ជីវិតជារបស់មានតម្លៃ

ជីវិតជារបស់មានតម្លៃ

ព្រោះហេតុអ្វី មនុស្សទើបតោងស្រឡាញ់ជីវិតរបស់ខ្លួនគ្រប់រូប ក្រៅអំពីសេចក្ដីដែលពោលមកហើយ ក៏គួរជាឃើញថា ព្រោះជីវិតរបស់មនុស្សនេះ រកបានដោយក្រ បណ្ដាលរបស់ផ្សេងៗ ដែលមាននៅក្នុងលោកនេះ ដែលនិយមថាជារបស់មានតម្លៃ ក៏នូវមិនស្មើនឹងតម្លៃរបស់ជីវិតនេះនៅឡើយ ព្រោះរបស់តម្លៃទាំងនោះកាលសាបសូន្យទៅហើយ បើមានជីវិតរស់នៅទាំងមានទ្រព្យផង អាចនឹងរកថ្មីជំនួសក៏បាន ព្រោះហេតុនេះជីវិតរបស់មនុស្ស ទើបជារបស់មានតម្លៃជាងតម្លៃនៃវត្ថុផ្សេងៗ ក្នុងលោកនេះ លោគិតមើល ឧបមាថា យើងស្លាប់ហើយ ទទួលមានអ្នកវិសេសជប់ឲ្យត្រឡប់រស់មកវិញ ហើយទារយកបំណាច់អំពីយើងយ៉ាងច្រើនបំផុត បើយើងគ្មានទ្រព្យរបស់នឹងឲ្យគេ ក៏គង់ជានឹងយកខ្លួនទៅបំរើអ្នកនោះ ជាការតបគុណគេ កុំថាឡើយដល់ទៅស្លាប់ សូម្បីតែអវយវៈឯណានីមួយពិការ ដូចភ្នែកខ្វាក់ ត្រចៀកថ្លង់ ។ល។ បើជាមានគ្រូពេទ្យវិសេសអាចរក្សាឲ្យត្រឡប់សះជាដូចដើមវិញ ហើយទាមទារយកបំណាច់តាមត្រូវការ ជឿថា អ្នកសាមីខ្លួនគង់ជាសុខចិត្តឲ្យដោយស្រួល ទាំងអំណរគុណគេយ៉ាងច្រើនទៀតផង ឧទាហរណ៍ប៉ុណ្ណេះ ក៏ល្មមឃើញបានហើយថា ជីវិតជារបស់មានតម្លៃយ៉ាងណា បើចេះប្រើឲ្យជាប្រយោជន៍ពិតប្រាកដ ក៏នឹងទ្វេតម្លៃផុតវិស័យនឹងត្រារាប់បាន ។

ចម្លងចេញពីសៀវភៅ កម្ពុជសុរិយា បោះពុម្ពដោយពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត ភ្នំពេញ គ.ស. ១៩៣៨ ភាគ ១ ទំ. ១៨៩-១៩០