ចិត្តបរិសុទ្ធហើយ សុគតិគួរគប្បីប្រាថ្នាចុះ

ចិត្តបរិសុទ្ធហើយ សុគតិគួរគប្បីប្រាថ្នាចុះ

"កាលបើចិត្តបរិសុទ្ធហើយ សុគតិគួរគប្បីប្រាថ្នាចុះ" ។ សេចក្ដីថា អ្នកណាមួយ ទោះបព្វជិតក្ដី គ្រហស្ថក្ដី កាលបើបានធ្វើចិត្តខ្លួនឱ្យស្អាតបរិសុទ្ធហើយ អ្នកនោះ នឹងត្រូវបាននូវសុគតិ ។ ឯសុគតិនោះ ប្រែថា ដំណើរល្អ" មានពីរយ៉ាងគឺ៖

ក) ដំណើរល្អក្នុងការប្រតិបត្តិ ។ សេចក្ដីថា អ្នកដែលមានចិត្តស្អាតបរិសុទ្ធ តែងប្រតិបត្តិធ្វើតែអំពើល្អ អំពើសុចរិត ។

ខ) ដំណើរល្អក្នុងគតិ គឺកំណើត ។ សេចក្ដីថា អ្នកដែលបានប្រតិបត្តិត្រឹមត្រូវតាមសុចរិតធម៌ហើយ លុះធ្វើមរណកាលទៅ នឹងបានទៅកើតក្នុងកំណើតមនុស្សខ្លះ កំណើតទេវតាខ្លះ ។

ចំណែកអ្នកដែលមានចិត្តសៅហ្មង នឹងត្រូវបាននូវទុគ្គតិ ផ្ទុយនឹងសុគតិ ។ ក្នុងខុទ្ទកនិកាយ ធម្មបទ ត្រង់ចិត្តវគ្គ មានពុទ្ធភាសិត ដែលព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់ ប្រកាសសំដែងថា៖

ចិត្ត គេលំបាកមើលឃើញណាស់, ចិត្តសុខុមណាស់ ហើយតែងតែធ្លាក់ទៅជាប់នៅក្នុងកន្លែងណាដែលខ្លួនប្រាថ្នា, អ្នកប្រាជ្ញគប្បីរក្សាចិត្តឱ្យបាន, ចិត្តដែលគេរក្សាបានហើយគឺថា អាចធ្វើឱ្យចិត្តផុតចាកសេចក្ដីសៅហ្មងបានហើយ តែងតែនាំមកនូវសេចក្ដីសុខ គឺសុខក្នុងលោកនេះ និងលោកខាងមុខ ព្រមទាំងសុខក្នុងព្រះនិព្វានផង ។

ចិត្ត គេសង្កត់សង្កិន ផ្ទញ់ផ្ទាល់បានដោយលំបាកណាស់, ចិត្តស្រាលកើតរលត់ភ្លាមៗ រហ័យណាស់, ចិត្តតែងធ្លាក់ទៅជាប់នៅក្នុងកន្លែងណាដែលខ្លួនប្រាថ្នា, ការទូន្មានចិត្តបានហើយ ជាការប្រពៃ(ព្រោះ) ចិត្តដែលគេទូន្មានបានហើយ តែងនាំមកនូវសេចក្ដីសុខ ។

ចិត្តឥតមានរូបរាង ឥតមានពណ៌សម្បុរទេ អាស្រ័យនៅក្នុងគុហា គឺហទយរូប អាចទៅទទួលអារម្មណ៍ក្នុងទីឆ្ងាយបាន ត្រាច់ទៅតែឯកឯង គឺឥតមានចិត្តពីរបីទៅជាមួយទេ, អ្នកណាអាចសង្រួមចិត្តបាន គឺអាចធ្វើចិត្តមិនឱ្យសៅហ្មងដោយកិលេសធម៌ណាមួយ ឱ្យចិត្តបរិសុទ្ធស្អាត អ្នកនោះ នឹងអាចរួចផុតចាកចំណងនៃកិលេសមារ គឺបានសេចក្ដីថា រួចផុតចាកវដ្ដៈ ការវិលកើតស្លាប់ ក្នុងភូមិទាំងបីគឺ កាមាវចរភូមិ រូបាវចរភូមិ និងអរូបាវចរភូមិ ។

សរុបសេចក្ដីថា "អ្នកដែលមានចិត្តស្អាត នឹងបានសម្រេចនូវសេចក្ដីសុខ យ៉ាងឧដុង្គឧត្តម គឺបរមសុខក្នុងព្រះនិព្វាន" ។

ព្រះសាក្យមុនីបរមគ្រូរបស់យើង ព្រះអង្គទ្រង់ជ្រាបថា ចិត្តដែលសៅហ្មងដោយកិលេស នឹងនាំឱ្យមានទោស មានវិបត្តិ មានសេចក្ដីទុក្ខ វិនាសច្រើនប្រការណាស់, ចិត្តដែលស្អាតបរិសុទ្ធ នឹងនាំឱ្យមានគុណសម្បត្តិ មានសេចក្ដីសុខ ចម្រើនជាអនេក, ដោយព្រះអង្គ ទ្រង់មានព្រះទ័យប្រកបដោយមហាករុណាទិគុណដ៏លើសលុប ទើបព្រះអង្គទ្រង់បានប្រោសប្រទាន នូវឱវាទទី ៣ ថា សចិត្តបរិយោទបនំ "ត្រូវដុសខាត់ជម្រះចិត្តរបស់ខ្លួនឱ្យស្អាត" ។

"សុខដទៃក្រៅពីសេចក្ដីស្ងប់ មិនមានឡើយ" ៕

សម្តេចព្រះពោធិ៍វង្ស ហួត តាត វិជិរប្បញ្ញោ ពុទ្ធសាសន៍ សង្ខេប

ផ្សាយដោយពុទ្ធសាសនាបណ្ឌិត ភ្នំពេញ ព.ស. ២៥១៣ ទំ.៣៤-៣៩ 
រូបភាព៖ Google.com