ក្នុងដំណើរហូរទៅនៃជីវិតឥតមាននរណាម្នាក់អាចរក្សាវត្ថុអ្វីមួយឱ្យស្ថិតនៅជាប់នឹងខ្លួនជាអចិន្ត្រៃយ៍បានឡើយ
។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺជាអង្គនៃការប្រែប្រួល ដោយយល់អំពីសេចក្តីពិតនៃធម្មជាតិបែបនេះ
បុគ្គលដែលអាចសម្របខ្លួនទៅនឹងដំណើរឥតទៀងទាត់របស់ធម្មជាតិនឹងរស់នៅជាសុខ ហើយអាចចៀសផុតអំពីភាពអន្ទះអន្ទែងខាងផ្លូវចិត្ត
។ ការសម្របខ្លួនក្នុងទីនេះ គឺជាការព្រលែងចោលគ្រឿងសៅហ្មងមួយចំនួន
ដែលវាហួសឆ្ងាយពីវិស័យអាចកែប្រែបាន ។ ចំពោះអ្វីដែលយើងអាចដោះស្រាយបាន
គឺត្រូវតែប្រឹងប្រែងធ្វើ និងដោះស្រាយឱ្យដូចជាយើងនេះអាចរស់នៅជាអមតៈ ។
ផ្លូវនៃជីវិតមនុស្សយើងប្រៀបដូចជាបន្ទាត់មួយ
ដែលស្ថិតនៅក្នុងចន្លោះការខឹងស្អប់ និង ការជាប់ជំពាក់ ។
ប្រសិនបើយើងភ្លាត់ស្នៀតទៅឆ្វេង ឬទៅស្តាំតែបន្តិច
គ្រឿងសៅហ្មងទាំងពីរយ៉ាងដូចបានរៀបរាប់ពីខាងដើមនឹងតោងជាប់ចិត្តរបស់យើងមួយរំពេច ។ ការជាប់ផុងក្នុងការខឹងស្អប់
និង មិនយល់ដល់សភាពប្រែប្រួលរបស់ធម្មជាតិ គឺជាការរងទុក្ខមួយយ៉ាងធំក្នុងជីវិត ។
សភាពប្រការបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យយើងក្លាយទៅជាមនុស្សម្នាក់
ដែលរវល់ចងរវល់ស្រាយតែលើបញ្ហាដដែលៗរាប់មិនអស់ ។
អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលមកភពប្រសព្វនឹងជីវិតរបស់យើង
សុទ្ធតែជាមេរៀន សុទ្ធតែជាអនុស្សាវរីយ៍ ដែលយើងមិនត្រូវមើលរំលង ហើយត្រូវរក្សា
និងសន្សំវាទុកនៅក្នុងពែងនៃជីវិត ។ ការក្រេបទឹកពីពែងនៃជីវិត ដែលពោរពេញទៅដោយក្តីជូរចត់អស់សង្ឃឹម
ភ័យខ្លាច និង ធុញទ្រាន់ គឺជាផ្នែកមួយជួយបណ្តុះគ្រាប់ពូជគុណធម៌ឱ្យកើតមាននៅក្នុងចិត្ត
។ បទពិសោធទាំងប៉ុន្មាន ដែលយើងបានឆ្លងកាត់សុទ្ធតែធ្លាក់ចូលទៅក្នុងពែងតែមួយ
ហើយវានឹងក្លាយជាទឹកដមផ្កាដ៏បរិសុទ្ធលាយនឹងជ័យជម្នះ
ដែលកើតចេញពីគោលដៅដ៏ច្បាស់លាស់របស់យើង ។
មនុស្សដែលរៀនសូត្រពិតប្រាកដនឹងមិនខូចអារម្មណ៍
ដោយសារតែចួបនឹងបញ្ហាដដែលនោះទេ ។ ជីវិតដែលនៅសល់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ
គឺជាឱកាសសម្រាប់យើងក្នុងការលាងសម្អាតកម្មអកុសលពីអតីតកាលផង និង
បណ្តុះគ្រាប់ពូជថ្មីសម្រាប់ពេលអនាគតផង ។ ពិតមែនហើយ
ការធ្វើខ្លួនឱ្យទៅជាមនុស្សដែលឥតមានការខឹងស្អប់ និង មិនជាប់ជំពាក់ គឺជារឿងលំបាកណាស់
តែការមិនព្រមធ្វើអ្វីសោះនឹងកាន់តែលំបាកថែមលើសមុនទៅទៀត ។ ជីវិតនេះខ្លីណាស់
ដូច្នេះគួរប្រើពេលបច្ចុប្បន្ននេះឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព និង មិនត្រូវនៅត្រាំត្រែងជាមួយបញ្ហាដដែលៗយូរពេកទេ
គឺត្រូវតែប្រើពេលនេះ ឥឡូវនេះក្នុងការលាងសម្អាត
ដើម្បីចេញផុតពីបញ្ហាឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គល ។
____
Cr. Ratha Mom
No comments:
Post a Comment