គំនិតគួរពិចារណាខ្លឹមសារនៃជីវិត (១២៥)

ធម្មជាតិបានបង្កើតមនុស្សលោកឲ្យមានត្រចៀកពីរ ភ្នែកពីរ និងមាត់មួយ នេះសរបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា គឺឲ្យមនុស្សយើងមើលឲ្យបានច្រើន ស្ដាប់ឲ្យបានច្រើន តែនិយាយឲ្យបានតិច ។ កាលណាយើងនិយាយច្រើនពេក មិនប្រាកដថា ការនិយាយរបស់យើងអាចចូលចិត្តនៃពួកមហាជនទេ ។ ពួកមនុស្សខ្លះដែលស្ដាប់យើងនិយាយអាចទទួលបានពាក្យនោះ យកទៅអប់រំចិត្តគំនិត ឲ្យបានជាប្រយោជន៍ ហើយពួកមនុស្សខ្លះទៀត មិនត្រូវការស្ដាប់ច្រើន កាលណាយើងនិយាយច្រើនពេកទៅ អាចមានទុក្ខទោសដល់ខ្លួនយើង ធ្វើឲ្យយើងក្ដៅក្រហាយចិត្ត បង់ខាតទ្រព្យសម្បត្តិនានា មកពីការនិយាយរបស់យើង ។ អ្នកឆ្លាតវៃ ប៉ិនប្រសប់ក្នុងការនិយាយត្រូវកាល ត្រូវទី និងត្រូវមនុស្ស ទើបអាចបានប្រយោជន៍ពីការនិយាយរបស់យើង ។ បើមិនដូច្នេះទេ ពាក្យនិយាយទាំងអម្បាលម៉ាននោះ ទោះជាមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គ្មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ ។ ជាពិសេស វចីកម្ម៤ ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបរមគ្រូជាម្ចាស់នៃយើង ទ្រង់ត្រាស់សំដែងទុកមកហើយ មិនគួរដល់ការលើកមកនិយាយឡើយ ព្រោះវាគ្មានប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួន និងអ្នកដទៃនោះឯង។