មានសុភាសិតខ្មែរមួយឃ្លាបានបង្រៀនថា "
មាសសុទ្ធមិនខ្លាចភ្លើង " ។ បើយើងពិតជាល្អមែន ហេតុអ្វីខ្លាចការពិត? បើការពិតយើងគឺជាមាសមែន
ហេតុអ្វីខ្លាចការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកដទៃ? បើខ្លាចគឺមានតែយើងគឺជាមាសក្លែងក្លាយ
ព្រោះបើមាសសុទ្ធមែន វាមិនខ្លាចភ្លើងទេ ។
ព្រះពុទ្ធសម្ដែងថា "
ក្នុងលោកនេះមានរបស់បីយ៉ាង ដែលមិនអាចលាក់បាំងបាន ១ ព្រះអាទិត្យ ២ ព្រះចន្ទ ៣ ការពិត
" មានពេលខ្លះការសាងកំហុសឡើងមក វាអាចជារឿងអចេតនា ព្រោះគ្មាននរណាចង់ខុសទេ
តែការទទួលស្គាល់ និងចេះសុំទោសគឺជាការរក្សាតម្លៃក្នុងភាពជាមនុស្ស ។ បើធ្វើខុស
តែមិនព្រមខុស នោះគឺជាកំហុសធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ។ ដ្បិតយើងអាចប្រកែកឈ្នះគេ
តែយើងចាញ់ក្នុងភាពជាមនុស្ស ។ ដ្បិតយើងអាចប្រកែកយកឈ្នះ តែយើងមិនអាចបំពានការពិតបានទេ
។
កំហុសតែងធ្វើឲ្យមនុស្សរអៀសខ្លួន
រអៀសខ្លួនទើបខ្លាចការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកដទៃ ខ្លាចការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកដទៃទើបព្យាយាមគេចមុខ
គេចមុខក៏ព្រោះតែខ្លួនមានកំហុស ។ គ្មាននរណាដែលមិនចេះខុសទេ
សំខាន់ត្រូវចេះទទួលខុសត្រូវលើទង្វើខ្លួនឯង ។ ដ្បិតមានពេលខ្លះយើងអាចរត់គេច ។
ប៉ុន្ដែមិនថាយើងរត់គេចទៅដល់ទីណា ក៏យើងនៅតែស្ពាយឈ្មោះជាមនុស្សមានកំហុសជាប់ជានិច្ច ។
ជីវិត! គឺជាការរៀន ហើយការសាងកំហុស និងចេះសុំទោសក៏ជាមេរៀនជីវិតដែរ
ព្រោះមនុស្សមិនអាចខ្វះគុណតម្លៃបានទេ ហើយដើម្បីរក្សាគុណតម្លៃបាន លុះត្រាតែយើងដុះខាត់ព្រលឹងខ្លួនឯង
ឲ្យមានគុណធម៌ជាមុនសិន ។ ដ្បិតមនុស្សគ្មានគុណធម៌ គឺមានតែមនុស្សពាល
គឺបុគ្គលដែលបានកាត់ប្រយោជន៍ខ្លួនឯងផង អ្នកដទៃផង ហើយកាត់ប្រយោជន៍លោកនេះផង
និងលោកខាងមុខផង ៕
Cr. Sun Veasna
picture's google
No comments:
Post a Comment