គតិអប់រំបង្កើនកម្លាំងចិត្តក្នុងថ្ងៃដែលខ្លួនអស់សង្ឃឹម

គតិអប់រំបង្កើនកម្លាំងចិត្តក្នុងថ្ងៃដែលខ្លួនអស់សង្ឃឹម

ខ្សែក្រាហ្វិចជីវិតរបស់មនុស្សយើងដូចជាអក្សរ W

បើសម្លឹងមើលវាឲ្យច្បាស់មែនទែន

វាជាធម្មៈដែលកប់ជ្រៅនៅក្នុងនោះស្រាប់ហើយ

វាមានខ្សែចុះមុនដល់ខ្សែឡើងក្រោយ

បន្ទាប់មកចុះ មន្ទាប់មកឡើង ឡើងចុះៗ

បែបហ្នឹងហើយ គឺជារឿងជីវិត ។

មនុស្សខ្លះចង់បានជីវិត A នៅតែមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់

ហើយចង់បានទៅដល់ A⁺ ទៀត ។

មនុស្សដែលមានមនោគតិបែបហ្នឹង ចាត់ទុកថា

ជាមនុស្សមិនទាន់យល់ពីលោកនេះនៅឡើយទេ ។

ជីវិតមិនខុសពីខ្សែអំបោះ ដែលគេហូតទាញចេញមក

ពីហុងអំបោះជារឿយៗ រួចគេគិតថា

អំបោះដែលនៅរុំហុងអំបោះនោះនៅសល់ច្រើនណាស់

ប៉ុន្តែតាមការពិតទៅ អំបោះនៅជាប់ហុងនោះនៅសល់តិចណាស់

ហុងអំបោះគឺជាមាយាទាក់ទាញចិត្តឲ្យមានក្ដីប្រមាទ

គិតថា យើងនៅសល់ជីវិតច្រើនទៀត ។

ពេលណាចាញ់ក៏ទទួលស្គាល់ថាចាញ់

មិនមែនប្រឹងប្រជែងគិតតែពីយកឈ្នះតែម្យ៉ាងទេ

ការព្រមចុះចាញ់ខ្លះ មិនមានអ្វីត្រូវបង់ខាតនោះឡើយ

ជួនកាលវត្ថុដែលទទួលបានត្រឡប់មកវិញ

អាចមានគុណតម្លៃច្រើនជាងដែលយើងខំប្រឹងយកឈ្នះ ។

ការព្រមចុះចាញ់ ពេលខ្លះ អាចទទួលបានមិត្តភាពត្រឡប់មកវិញ

មិនធ្វើឲ្យបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ បងប្អូន ញាតិមិត្ត

អ្នកជិតខាងជាប់របងផងជាមួយ ឬមិត្តភក្តិរួបការងារ ជាដើម ។

ការព្រមចុះចាញ់ខ្លះទៀត មិនឃើញពិបាកត្រង់ណាឡើយ

ហើយក៏មិនស្រួលត្រង់ណាដែរ បើសិនជាឈ្នះត្រូវបានបាត់បង់

មិត្តភក្តិ បាត់បង់ការងារ បាត់បង់ប្រធានចៅហ្វាយនាយ

ឬក៏បាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់នោះ ។

អ្នកខ្លះកើតរោគចាញ់គេមិនបាន ក្នុងកន្លែងធ្វើការងារមិនគ្រប់

រាលដាលទៅដល់ឯផ្ទះ ទៅឯគ្រួសារទៀត ។

បែបនេះឲ្យគិតថា បើក្នុងផ្ទះព្រមចុះចាញ់មិនបាន ហើយម្នាក់ៗ

គិតតែពីយកឈ្នះរៀងៗខ្លួន នឹងខ្វល់អម្ពល់ចិត្តប៉ុនណាទៅ

បើចេះដឹងកាន់តែច្រើន ពូកែកាន់តែខ្លាំង អំណាចកាន់តែធំ

ឱកាសយកឈ្នះចាញ់កាន់តែបានច្រើន

ហើយការមិនព្រមចុះចាញ់កាន់តែពិបាកទៅទៀត ។

ចូរព្រមចុះចាញ់ខ្លះៗទៅណ៎ា បើសិនការព្រមចុះចាញ់នោះ

ដើម្បីអ្នកដទៃ ឬឲ្យភាគីរួមឈ្នះខ្លះទៅ ។

ការហ្វឹកហ្វឺនពីការរៀនចេះព្រមចុះចាញ់ខ្លះ កុំឲ្យខ្លួនឯងហ្នឹង

ទទួលបានងារថា “កើតរោគចាញ់មិនបាន” ។

ការដោះស្រាមកម្មនោះ ត្រូវដោះស្រាយទង្វើដែលមានការខ្វះខាតចន្លោះប្រហោង

ឧបមាដូចជាការធ្វើឲ្យមានការប្រឡាក់ប្រឡូកនៅកន្លែងណាមួយ

ក៏ត្រូវតែធ្វើការលាងជម្រះសំអាតត្រង់កន្លែងនោះ

រួចហើយកុំធ្វើឲ្យជីវិតខ្លួន ទៅប្រឡូកប្រឡាក់ជាមួយបញ្ហានោះទៀត ។

តើលុយកាក់ និងដុំដីណាមួយល្អ និងមានតម្លៃច្រើនជាង?

បើសិនមាននរណាមួយមកសួរយើងថា

តើលុយកាក់ និងដុំដីណាមួយល្អ និងមានតម្លៃច្រើនជាង?

មិនថាចម្លើយតបមកនោះបែបណាទេ គឺសុទ្ធតែត្រូវទាំងអស់

ដោយសារតែវាមានចំណុចល្អរៀងៗខ្លួន

ឧបមាដូចជាមនុស្សយើងម្នាក់ៗក៏មានចំណុចល្អ និងចំណុចអាក្រក់រៀងៗខ្លួន

គ្មានអ្នកណាល្អជាងអ្នកណានោះទេ វាអាស្រ័យត្រង់ថា តើអ្នកណាអាច

មើលឃើញពីចំណុចល្អក្នុងខ្លួន និងស្គាល់គុណតម្លៃរបស់ខ្លួនឯងច្រើនជាងប៉ុណ្ណោះ ។

មិនត្រូវហោះហើរខ្ពស់ដូចជាគេទេ

ចូរហោះហើរ តាមដែលខ្លួនឯងអាចហោះហើរបាន

ឥរិយាបថនៃការហោះ មិនចាំបាច់ទៅត្រាប់យកតាមគេមកទេ

គ្រាន់តែហោះឲ្យដល់ “ក្ដីសុបិន” របស់ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ

គឺវាគ្រប់គ្រាន់ណាស់ទៅហើយ ។

ឲ្យចិត្តដើរតាម កុំដើរតាមចិត្ត

ចិត្ត… ជាទីសំណាក់អាស្រ័យរបស់ចំណង់តណ្ហា

ហើយបើមិនបានហ្វឹកហាត់អប់រំឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទេ

ចំណង់តណ្ហានេះនឹងរីកមាឌរីទំហំកាន់តែធំ

រួចហើយចិត្តមួយនេះក៏ក្លាយខ្លួនទៅជាទាសៈ ចង់ស៊ី

ទើបស៊ីតាមរបៀបមិនចេះឆ្អែតស្កប់ស្កល់​ មិនចេះគ្រប់គ្រាន់

ដោយមិនចាំបាច់រកហេតុផលថា ត្រូវឬខុស គួរឬមិនគួរ

ល្អឬអាក្រក់ទេ ។ ចង់ល្បីល្បាញ ទើបខ្លួនធ្វើគ្រប់វិធី

ដោយមិនចាំបាច់ជ្រើសរើសវិធីឡើយ។ល។

មិនមានអ្វីគួរឲ្យខ្លាចស្មើនឹង​ “ចំណង់តណ្ហា” នេះទេ ។

បើចិត្តដឹងមិនទាន់ ចំណង់តណ្ហានេះ

ក៏ពិបាកគ្រប់គ្រងទង្វើ (ហើយចំណង់តណ្ហានេះនឹងគ្រប់គ្រង់ជំនួសវិញ)

ទង្វើដែលខ្វះការគ្រប់គ្រង ខ្វះការថ្លឹងថ្លែងវាស់ស្ទង់ចិត្ត ប្រព្រឹត្តធ្វើទៅ

ដូចជាចិត្តចង់ ដោយការប្រាសចាកការត្រិះរិះគិតពិចារណា

មិនមានការចាំក្លំមើល ឬស្ងប់រម្ងាប់ តែងតែប្រៀបដូចជាតួរថយន្ដដែលរត់ទៅ

ដោយគ្មានបង្កូត និងតៃកុងបើកអ៊ីចឹង គ្រាន់តែបោះពួយ

ទៅតាមកម្លាំងរុញរបស់គ្រឿងម៉ាស៊ីនប៉ុណ្ណោះ ។

ការលាងទឹកសាប៊ូជាមួយទឹកថ្មី យើងម្នាក់ៗ

សុទ្ធតែដឹងវិធីសាស្ត្រ ក្នុងការលាងចាន ឆ្នាំងមែនទេ?

យើងត្រូវការប្រើសាប៊ូ ធ្វើការលាងសំអាតចាន កែវ

ពែង ឆ្នាំង សម ស្លាបព្រាឲ្យបានសស្អាតភ្លឺរលោង

ប៉ុន្តែយើងមានការគិតដល់ការលាងសំអាតរបស់ទឹកសាប៊ូនោះខ្លះទេ

បើទឹកសាប៊ូលាងចានឆ្នាំងនោះមានភាពកខ្វក់

ចាន ឆ្នាំងដែលយើងលាងជំរះនោះ មុខជាមិនស្អាតហើយ

ប្រៀបដូចជាជីវិតរបស់យើង មិនថាយើងស្ទុះស្ទាម្នីម្នា

ឬចាប់ផ្ដើមសាជាថ្មីប៉ុន្មានដងទេ បើមិនបានលាងជំរះចិត្តឲ្យបានស្អាត

ជាមុន ឲ្យអស់ពីភាពអស់សង្ឃឹម ឲ្យអស់សេចក្ដីសោកសៅទេ

ទោះជាយើងចាប់ផ្ដើមសាជាថ្មីប៉ុន្មានដងទៀត

ក៏នៅតែប៉ុណ្ណឹងដដែលហ្នឹង ។

សេចក្ដីសុខនោះមកឯកឯង មិនចាំបាច់រកឲ្យហត់នឿយឡើយ

ក្នុងពេលមានអ្នកណាមួយ និយាយថា “ខ្ញុំត្រូវការសេចក្ដីសុខ” ។

ជួនកាលមានមនុស្សខ្លះ រត់រកសេចក្ដីសុខ រហូតទាល់តែហត់នឿយ ។

តាមការពិតនោះ ការស្វែងរកសេចក្ដីសុខនោះ គឺវាងាយស្រួលខ្លាំងណាស់

ត្រូវតែកាត់ពាក្យថា “ខ្ញុំ” និងកាត់ពាក្យថា “ត្រូវការ” ចោលចេញ

សេចក្ដីសុខនោះ នឹងមកឯកឯង ។

“ទឹកអាចធ្វើឲ្យទូកអណ្ដែតបាន ហើយទឹកក៏អាចពន្លិចទូកនោះវិញបានដែរ” ។

“ទ្រព្យសម្បត្តិមាសប្រាក់ អាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានសេចក្ដីសុខបាន

វាក៏អាចធ្វើឲ្យមនុស្សកើតទុក្ខបានផងដែរ” ។

“ការមើលរំលងកិច្ចការតូចៗ

ក៏មិនអាចធ្វើឲ្យការងារធំមហិមាសម្រេចបានដែរ”។

“សម្លឹងគិតរំពៃទោសខ្លួនឯង …ជាជនបណ្ឌិត,

សម្លឹងគិតរំពៃទោសអ្នកដទៃ … ជាជនពាល” ។

សេចក្ដីសុខនៅត្រឹមតែចុងច្រមុះ

សេចក្ដីសុខនៅជិតខ្លួនយើងបង្កើយ ទាល់តែខ្លួនយើង

មើលមិនឃើញដូចជាចុងច្រមុះ

សូម្បីតែវត្ថុដែលជិតភ្នែកបំផុត ដូចជារោមភ្នែក

តែយើងមើលមិនឃើញ យើងច្រើនមើលឃើញអ្វីៗដែលនៅឆ្ងាយ

រហូតដល់លះបង់វត្ថុល្អៗដែលនៅជាប់ជាមួយខ្លួននេះចោល

រួមទាំងសេចក្ដីសុខដែលមានស្រាប់ផង

ប៉ុន្តែយើងមិនធ្លាប់គិត ឬមិនធ្លាប់ដឹងថា ខ្លួនឯងនេះមាន

ហើយយើងបែរជារត់រកសេចក្ដីសុខដែលនៅខាងក្រៅទាំងនោះទៅវិញ

ទាំងដែលសេចក្ដីសុខនៅជាប់ជាមួយខ្លួនយើងជានិច្ច

មិនធ្លាប់បានគេចចេញទៅណាឡើយ

តែមូលហេតុអ្វី បានជាយើងមិនដឹងទៅវិញ?

សូមរង់ចាំអានបន្តទៀត