ចូរញ៉ាំងជីវិតមួយនេះឲ្យប្រព្រឹត្តទៅដោយសេចក្ដីមិនប្រមាទ
។
អនាគតរបស់យើងៗជាអ្នកគូសវាសដោយខ្លួនឯង
ត្រូវមានសតិជានិច្ចមុននឹងសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ ថាថ្ងៃស្អែកនេះវាប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងណា
វាអាស្រ័យលើការសម្រេចចិត្តរបស់យើង ។
កាន់តែធ្វើល្អបានច្រើនប៉ុនណា
មានសេចក្ដីសុខកាន់តែច្រើនឡើងប៉ុណ្ណោះ ។
បើចេះទម្លាក់ចោលរបស់ខ្លះ
ប្រាកដណាស់ពិតជាស្រាលខ្លួន ។
មានសេចក្ដីទុក្ខតិច
ព្រោះគ្រប់យ៉ាងធ្វើដោយមានសតិស្មារតីជាប់ជានិច្ច ។
មានបញ្ហាធំត្រូវចេះបំបែកវាឲ្យតូចៗ
ចាំដោះស្រាយបញ្ហាតូចនោះបន្តិចម្ដងៗ មិនយូរក៏អស់ ។
បើចេះឲ្យអភ័យបាន
ក៏ដេកនៅជាសុខ ។
គេមើលមកយើងក្នុងផ្លូវបែបណាមិនសំខាន់
ប្រសិនបើអំពើនោះត្រឹមត្រូវ មិនបៀតបៀនខ្លួនឯង និងមិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ
ចូរប្រឹងធ្វើវាចុះ ។
កំហឹង
កើតឡើងក្នុងពេលដែលខ្លួនខ្វះសតិ ។
សុខ
និងទុក្ខ បន្តិចក៏រលាយបាត់ទៅ គ្មានអ្វីដែលអាចស្ថិតនៅជានិរន្តរ៍ទេ ។
ទុក្ខចាកឆ្ងាយទៅ
រួចហើយចិត្តក៏មានក្ដីសុខ ។
ការឲ្យ
ជាហេតុនាំសុខមកឲ្យ ។
អ្នកពូកែគ្រប់គ្រង
មិនមែនពូកែគ្រប់គ្រងអ្នកដទៃទេ តែពូកែទាំងគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯងបានទៀតផង ។
ក្នុងជីវិតជាក់ស្ដែង
មនុស្សគ្រប់គ្នារមែងជួបឥដ្ឋារម្មណ៍ និងអនិដ្ឋារម្មណ៍
ប្ដូរផ្លាស់គ្នាក្លាយជារឿងធម្មតាទៅហើយ ៕
No comments:
Post a Comment