គ្មានអ្វីដែលត្រូវត្អូញត្អែរទេ

ខណៈពេលដែលយើងនិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា សម្លៀកបំពាក់យើងមិនស្អាត មានមនុស្សជាច្រើនណាស់កំពុងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់អន់ជាងយើង ហើយពេលខ្លះអាក្រក់មើលជាងយើងទៅទៀត។ ខណៈពេលដែលយើងមានវែនតាថ្លៃមើលឃើញច្បាស់ពាក់នៅលើភ្នែក រួចយើងនិយាយថាភ្នែកមិនល្អពិបាកមើល ឬវែនតាថោកមិនស៊ីវិល័យ មានមនុស្សជាច្រើនណាស់កំពុងពិការភ្នែកដែលពួកគេគ្មានសំណាងសូម្បីតែបានពាក់វែនតាដូចយើង។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងនិយាយថាខ្លួនឯងកម្សត់ជិះកង់កញ្ចាស់ យើងត្រូវក្រឡេកមើលស្បែកជើងរបស់អ្នកដទៃជាមុនសិន ចាំវិនិច្ឆយខ្លួនឯងជាខាងក្រោយ យើងមានកង់ជិះប្រសើរជាជាងយើងដើរថ្មើរជើងដែរ។

កុំគិតថាយើងនៅក្រោមកម្ដៅថ្ងៃយើងក្ដៅជាងគេ មានមនុស្សជាច្រើនណាស់កំពុងនៅហាលថ្ងៃក្ដៅ ពេលខ្លះគេក្ដៅជាងយើងទៅទៀត ប៉ុន្ដែគេចេះទ្រាំ។ កុំគិតថាយើងនៅក្រោមភ្លៀងខ្យល់ព្យុះយើងកម្សត់ជាងគេ មានមនុស្សខ្លះគ្មានផ្ទះសំបែងផង ហើយគេអាចរងាជាងយើងទៅទៀត ប៉ុន្ដែគេចេះទ្រាំ ។ "មនុស្សយើង បើគ្រាន់តែលំបាកតិចតួចស្រែកថាលំបាកខ្លាំង យើងគ្មានថ្ងៃឆ្លងផុតការលំបាកទេ "។ ការលំបាកមិនបានចូលមក ដើម្បីបំផ្លាញសេចក្ដីសុខយើងឡើយ ប៉ុន្ដែវាចូលមកដើម្បីបង្រៀនយើងពីចំណុចខ្លះៗនៃរបត់ជីវិតតែប៉ុណ្ណោះ។ ការមុតបន្លា ធ្វើឲ្យយើងស្គាល់បន្លា ហើយចេះប្រុងប្រយ័ត្ន។ ការបរាជ័យធ្វើឲ្យយើងស្គាល់មេរៀនថ្មី ហើយធ្វើវាម្ដងទៀតអមជាមួយមេរៀនថ្មីៗ។ អ្វីៗដែលនៅចំពោះមុខយើង វាកំពុងបង្រៀនយើងពីរបត់ជីវិត គ្រាន់តែពេលខ្លះយើងត្រូវឈ្វេងយល់ដោយខ្លួនឯង ទើបដឹងថាវាយ៉ាងណាម៉េច ដូចពុទ្ធដីកាថា “គ្មានអ្នកណាស្គាល់ច្បាស់ជាងខ្លួនយើង ខ្លួនឯងនោះទេ ”៕