កូនអើយ! មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់គេចាប់ផ្ដើមចាកចេញចោលយើងម្តងម្នាក់ៗបណ្តើរៗហើយ
អ្នកខ្លះទៅបានលា តែអ្នកខ្លះទៅមិនបានលា សូម្បីតែមួយមាត់ ចេញទៅហើយក៏ស្ងាត់បាត់ដំណឹងសូន្យឈឹង
មិនដឹងជាទៅដល់ទីណាឡើយ ទាំងអ្នកទៅមុន ទាំងអ្នកទៅក្រោយ ហើយមិនយូរមិនឆាប់
ម៉ែប្រាកដជាចាកចេញចោលកូនដូចគ្នា ព្រោះជីវិតយើងមិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នារហូតបានទេ
គង់មានថ្ងៃមួយដែលយើងចែកផ្លូវគ្នាដើររៀងៗខ្លួន។
ពេលអត់ពីម៉ែទៅកូនត្រូវរៀនរស់នៅឲ្យបានល្អ
ធ្វើចិត្តឲ្យរឹងមាំម៉ឹងម៉ាត់ ក្លាហាន
ត្រូវកសាងខ្លួនឲ្យមានតម្លៃដល់សង្គមជាតិ រក្សាមារយាទឲ្យបានប្រពៃថ្លៃថ្លា
មានស្មារតីគ្រប់ពេលក្នុងការដើរនៅលើវិថីជីវិតរបស់កូន កូនត្រូវចេះអត់ធន់កុំទន់ជ្រាយ
អ្នកដទៃគេអាចមើលងាយកូនបាន តែដាច់ខាតកូនកុំមើលងាយខ្លួនឯងឲ្យសោះ
កូនត្រូវតែជាមនុស្សល្អ ដែលស្មោះសរនឹងខ្លួន
និងអ្នកដទៃដែលរស់នៅជុំវិញខ្លួនកូន...។
បើថ្ងៃមួយគ្មានម៉ែនៅក្បែរ មើលថែកូន
កូនត្រូវចេះមើលថែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ខ្លួនឯងឲ្យច្រើនៗ
កុំយកខ្លួនឯងទៅប្រឡាក់ប្រឡូសជាមួយនឹងគ្រឿងញៀន អាភៀនយ៉ាម៉ា សុរាមេរ័យ
ដែលជាគ្រឿងចង្រៃនៅក្នុងសង្គម កុំខឹងឆេវឆាវ ច្រឡោតតោតតូង
ត្រូវចេះទប់ចិត្ត ទប់អារម្មណ៍ កុំយល់តែចិត្តខ្លួនឯង
ត្រូវយល់ចិត្តអ្នកដទៃផង ពេលម៉ែចាកចេញទៅ កូនត្រូវចេះស្រឡាញ់ប្អូន
ស្រឡាញ់បង កុំឈ្លោះទាស់គ្នា ត្រូវសាមគ្គីគ្នា
មានអ្វីត្រូវចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក
អ្វីដែលសំខាន់គឺកូនត្រូវមានទីពឹងសម្រាប់ខ្លួន ព្រោះកូនមិនអាចពឹងម៉ែបានរហូតឡើយ...។
ជាចុងក្រោយ ម៉ែចង់ឲ្យកូន
ជាកូនល្អ ជាបងប្អូនល្អ ជាសិស្សល្អ ជាគ្រូល្អ ជាអ្នកដឹកនាំល្អ
ជាប្រជាពលរដ្ឋល្អ
និយាយរួមម៉ែចង់ឲ្យកូនជាមនុស្សល្អគ្រប់រូបភាពទាំងអស់ណាកូន៕
Cr. ប៊ុនឆា
No comments:
Post a Comment