយាយស្ងាត់ៗថា " ប្ដីប្រពន្ធនេះខាំតែគ្នា!! " ? យើងពុំចាំបាច់អ្វីដែលត្រូវដណ្ដើមជ័យជម្នះក្នុងរង្វង់គ្រួសារឯងទេ ក៏ពុំចាំបាច់អ្វីដែលត្រូវស្រែកឡូឡាក្ដុងក្ដាំងផ្អើលគេផ្អើលឯងដែរ ព្រោះវាខ្មាសគេ ។ រឿងណាដែលអាចនិយាយស្ងាត់ៗបាន គួរតែស្ងាត់ទៅ តែបើស្ងាត់មិនបានទេ យើងអាចរកវិធីផ្សេងបាន ។ ជីវិតគ្រួសារនឹងមិនគង់វង្សទេ បើម្នាក់ប្រឹងសាង ម្នាក់ទៀតប្រឹងបំផ្លាញ ។ ជីវិតប្ដីប្រពន្ធនឹងមិនបានយូរទេ បើព្រឹកឈ្លោះល្ងាចឈ្លោះ ។ សុភមង្គលក្នុងគ្រួសារនឹងមិនមានច្រើនទេ បើយើងនៅតែចូលចិត្ដយកកំហឹងដាក់មុខ ។ យើងនឹងមិនអាចបានសុខទេ បើយើងនៅមានចរិតកូនក្មេង ។

បើយើងមិនអង្គុយនិយាយគ្នាដោយស្ងៀមស្ងាត់ យើងនៅតែស្ដាប់ហេតុផលគ្នាមិនបាន ។ បើម្នាក់ធ្វើខុស ហើយយើងមិនអាចណែនាំគ្នាដោយស្ងាត់ៗ តែបែរជាបង្ករជម្លោះឡូឡា នោះយើងនឹងក្លាយជាចំណែកនៃកំហុសនោះដែរ ។ បើយើងមិនអាចកែប្រែនរណាម្នាក់មកតម្រូវចិត្ដយើងបានទេ ឬមិនអាចលើកលែងបានទេ នោះយើងគួរតែរស់នៅម្នាក់ឯងវិញល្អជាង ។ រស់ម្នាក់ឯង យើងលែងទើសអ្នកណាទៀតហើយ ព្រោះបើចង់បានសេរីភាព លុះត្រាតែកុំមានគ្រួសារ គ្មានគ្រួសារណាដែលមិនចេះឈ្លោះគ្នាទេ សំខាន់ត្រូវចេះមេត្ដា ចេះអត់ឱន ចេះលើកលែងឱ្យគ្នាខ្លះ ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត