ជីវិត

ពាក្យថា ជីវិត សំដៅដល់ប្រមាណនៃអាយុ ឬការរស់នៅរបស់សត្វទាំងឡាយគ្រប់ៗគ្នា ស្ថិតនៅក្នុងលោកសន្និវាស។

ម្យ៉ាងទៀត ជីវិត​ សំដៅដល់រូបរាងកាយ និងចិត្តវិញ្ញាណរបស់សត្វលោក ឬបើនិយាយឲ្យងាយស្តាប់ គឺខ្លួនប្រាណរបស់សត្វលោកគ្រប់គ្នា ​ដែលកំពុងមានសកម្មភាពនេះឯង។

ម្យ៉ាងទៀត ជីវិត មិនគឺអ្វីដទៃក្រៅអំពីការឃើញ ការឮ ការដឹងក្លិន ការដឹងរស ការដឹងផោដ្ឋព្វៈ និងការដឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងៗ នោះឡើយ នៅពេលការឃើញ ការឮជាដើមលែងមានហើយ ក៏សន្មតិថា ជាពេលអស់ជីវិត ឬពេលស្លាប់នោះឯង។

ដើមរុក្ខជាតិទាំងឡាយ យើងក៏អាចនិយាយថា រស់ឬស្លាប់បានដែរ តែមិនមានជីវិតទេ ព្រោះជាធម្មជាតិ ដែលកើតឡើងអំពីសមុដ្ឋានតែមួយ គឺឧតុ (រដូវ) ឯជីវិតសត្វលោកកើតឡើងពីសមុដ្ឋានបួន កម្ម ចិត្ត ឧតុ និងអាហារ។

--------------------------------------------

ស្រង់ចេញពីសៀវភៅ៖ ដំណើរជីវិត

ប.ទី១ រ.អ៊ឹម សាវ័ន ព.ស.២៥៥១ ទំ.១-២

រ. សាន សុជា

រូបភាពហ្វេសប៊ុកផេក

“...សេចក្ដីទុក្ខទាំងឡាយ រមែងកើតចេញពីហេតុ ពេលណាយើងស្គាល់ហេតុច្បាស់ យើងក៏ស្គាល់វិធីកំចាត់បង់ទុក្ខចោលនោះបាន។ ហេតុនៃសេចក្ដីទុក្ខនោះ ក៏រមែងកើតចេញពីខ្លួនរបស់យើងនេះឯង គឺជាគ្រឿងកង្វល់ចិត្ត ដែលសន្សំបានមកពីជុំវិញខ្លួនរបស់យើង ដួងចិត្តដែលមិនមានសេរីភាព ត្រូវធ្លាក់ខ្លួនធ្វើទាសកររបស់រឿងផ្សេងៗ...”។