មនុស្សដែលយើងគួរចងចាំ

វាមិនមែនជារឿងចាំបាច់ទេ ដែលយើងនឹងត្រូវគេសាទរពេលដែលយើងជោគជ័យ ។ រឿងដែលចាំបាច់បំផុនោះ គឺថាតើនរណាខ្លះ ជាអ្នករុញយើងពីក្រោយរហូតមក ? តើនរណាខ្លះ ដែលតែងហុចទឹកឱ្យយើងផឹក ពេលដែលយើងហេវហត់អស់កម្លាំង ? តើនរណាខ្លះ ដែលតែងតែហុចដៃឱ្យយើងតោងពេលដែលយើងដួលម្ដងៗ ? តើអ្នកណាខ្លះ ដែលតែងទុកយើងជាចំណែកសំខាន់នៃជីវិតរបស់គេ ហើយតែងតែសង្គ្រោះយើង ? ពួកគេជាមនុស្សមានតម្លៃបំផុត ហើយតម្លៃដែលពួកគេបានលះបង់ ពុំមែនជាអ្វីដែលយើងអាចទិញបានដូចរបស់ក្នុងផ្សារនោះទេ ។

អ្នកខ្លះជួយយើងក្នុងន័យសម្ដែង អ្នកខ្លះជួយយើងអស់ពីចិត្ត ប៉ុន្ដែសម្ដែងឬការពិត មានតែយើងទេដែលដឹងច្បាស់ ។ កុំស្អប់នរណាម្នាក់ដោយសារតែគេគ្មានចំណែកលើជីវិតយើង ចូរទុកទង្វើពួកគេជាបទពិសោធជីវិត ។ កុំស្អប់អ្នកដែលព្យាបាទយើង ចូរប្រឹងអភិវឌ្ឍខ្លួនឯងឱ្យខ្លាំង ។ កុំតបតនឹងអំពើអាក្រក់ ព្រោះថ្ងៃណាមួយទង្វើរបស់គេ គង់នឹងរត់ទៅរកគេវិញ ។ ចូរសន្សំសុចរិតជាមួយអ្នកដទៃ នោះជីវិតនឹងមានតម្លៃ ។

ចូរចាំថាស្លាបដ៏រឹងមាំមួយគូ ដែលបក្សីមួយក្បាលអាចហើរបានតាមចិត្ត គឺជាស្លាបដែលទទួលបានពីមេរបស់វា ។ ជីវិតជោគជ័យដែលយើងទទួលបាននៅថ្ងៃនេះ ឬថ្ងៃណាមួយ ទោះតិចឬច្រើន ចូរកុំភ្លេចស្នាមញញឹមរបស់មនុស្សដែលបានផ្ដល់អ្វីៗទាំងនោះឱ្យយើង ហើយតកស្នងពួកគេឱ្យបានល្អ ។ សុភាសិតខ្មែរតែងប្រដៅថា " ផឹកទឹកនឹកដល់ប្រភព បានជ្រកម្លប់នឹកដល់អ្នកដាំ " ៕

Cr. Sun Veasna