“…ភាវនា គឺជាកំពូលនៃបុណ្យ អ្នកមានសីលតែមិនមានការចម្រើនភាវនាក៏ទៅនិព្វានមិនបាន។ ការចម្រើនភាវនាជាបុណ្យយ៉ាងឧត្តម។ យើងចម្រើនភាវនា មិនចាំបាច់ដាក់ទុនអ្វីច្រើនឡើយ គ្រាន់តែអង្គុយឲ្យស្រួល នឹងអង្គុយពែន ឬអង្គុយបត់ជើងក៏បាន ស្រេចទៅលើទីកន្លែង និងសង្គម ដៃស្ដាំដាក់ត្រួតលើដៃធ្វេង រួចហើយតម្កល់ចិត្តដកដង្ហើមចេញ-ចូល ដោយការនឹករលឹកដល់គុណព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ និងព្រះសង្ឃ។
ការចម្រើនភាវនាមិនមែនជារឿងរបស់ព្រះធុតុង្គរុក្ខមូល
ឬជារបស់ព្រះភិក្ខុសង្ឃ អង្គសាមណេរ របស់មនុស្សឆ្លាត ឬមនុស្សល្ងង់
ប៉ុន្តែជារបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា គ្រប់ភេទ គ្រប់វណ្ណៈ គ្រប់វ័យ ក៏អាចធ្វើបាន។ អ្នកឈឺ
អ្នកជំងឺ អង្គុយ ដេកលើផ្ទះលើគ្រែក៏អាចធ្វើបានមិនរើសកាល មិនរើសទីកន្លែង
អាចធ្វើបានគ្រប់កាលលំហ…”៕
អប់រំដោយ
លោកឪ លី
ធម្មធរោ
ប្រភព៖
ធម្មៈព្រះត្រៃរតន៍
No comments:
Post a Comment