ខុងជឺ ពោលថា "
អ្វីដែលមនុស្សអស្ចារ្យស្វែងរក គឺនៅក្នុងខ្លួនពួកគេ ហើយអ្វីដែលមនុស្សធម្មតាស្វែងរក
គឺនៅក្នុងខ្លួនអ្នកដទៃ "។ មនុស្សអស្ចារ្យព្យាយាមស្វែងរកខ្លួនឯង
ហើយរៀនស្គាល់ពីសក្ដានុពលខ្លួនឯង ។ ចំណែកមនុស្សធម្មតាស្វែងរកប្រយោជន៍ពីអ្នកដទៃ
ឬស្វែងរកដង្ហើមពីអ្នកដទៃ (មិនស្គាល់ខ្លួនឯង )។
មនុស្សដែលអាចបង្កើតសមិទ្ធផលជីវិតដោយកម្លាំងខ្លួនឯង ខុងជឺ បានឲ្យឈ្មោះថា "
បុគ្គលអស្ចារ្យ "។ ចំណែកមនុស្សដែលស្វែងរកខ្លួនឯងពីក្នុងខ្លួនអ្នកដទៃ
ខុងជឺ ឲ្យឈ្មោះថា "បុគ្គលធម្មតា " ។
មនុស្សយើងកើតមក តែងមានទេពកោសល្យខុសប្លែកគ្នា
គ្រាន់តែអ្នកខ្លះអាចចម្រាញ់ផ្លែផ្កាពីទេពកោសល្យខ្លួនបាន ហើយអ្នកខ្លះមិនអាច។
មនុស្សដែលអាចចម្រាញ់ផ្លែផ្កាពីទេពកោសល្យខ្លួនឯងបាន
នោះក៏ព្រោះតែគេស្គាល់ខ្លួនឯងជានរណា ហើយមានសមត្ថភាពអ្វី? មានសក្តានុពលខ្លាំងប៉ុនណា?
។ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលបិតាទស្សនវិទូ សូក្រាត
តែងចង់ឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ខ្លួនឯងឲ្យច្បាស់ ព្រោះការស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់
ជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃការស្វែងរកធនធានជីវិត ។
មនុស្សជាច្រើនតែងជឿលើការបន់ស្រន់
ហើយមិនសូវជឿលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង សូម្បីតែខ្ញុំ។ ប៉ុន្ដែធាតុពិតទៅ
ជំនឿគ្រាន់តែជារឿងគួបផ្សំប៉ុណ្ណោះ វាមិនអាចឲ្យយើងពឹងទាំងស្រុងបានទេ ។
បុរាណខ្មែរពោលថា "គំនិតមិនកើត កំណើតមិនមាន " មិនប្រឹងខ្លួនឯងឲ្យខ្លាំង
តើទេវតាណាជួយយើងបានទៅ!!។ ចង់ឲ្យទេវតាជួយ លុះត្រាតែយើងខ្លាំងដែរ ឬអាចនិយាយបានថា
" ទេវតាជួយតែមនុស្សខ្លាំងប៉ុណ្ណោះ " ។
ដើម្បីទទួលបានផ្លែផ្កាជីវិតដោយងាយស្រួល
យើងគួរពិសោធន៍មើលថា " តើយើងជានរណា? តើយើងពូកែអ្វី? តើយើងមានសក្តានុពលខ្លាំងផ្នែកអ្វី? តើយើងគួរធ្វើអ្វីចំពោះសក្តានុពលខ្លួនឯង?
ហើយសំណួរចុងក្រោយដែលយើងត្រូវឆ្លើយឲ្យខានតែបាននោះ
គឺតើយើងនឹងចម្រាញ់ផ្លែផ្កាជីវិតពីសក្ដានុពលខ្លួនឯងបានដោយរបៀបណា? ចម្លើយនៃសំណួរទាំងនេះ គឺជាចម្លើយនៃការស្គាល់ខ្លួនឯង៕
Cr. Sun Veasna
No comments:
Post a Comment