តាសាយជាបុគ្គលយល់ពិភពលោក និងមានជីវិតល្អប្រសើរម្នាក់
គាត់បានយល់ឃើញថា “រឿងរ៉ាវនៅលើលោកមួយនេះ
គ្មានអ្វីដែលសំណាងតែម្យ៉ាងនោះទេ ហើយក៏គ្មានអ្វីស៊យម៉ារហូតដែរ គ្រប់យ៉ាងត្រូវមានវត្តមាន នៃពួកវាទាំងពីរនេះជានិច្ច”។
ដូច្នោះ កាលបើគាត់បានជួបគ្រោះហ៍កាច ក៏គាត់មិនសោយសោក
ពេលបានជួបនឹងសំណាងក៏មិនសប្បាយរខិរខុបជ្រុលពេកដែរ។ គាត់មានអាកប្បកិរិយាជាមួយរឿងរ៉ាវទាំងអស់ដែលបានជួបប្រសប់ដោយអារម្មណ៍នឹងន។
មានថ្ងៃមួយនោះ សេះមួយក្បាល់របស់គាត់បានបាត់ មិត្តភឿនរបស់គាត់ កាលបើដឹងរឿងហេតុនេះហើយ
ម្នាក់ៗនាំគ្នាលួងលោមគាត់។
ប៉ុន្តែតាសាយត្រឡប់ជាឆ្លើយតបថា “អរគុណអ្នករាល់គ្នាណាស់ដែលមានទឹកចិត្ត ថ្វីបើខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ខូចចិត្តក្នុងរឿងនេះក៏ដោយ
បាត់សេះទៅហើយ វាប្រាកដណាស់ថា អាចនឹងកើតរឿងល្អមួយក៏ថាបាន”។ កន្លងទៅបានប៉ុន្មានថ្ងៃ សេះមួយក្បាលបានវិលត្រឡប់មកវិញជាមួយពូជសេះល្អដ៏មានតម្លៃមួយក្បាលមកជាមួយផង។
មិត្តភតិ្តជិតខាងរបស់គាត់ ពេលបានជ្រាបដំណឹងនេះ ម្នាក់ៗក៏មកសម្តែងសេចក្ដីត្រេកអរ ប៉ុន្តែគាត់និយាយតបថា
“វាមិនមានអ្វីដ៏មានតម្លៃរហូតដល់សម្តែងសេចក្ដីត្រេកអរទេ
បានសេះមកមួយក្បាលទៀត វាពិតជាអាចនឹងកើតគ្រោះហ៍អាសន្នម្យ៉ាងក៏ថាបាន”។ កូបប្រុសតាសាយពេញចិត្តសេះពូជល្អមួយក្បាលនោះណាស់ ច្រើនតែជិះវាទៅដើរលេងជានិច្ច
ហើយសេះមួយក្បាលនោះវារត់លឿនណាស់។ មានគ្រាមួយនោះ កូនប្រុសតាសាយបានធ្លាក់ពីលើខ្នងសេះហើយធ្លាក់ខ្លួនពិការភាពជើងម្ខាងទៅ។
មិត្តភក្តិរបស់តាសាយជ្រាបដំណឹងនេះ ម្នាក់ៗក៏នាំគ្នាមកសម្តែងអារម្មណ៍សោកស្តាយជាមួយគាត់
តាសាយត្រឡប់ជានិយាយតបមិត្តភក្តិដោយអាកប្បកិរិយាស្ងប់ស្ងៀមត្រជាក់ចិត្តថា “ពិការជើងទៅម្ខាងនៅចុងបំផុត នឹងជារឿងគ្រោះហ៍អាក្រក់ ឬក៏សំណាងល្អនៅសម្រេចចិត្តបានពិបាក”។ កាលជាខាងក្រោយមក មិនយូរក៏កើតសង្គ្រាមរវាងប្រទេសចិន និងពួកកុលសម្ព័ន្ធ។ មនុស្សវ័យជំទង់ទូទាំងប្រទេសម្នាក់ៗត្រូវបានគេកេណ្ឌទៅធ្វើជាទាហានការពារប្រទេស។
សង្រ្គាមគ្រានោះប្រយុទ្ធគ្នាយ៉ាងស៊ីសាច់ហូតឈាម ប្រើពេលអស់យ៉ាងយូរ។ កម្លោះមួយចំនួនធំបានស្លាប់ក្នុងសមរភូមិ
ប៉ុន្តែកូនប្រុសរបស់តាសាយដែលជាប់ពិការភាព ទើបមិនត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅធ្វើជាទាហាន ហើយស្នាក់នៅក្នុងភូមិដំណើរការជីវិតដោយសុខសាន្ត។
ស្រង់ចេញពីសៀវភៅ “ក្បួនតម្រានាគអប់រំចិត្ត”
ប្រភព៖ secret
ប្រែ.ចាន់
No comments:
Post a Comment