ឯកោ?

 មនុស្សយើងកើតមកលើផែនដីបីដូចជាអ្នកទេសចរណ៍ម្នាក់ ដែលនឹងត្រូវត្រឡប់ទៅវិញ នៅពេលអស់ជីវិត ។ ដំណើរឆ្លងកាត់ដ៏ខ្លីនេះ វាមិនបានអនុញ្ញាតឱ្យយើងដើរដោយស្រួលទេ ពោលគឺត្រូវស្ពាយសម្ពាយទំនួលខុសត្រូវដ៏ច្រើនបំផុត ។

ក្នុងឋានៈជាសត្វសង្គម មនុស្សយើងត្រូវបានបំពៀចដោយបរិយាកាសជុំវិញខ្លួន តាមរយៈវប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ និង ការនិយមចូលចិត្តផ្សេងៗគ្នាទៅតាមសម័យកាលនីមួយៗ ។ អ្នកដែលមិនព្រមរស់នៅឱ្យដូចគេឯង តែងក្លាយទៅជាមនុស្សឯកោនៅក្នុងសង្គម ។

អាល់បឺត អាញស្តាញ ធ្លាប់ត្អូញត្អែរថា "មនុស្សម្នាមិនសូវយល់ពីខ្ញុំ តែបែរជាចូលចិត្តខ្ញុំ ។ អ្វីដែលប្លែកបំផុតនោះគឺ មានគេស្គាល់ខ្ញុំយ៉ាងច្រើន តែខ្ញុំបែរជាឯកោ" ។ នេះគឺមកពីលោកមិនព្រមរស់នៅឱ្យដូចគេឯង ។ សង្គមមើលមក ថាលោកជាមនុស្សឆ្កួត ទីបំផុតពួកគេនៅតែត្រូវការមនុស្សឆ្កួតនេះ ដោយខានមិនបាន ។

សង្គមមនុស្ស គឺជាសង្គមដោះដូរសេចក្តីត្រូវការឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ត្បិតការរស់នៅឱ្យត្រឹមត្រូវ បានធ្វើឱ្យយើងឯកោបន្តិចមែន ក៏ពុំមែនមានន័យថា យើងអាចគេចផុតពីទំនួលខុសត្រូវឡើយ ។ ការចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក គឺដើម្បីពង្រឹងគុណភាពជីវិតរួមគ្នា ។

ក្នុងលោកសន្និវាសនេះ ព្រះអាទិត្យជាអ្នកឯកោជាងគេ តែក៏ជាអ្នកសាងប្រយោជន៍ច្រើនជាងគេដែរ ។ យើងកើតមក គ្មានជម្រើសណាផ្សេងក្រៅពីធ្វើអំពើល្អនោះទេ ។ បើយើងធ្វើអ្វីផ្សេងពីនេះ យើងក៏នឹងបាត់បង់តម្លៃក្នុងភាពជាមនុស្សដូចគ្នា ។ ដូច្នេះ ត្រូវតែបន្តទៅមុខទៀត!...

____