កុំតូចចិត្ដនឹងខ្លួនឯងអី!!

ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានឃើញមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំ ពាក់ស្បែកជើងថ្មីហើយស្អាត ខ្ញុំហាក់មិនពេញចិត្តនឹងស្បែកជើងខ្លួនឯងសោះ។ ប៉ុន្ដែខណៈពេលដែលខ្ញុំមិនពេញចិត្តនឹងស្បែកជើងខ្លួនឯង ខ្ញុំតែងគិតដល់អ្នកដែលអត់មានស្បែកជើងពាក់ មិនដឹងថាពួកគេកម្សត់ប៉ុនណាទៅ? ខណៈពេលដែលខ្ញុំនិយាយថា វែនតាមិនល្អមើលមិនច្បាស់ ខ្ញុំតែងស្រមៃដល់អ្នកដែលគ្មានសំណាងសូម្បីតែពាក់វែនតា ហើយត្រូវរស់នៅជាមួយភាពពិការនោះ តើពួកគេកម្សត់ប៉ុនណាទៅ?  ខណៈពេលដែលខ្ញុំ ពាក់អាវចាស់ ខ្ញុំតែងគិតថាខ្លួនឯងកខ្វក់ណាស់ ប៉ុន្ដែខ្ញុំតែងតែនឹកដល់ជនអាណាថា គ្មានផ្ទះសម្បែង គ្មានសម្លៀកបំពាក់ស្អាត គ្មានអាហារគ្រប់គ្រាន់ តើពួកគេកម្សត់ប៉ុនណាទៅ?

ត្រឡប់មកគិតឡើងវិញខ្ញុំយល់ថាខ្លួនឯង មានសំណាងណាស់។ សំណាងដែលមានគ្រួសារដ៏កក់ក្ដៅ ខណៈពេលអ្នកខ្លះកំពុងរស់ក្នុងស្ថានភាពលំបាកលំបិន បែកបាក់ព្រាត់ប្រាស់។ សំណាងដែលខ្ញុំមានអាហារហូបចុកគ្រប់គ្រាន់ ខណៈពេលមនុស្សខ្លះកំពុងអត់ឃ្លាន។ សំណាងដែលមានសម្លៀកបំពាក់ស្អាតៗស្លៀកពាក់ ខណៈពេលមនុស្សខ្លះស្លៀកពាក់ខោអាវចាស់ៗរហែករហុយ ។ សំណាងដែលខ្ញុំបានរៀនបានសូត្រមានការយល់ដឹង ខណៈពេលដែលមនុស្សខ្លះមិនចេះអក្សរ ហើយត្រូវរស់នៅជាមួយភាពអវិជ្ជា។ សំណាងដែលមានបងប្អូនសាច់ញាតិជាច្រើន ផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ ខណៈពេលដែលមនុស្សខ្លះកំពុងរស់នៅជាមួយសេចក្ដីទុក្ខ។

តើហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវអន់ចិត្តនឹងខ្លួនឯង? បើគិតៗទៅខ្ញុំមានសំណាងយ៉ាងនេះ ។ ខ្ញុំមិនអាចព្រោះតែស្បែកជើងគេស្អាត ហើយមិនពេញចិត្តនឹងស្បែកជើងខ្លួនឯងនោះទេ ។ ខ្ញុំក៏មិនអាចព្រោះតែម៉ូតសក់គេស្អាត ហើយខ្ញុំបែរជាមិនពេញចិត្តនឹងក្បាលខ្លួនឯងនោះដែរ។ ខ្ញុំជាខ្ញុំ ខ្ញុំខុសពីគេគឺព្រោះគេមិនមែនខ្ញុំ បើខ្ញុំដូចគេ ខ្ញុំមិនមែនខ្ញុំទេ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត