ហ៊ានប្រឈមមុខ

យើងមិនចូលចិត្ដលេបថ្នាំទេ ប៉ុន្ដែពេលយើងឈឺយើងត្រូវតែលេប ។ យើងមិនចូលចិត្ដម្ជុលទេ ប៉ុន្ដែពេលយើងឈឺ យើងត្រូវតែទទួលការចាក់ថ្នាំ ។ យើងមិនចូលចិត្ដការឈឺចាប់ទេ ប៉ុន្ដែបើយើងមិនព្រមលេបវា យើងនឹងឈឺលើសដើម។ របួសមិនអាចជាបានទេ ប្រសិនបើយើងមិនព្រមទទួលការព្យាបាល ។ រឿងគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិត វាមិនអាចកន្លងផុតបានឡើយ ប្រសិនបើយើងមិនបានឆ្លងកាត់ មិនព្រមទទួលស្គាល់។ ជីវិតតែងមានរឿងមិនសមបំណងខ្លះហើយ សំខាន់ត្រូវក្លាហានហ៊ានប្រឈមមុខ ហ៊ានទទួលខុសត្រូវលើជីវិតខ្លួនឯង ។

ពេលយើងឈឺ ទោះយើងមិនចូលចិត្ដថ្នាំពេទ្យ ក៏យើងត្រូវតែលេប ។ ពេលយើងចួបរឿងលំបាកក្នុងជីវិត ទោះយើងមិនចូលចិត្ដក៏ត្រូវតែទទួល ។ ពេលយើងព្យាយាមហាមឃាត់ព្រះអាទិត្យមិនឲ្យរះ ក៏ព្រះអាទិត្យនៅតែរះ ទោះយើងយំដល់ស្លាប់ ក៏គ្រប់យ៉ាងនៅតែដំណើរការធម្មតា ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងយល់ព្រមទទួលស្គាល់ថាគ្រប់យ៉ាងត្រូវតែបែបនេះ នោះយើងនឹងលែងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាជីវិតយើងទៅជាបែបនេះឬបែបនោះទៀតហើយ ។

បញ្ហាជីវិតប្រៀបដូចស្រមោល ទោះបីយើងរត់គេចទៅដល់ជើងមេឃណា ក៏បញ្ហានៅតែកើតមានដដែល មានតែការមិនរត់គេចប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងរកឃើញភាពខ្លាំងពិតប្រាកដនៃជីវិត ។ ផ្អែមខ្លះ ល្វីងខ្លះ ជារឿងធម្មតាទេ ។ រឿងលំបាកៗ តែងតែមកដល់មុនរឿងសមបំណងទាំងឡាយជានិច្ច ។ នឿយមុនស្រណុកក្រោយ ។ ឆ្លងកាត់រសជាតិល្វីងនៃថ្នាំពេទ្យ ទើបយើងអាចជាសះស្បើយពីជំងឺ ។ ឆ្លងកាត់ភាពល្វីងជូរចត់នៃភាពតស៊ូ ទើបយើងអាចទទួលបានផ្លែផ្កាជីវិត ។ រឿងគ្រប់យ៉ាងដែលបានកើតឡើង គឺសុទ្ធតែជាអ្វីដែលយើងត្រូវឆ្លងកាត់ ហើយមានតែការឆ្លងកាត់ទេ ទើបយើងអាចទៅដល់គោលដៅដែលយើងចង់ទៅ ។ រៀនឆ្លងកាត់ រៀនប្រឈមមុខ រៀនដោះស្រាយ ៕

Cr. ប្រាជ្ញាជីវិត