ជីវិតជាសម្បត្តិក្នុងខ្លួនដ៏សំខាន់

ជីវិតជាសម្បត្តិក្នុងខ្លួនដ៏សំខាន់

ដូចពោលហើយថា មនុស្សយើងនេះនឹងរស់នៅបានព្រោះជីវិត ប៉ុណ្ណោះក៏ល្មមបានហើយថា ជីវិតជាសម្បត្តិក្នុងខ្លួនដ៏សំខាន់យ៉ាងណា កាលណាជីវិតរស់នៅ នឹងត្រូវការធ្វើខ្លួនយើងឲ្យមានចំណេះវិជ្ជា ឲ្យមានគុណធម៌ សេចក្ដីល្អឆ្លាសក្នុងវីធីប្រើវោហារ យល់ក្នុងវិធីគិតអានឲ្យវិសេសឡើងទៅ ឬនឹងឲ្យជាអ្នកសម្បូណ៌ដោយទ្រព្យដោយយសស័ក្ដិ ។ល។ សោត ក៏មានអំណាចនឹងធ្វើបាន ទាំងមានអំណាចនឹងទំនុកបម្រុងខ្លួនឲ្យបានសុខ ប្រាសចាកទុក្ខទាំងពួងក្នុងលោកនេះ ពោលយ៉ាងសម្បត្តិខាងក្រៅ ទាំងជាចលនវត្ថុ ទាំងជាអចលនវត្ថុ ជារបស់កណ្ដាលនៅសម្រាប់ក្នុងលោក បើត្រូវកាន់យកជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួន ដោយត្រឹមត្រូវតាមគន្លងធម៌ និងកាន់កាប់តាមច្បាប់ ឬនឹងគិតចាត់ធ្វើឡើងប្រើក៏បាន គ្មានអ្នកហាមប្រាម រួមសេចក្ដីថា សម្បត្តិខាងក្រៅ ដែលជារបស់មាននៅក្នុងលោក ដែលមនុស្សធ្វើឡើង រហូតទៅដល់សម្បត្តិខាងក្នុង គឺសេចក្ដីល្អផ្សេងៗ ទាំងអស់ កើតមានឡើងព្រោះជីវិតសម្បត្តិ តែអ្នកខ្លះមិនបានដឹងថា ខ្លួនមានជីវិតជាសម្បត្តិនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃ បើចេះប្រើឲ្យត្រូវកបកលឲ្យជាប្រយោជន៍មែនទែនហើយ អាចនឹងមានអំណាចភ្ជាប់សម្បត្តិខាងក្រៅ និងខាងក្នុងមកជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនបាន គេច្រើនតែល្អបង់ចោល ទើបតោងឱនថយជាងសាធុជនទាំងឡាយ ដែលបានធ្វើដូច្នោះ ព្រោះហេតុនោះ ជីវិតសម្បត្តិទើបប្រៀបដូចដើមទុន ដែលគ្រឿងសម្រាប់ប្រកបកិច្ចឲ្យកើតផលចំណេញ សមគួរណាស់តែនឹងដឹងថា ជីវិតរបស់មនុស្សយើងនេះជាសម្បត្តិក្នុងខ្លួនដ៏សំខាន់តែម្ដង បណ្ដាលអ្នកមានជីវិតរស់នៅហើយ គួរជាសាទរឲ្យសមតាមភូមិរបស់ខ្លួនដោយពិត ។

ចម្លងចេញពីសៀវភៅ កម្ពុជសុរិយា បោះពុម្ពដោយពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត ភ្នំពេញ គ.ស. ១៩៣៨ ភាគ ១ ទំ.១៨៧-១៨៩