រឿង ស្ដេចចាប ត(២)

រឿង ស្ដេចចាប ត(២)

ស្ដេចចាបឆ្លើយតបថា

“ត្រង់ខ្លួនខ្ញុំប្រាប់ថា ស្រូវគួរទី ១ ត្រូវយកទៅប្រើដោះបំណុលចាស់គឺ ខ្ញុំត្រូវយកគួរស្រូវនេះត្រឡប់ទៅចិញ្ចឹមម្ដាយឪពុក ព្រោះក្នុងពេលនេះ លោកទាំងពីរចាស់ជរាណាស់ទៅហើយ ពេញមួយជីវិតរបស់លោក បានទទួលការលំបាកមករហូត លោកទាំងពីរជាអ្នកមានព្រះគុណដ៏លើសលុប រកអ្វីមកប្រៀបផ្ទឹមស្មើពុំបានឡើយ ។

លោកទាំងពីរជាអ្នកផ្ដល់កំណើត ឲ្យជីវិត បញ្ចុកចំណីអាហារ បញ្ចុកទឹក និងមើលថែទាំខ្ញុំមករហូតដល់ធំ រាប់ថា ខ្ញុំជាកូនបំណុលរបស់លោក ហើយខ្លួនខ្ញុំនេះ នឹងរកអ្វីមកតបស្នងសងគុណលោកក្នុងជាតិនេះ យ៉ាងណាក៏មិនមានថ្ងៃរួចអស់ដែរ ទើបសមគួរដែលជាកូនដូចជាខ្ញុំត្រូវយកចំណីអាហារ និងវត្ថុល្អៗតាមដែលខ្ញុំអាចរកមកបាន ជាចំណែកមួយទៅប្រើដោះបំណុលចំពោះលោកអ្នកដ៏មានព្រះគុណទាំងពីរ និងធ្វើយ៉ាងនេះ គង់លោកទាំងពីរនៅមានជីវិតរស់ ។

ចំណែកគួរស្រូវទី ២ នោះ ត្រូវយកទៅឲ្យគេ គឺត្រូវយកទៅឲ្យកូនសត្វកូនតូចៗទាំងឡាយ ដែលកំពុងនៅតូចៗនៅឡើយ ដែលគ្នាមិនអាចរកស៊ីចាប់ចំណីបានដោយខ្លួនឯង។ ពេលខ្ញុំចិញ្ចឹមមើលថែពួកគេក្នុងពេលនេះ ក្នុងថ្ងៃខាងមុខតទៅ ក្នុងពេលដែលខ្ញុំចាស់ទៅតាមច្បាប់នៃធម្មជាតិ ដែលគ្មានបុគ្គលណាអាចគេចផុតទៅបាន ។

គេក៏នឹករលឹកដល់គុណូបការៈបុណ្យដែលខ្ញុំបានចិញ្ចឹមមើលថែ ពួកគេនឹងតបស្នងសងគុណរបស់ខ្ញុំ ក្នុងពេលដែលខ្ញុំអស់កម្លាំងកម្ហែងទៅក្នុងជីវិត ឬអស់កម្លាំងក្នុងការចេញទៅរកស៊ីក្ដី ក៏រាប់ថា ជាការសន្សំ ឬក៏អាចចាត់ទុកថា គឺជាការបណ្ដាក់ទុនម្យ៉ាងក្នុងជីវិត ដោយមិនមានក្ដីប្រមាទ ។

ស្រូវគួរទី ៣ យកទៅកប់ទុកគឺ ខ្ញុំបានយកគួរស្រូវនោះទៅធ្វើបុណ្យ ដោយការឲ្យទានដល់សត្វណា ដែលមានខ្លួនចាស់ជរា សត្វដែលពិការ ឬសត្វដែលមានជំងឺឈឺឆ្កាត់ មិនអាចចេញទៅរកស៊ីកើត ។

ស្មើនឹងខ្ញុំយកគួរស្រូវទាំងនោះទៅកប់ទុក ព្រោះថាបណ្ឌិតទាំងឡាយ លោកបានអប់រំទូន្មានប្រៀនប្រដៅទុកថា ការធ្វើបុណ្យគឺជាការកប់កំណប់ទ្រព្យទុក ដើម្បីនាំយកទៅប្រើក្នុងភពខាងមុខទៀត ។

អ្នកស្រែបានស្តាប់ពាក្យឆ្លើយតបមកពីស្ដេចចាបហើយ ក៏កើតនូវបសាទោ និងយល់ភ្លាមថា ស្ដេចចាបមួយក្បាលនេះ មានបញ្ញា និងមានគុណធម៌ខ្ពស់ណាស់ វាទើបទទួលបានការជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំ គ្រប់គ្រងមើលថែសត្វចាបទាំងអស់ ដោយសារតែវាមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំ ដ៏ពូកែនិងល្អ ព្រមទាំងមានការដឹងគុណធ្វើតបគុណចំពោះម្ដាយឪពុក ជាសត្វដែលប្រកបព្រមដោយក្ដីមេត្តាចិត្ត ចំពោះកូនតូច និងថែមទាំងជាសត្វមានចិត្តបុណ្យ ត្រង់ដែលសំខាន់គឺ សត្វមួយក្បាលនេះ លែងមានអាត្មានិយម និងចេះដឹងខុសត្រូវ ។

ស្ដេចចាបឃើញអ្នកស្រែស្ងៀមឈឹង ទើបបានពន្យល់តទៅទៀតថា

“ស្រូវសាលីដែលខ្ញុំស៊ីចូលទៅនោះ ប្រៀបដូចជាយកទៅបោះចូលក្នុងជ្រោះ ដែលមិនចេះពេញសោះ ព្រោះខ្ញុំត្រូវស៊ីរាល់ថ្ងៃ ។ ថ្ងៃនេះស៊ីហើយ ថ្ងៃស្អែកឡើងក៏ត្រូវហើរមកស៊ីទៀត ហើយស៊ីប៉ុនណា ក៏ជ្រោះនោះមិនចេះពេញម្ដងណាឡើយ បើមិនស៊ីក៏មិនបាន ព្រោះបើផ្ទៃស្រែកឃ្លានហើយក៏កើតទុក្ខ” ។ អ្នកស្រែស្ដាប់ហើយ ទើបពោលជាមួយស្ដេចចាបនោះថា

“ចៅជាសត្វមានបញ្ញា ដំបូងខ្ញុំគិតថា ចៅជាសត្វល្មោភលោភលន់ណាស់ ព្រោះសត្វផ្សេងៗវាស៊ីស្រេចរៀបរយហើយ វាក៏មិនខាំពាំអ្វីត្រឡប់ទៅវិញឡើយ ចំណែកខាងចៅ ពេលហើរមកស៊ីហើយ ថែមទាំងខាំពាំគួរស្រូវត្រឡប់ទៅវិញទៀត ប៉ុន្តែពេលណាបានស្ដាប់សម្ដីពោលរបស់ចៅទៅ ទើបដឹងថា ចៅមិនបានខាំពាំទៅព្រោះតែសេចក្ដីលោភលន់ ឬសេចក្ដីល្មោភ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានគិតទេ ។

ប៉ុន្តែអ្វីដែលចៅពាំទៅ ក៏ព្រោះតែចៅស្គាល់នូវអំពើល្អចំពោះខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ថែមទាំងឆ្លាតឆ្លៀវចេះប្រើបញ្ញាទៀត គឺចេះយកទៅប្រើដោះបំណុលម្ដាយឪពុក យកទៅចិញ្ចឹមកូនតូចៗ និងយកទៅធ្វើបុណ្យដាក់ទាន ។ ចៅធ្វើអំពើល្អបានពិតមែន យើងសូមកោតសរសើរចៅយ៉ាងខ្លាំង ហើយយើងនឹងជួយឧបត្ថម្ភចៅ ចាត់ទុកថា យើងបានចូលរួមបុណ្យកុសលពីចៅធ្វើផងដែរ ។

អ្នកស្រែម្នាក់នោះ មានចិត្តសទ្ធាជ្រះថ្លាក្នុងគុណធម៌របស់ខ្លួនស្ដេចសត្វចាបយ៉ាងក្រៃលែង ទើបអង្គុយចុះលើដីដោះអន្ទាក់ចេញពីជើងស្តេចសត្វចាប ដោះលែងឲ្យមានសេរីភាពវិញ រួចហើយប្រគល់ស្រែស្រូវសាលីឲ្យដល់ស្ដេចសត្វចាបនោះ ក៏ប៉ុន្តែស្ដេចសត្វចាបនោះទទួលស្រូវសាលីទុកត្រឹមតែមួយចំណែក និងជាចំនួនស្រូវដែលស្ដេចសត្វចាបនោះប៉ាន់ស្មានប្រមាណថា ក៏ប្រហែលគ្រប់គ្រាន់ជាមួយរឿងដែលខ្លួនតាំងចិត្តទុក ។

សំខាន់ត្រង់អ្នកស្រែជាអ្នកមានចិត្តល្អស្អាតម្នាក់នេះ ថែមទាំងប្រាប់ដល់ស្ដេចសត្វចាបថា គេត្រេកអរអហោសិកម្មរឿងដែលស្ដេចសត្វចាបនោះប្រព្រឹត្តធ្វើដោយអចេតនាណាមួយ ប៉ះពាល់ដល់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលមានម្ចាស់ និងអនុញាតឲ្យស្ដេចសត្វចាបនាំហ្វូងមកស៊ីស្រូវសាលីពេញមួយជីវិតខ្លួនបាន ។

អ្នកស្រែនោះពេលចេះអំពីការឲ្យ ខ្លួនគេផ្ទាល់ក៏បានទទួលអ្វីៗដូច្នោះដែរ ហើយមានតម្លៃច្រើនជាងការឲ្យគួរស្រូវដែលមានក្នុងផ្ទៃវាលស្រែនោះទៅទៀត ព្រោះគេបានទទួលគតិអប់រំអំពីការប្រតិបត្តិរបស់ស្ដេចសត្វចាប រាប់តាំងអំពីថ្ងៃនោះមកជាដើម ទើបគេតាំងចិត្តធ្វើបុណ្យកុសល ធ្វើទានដល់អ្នកក្រតោកយ៉ាកទុគ៌ត សន្សំស្បៀងបុណ្យទុកមកអស់មួយជីវិត និងចុងក្រោយពេលអ្នកស្រែ ព្រមទាំងស្ដេចសត្វចាបនោះ ស្លាប់ទៅក៏បានទៅកើតក្នុងឋានសួគ៌ សោយសុខនៃផលបុណ្យដែលគេទាំងពីរបានធ្វើមកនោះ ។

ការប្រព្រឹត្តរបស់ស្ដេចសត្វចាប សត្វដែលមានបញ្ញាមួយនេះ ពិតមែនហើយ មិនមែនជាចាប ដូចជាឈ្មោះរបស់វាទេ និងក្លាយជាតួយ៉ាងដ៏ល្អ ដែលញ៉ាំងឲ្យអ្នកស្រែ និងមនុស្សទូទៅថា

មនុស្សយើងគ្រប់រូបនោះ គួរនឹងស្គាល់ថា យើងនោះគួរគ្រប់គ្រងរៀបចំចាត់ចែងទ្រព្យសម្បត្តិ ឬមាសប្រាក់ក្នុងមួយថ្ងៃៗ ដែលខ្លួនរកមកបានដោយលំបាកនោះយ៉ាងណា ទើបនឹងធ្វើឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនោះកើតបានជាប្រយោជន៍ដ៏ឧត្តមទាំងចំពោះខ្លួន គ្រួសារ សង្គម ព្រមទាំងប្រទេសជាតិដែលខ្លួនកំពុងរស់នៅអាស្រ័យជាទីពឹងបាន ។

រាប់ជាការប្រើបញ្ញាគ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងប៉ិនប្រសព្វ កាន់តែច្រើនឡើង កាន់តែមានសេចក្ដីសុខ សេចក្ដីចម្រើន ទាំងផ្លូវកាយ ទាំងផ្លូវចិត្ត សុខទាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងសុខទាំងពេលអនាគត ។ តើទង្វើរបស់ស្ដេចសត្វចាបមួយនេះបានអប់រំឲ្យយើងទទួលបាននូវគោលគំនិតអ្វីខ្លះ?

ប្រការមួយ រឿងក្នុងការយកទៅប្រើដោះបំណុលចាស់នោះ មានន័យថា ទ្រព្យសម្បត្តិដែលខ្លួនរកមកបានដោយការលំបាក មួយចំណែក យើងគួរនាំយកទៅតបស្នងសងគុណលោកអ្នកមានព្រះគុណ ដែលបានខិតខំចិញ្ចឹមមើលថែរក្សាយើងកន្លងមក ។ លោកជាអ្នកមានឧបការគុណចំពោះយើងក្នុងពេលដ៏សមគួរណាមួយ ដើម្បីជាការតបស្នងសងព្រះគុណអំពើល្អរបស់លោកទាំងនោះ ។ មនុស្សបូរាណតែងតែពោលតគ្នាជានិច្ចកាលថា បុគ្គលណាមួយ ដែលចេះធ្វើកតញ្ញូកតវេទី បុគ្គលនោះរមែងមិនធ្លាក់ចុះក្នុងសេចក្ដីវិនាស មានតែសេចក្ដីចម្រើនរុងរឿងសព្វគ្រប់ប្រការចូលមកក្នុងជីវិត ។

ប្រការពីរ រឿងការយកទៅឲ្យគេ មានន័យថា យើងគួរនាំយកទៅចិញ្ចឹមមើលរក្សាគ្រួសារ ប្រើប្រាស់ចាយវាយក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃឲ្យបានសមស្របជាមួយសម័យកាល មិនប្រើឲ្យច្រើនហួសហេតុពេក  និងប្រើតិចពេកទាល់តែយើងខ្សត់ខ្សោយលំបាកជាភារៈរបស់អ្នកដទៃ ជាពិសេសបំផុត យើងបានទទួលមកក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា ។ ហើយចេះបែងចែកមួយចំណែកនាំយកទៅទុកដាក់រក្សា ទុកប្រើការក្នុងពេលខ្លួនយើងចាស់ជរាទៅ ឬកើតមានហេតុអ្វីណានីមួយ ដែលយើងនឹកស្មានមិនដល់ក្នុងជីវិត ជាការមួយមិនមានសេចក្ដីប្រមាទក្នុងការប្រើជីវិតរស់នៅក្នុងលោកមួយនេះ ។

ក្នុងយុគសម័យនេះ រឿងក្នុងការទុកដាក់សន្សំលុយកាក់ គេប្រកាន់ថា​ ជារឿងសំខាន់ណាស់ ។ គោលការណ៍គ្រឹះសន្សំលុយកាក់ដ៏ល្អបំផុត និងបានផលចំណេញច្រើនបំផុតគឺ ការចាប់ផ្ដើមសន្សំលុយប្រាក់បញ្ញើជាប្រចាំដើម្បីអនាគត ជាប្រាក់សន្សំតាមបែបមិនដកមកវិញ មិនថាក្នុងករណីណាឡើយ ជាការរក្សាទុកដើម្បីអនាគតខាងមុខពិតប្រាកដមែន ។ គន្លឹះដ៏សំខាន់ដែលធ្វើឲ្យយើងធ្វើការសន្សំតាមបែបគ្រប់គ្រាមិនធ្លាក់ចុះគឺ ប្រកាន់ថា លុយសន្សំចំណែកដំបូងនេះ ជាតម្លៃចាយវាយចំណែកដំបូងដែលត្រូវប្រើ ។

គឺពេលមានលុយចំណូលចូលមករាល់ពេល ក៏ចាយវាយចំណែកនេះ ចំណែកឲ្យដល់ខ្លួនឯង នៅក្នុងចំណូលការដំបូងរបស់តម្លៃចាយវាយ នាំទៅផ្ញើធនាគារដែលផ្ដល់នូវការប្រាក់ខ្ពស់បំផុត នាំទៅទិញគ្រីឌិតកាតផ្សេងៗ ដែលគោលការណ៍ធានាដ៏ល្អ និងមានការប្រាក់ខ្ពស់ជាងធនាគារ ។ ចំណែកដែលនៅសេសសល់ក៏ថែមទាំងបែងចែកតម្លៃចំណាយផ្សេងៗ។ រួមទាំងលុយដែលសន្សំបម្រុងទុកក៏ជាប្រាក់មួយដុំទៀត ដែលគេនិយមប្រើក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ដើម្បីប្រើប្រាស់លុយកាក់បម្រុងនោះក្នុងពេលមានភ័យអាសន្ន ឬកើតហេតុណ៍អ្វីដែលយើងនឹកស្មានមិនដល់ យើងអាចនឹងបើកចេញមកប្រើក្នុងពេលចាំបាច់ ដោយមិនទៅរំខានដល់ប្រាក់បញ្ញើប្រចាំដើម្បីអនាគតឡើយ ។

ដល់ពេលយើងចាស់ទៅ លុយបញ្ញើប្រចាំដើម្បីអនាគត និងប្រាក់សន្សំបម្រុងទុកដែលសល់ វានឹងញ៉ាំងឲ្យជីវិតរបស់យើងក្នុងពេលខ្លួនចាស់ជរានោះមានសេចក្ដីសុខបំផុត ក្លាយជាមនុស្សចាស់ដែលមានសំណាងម្នាក់ក្នុងលោក ។ ជាមនុស្សដែលចូលនិវត្សរ៍ពីការធ្វើការងារដែលមានគុណតម្លៃ ចង់ទៅទីណាក៏ទៅបាន ចង់ស៊ីអ្វីក៏ស៊ីបានគ្មានអ្នកណាគេហ៊ានថា ព្រោះជាលុយកាក់របស់យើង មិនបានទៅបៀតបៀនលួចកិបកេងប្រវ័ញ្ចមកទេ កើតមានដូច្នេះ ព្រោះតែយើងចេះនូវការសន្សំលុយកាក់ដ៏ត្រឹមត្រូវ តាំងតែក្នុងពេលដែលនៅមានកម្លាំងកម្ហែងមាំមួន កូនចៅក៏មិនក្ដៅក្រហាយ មិនមានផលរមាស់អ្វីជាមួយខ្លួន ។

ហើយពេលកូនចៅបានធំឡើង ដោយផលបុណ្យនៃការប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិ ចិញ្ចឹមមើលថែ ឲ្យសិក្សារៀនសូត្រ ជួយអបស្ទបលើកស្ទួយមុខរបររកស៊ីទទួលទានរបស់គេទៅតាមផ្លូវសម្មាអាជីវៈ គេក៏អាចត្រឡប់មកចិញ្ចឹមមើលថែ ក្នុងពេលដែលខ្លួនយើងចាស់ជរាទៅ ហើយច្រើនតិចប៉ុនណា យើងគង់នឹងមិនមកអង្គុយខ្វល់អម្ពល់ទុក្ខអ្វីឡើយ ព្រោះយើងក៏មានលុយកាក់របស់យើងផ្ទាល់ខ្លួនដែរ ។

ប្រការទីបី រឿងនៃការនាំយកទៅកប់ទុក មានន័យថា មនុស្សម្នាដែលមានបញ្ញានោះ គួរនាំយកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនោះមួយចំណែកបែងចែកធ្វើទាន សាងបុណ្យកុសល ឬដើម្បីតបស្នងសងត្រឡប់ទៅឲ្យសង្គម ទាំងការបរិចាគទៅឲ្យមនុស្សដែលកំពុងបានទទួលនូវសេចក្ដីក្ដៅក្រហាយ និងការអស់ភាស៊ីដោយត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យសង្គមប្រទេសជាតិ ដែលយើងកំពុងរស់នៅអាស្រ័យមួយនេះ មានកម្លាំងទ្រព្យទៅអភិវឌ្ឍស្រុកទេស ឲ្យមានការរីកចម្រើន ដូចជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងលោកដែរ ។

កុំធ្វើជាមនុស្សពូកែពុករលួយដែនដីកំណើត កិបកេងប្រវ័ញ្ចអ្នកដទៃ យកភាពពូកែ និងឆ្លាតឆ្លៀវរបស់ខ្លួន ដែលមានប្រៀបជាងអ្នកដទៃ ទៅស្វែងរកផលប្រយោជន៍ដាក់ខ្លួន និងបក្សពួកខ្លួន ធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងគ្រាន់តែឲ្យគ្រួសាររបស់ខ្លួនមានបាន ក្នុងខណៈក្រុមគ្រួសារអ្នកដទៃគេក្ដៅក្រហាយ វិនាសបាត់បង់ ក៏មិនធ្លាប់ចាប់អារម្មណ៍យកភ្នែកមើលយកខួរក្បាលគិតដែរ ។

យ៉ាងនេះគេមិនហៅ និងមិនចាត់ទុកជាមនុស្សល្អទេ មានគ្រាន់តែកើតមកចៃដន្យសំណាងល្អ ជាមនុស្សពូកែ ប៉ុន្តែពូកែខាងពុករលុយ កិបកេងប្រវ័ញ្ច និងអាត្មានិយម រឿងបែបនេះមិនគួរឲ្យលើកលែងទោសឲ្យទេ ។

សូមរង់ចាំចុចអានបន្ត